ഇഗ്നേഷ്യസ് കലയന്താനി
ജയേഷിന്റെ വീട്ടിലേക്കുള്ള യാത്രയില്‍ മനുവിന്റെ ഒപ്പം കാറില്‍ ഇരിക്കുമ്പോള്‍ എല്‍സ ഓര്‍ക്കുകയായിരുന്നു. ഇതു രണ്ടാംതവണയാണ് ആ വീട്ടിലേക്കു താന്‍ പോകുന്നത്. മുമ്പ് ജയേഷിന്റെ വിവാഹത്തില്‍ സംബന്ധിക്കാന്‍ അമ്മയോടൊപ്പം ബസിലായിരുന്നു യാത്രയെങ്കില്‍ ഇന്ന് ഭര്‍ത്താവിനോടൊപ്പം കാറില്‍. ഒരു വര്‍ഷത്തിനുള്ളില്‍ തന്റെ ജീവിതം മാറിമറിഞ്ഞുവല്ലോ!
''എന്താ ആലോചിച്ചിരിക്കുന്നേ?''
മനു ചോദിച്ചു.
''ഞാനോര്‍ക്ക്വായിരുന്നു മുമ്പ് ജയേഷിന്റെ കല്യാണത്തിനുപോയ കാര്യം. അന്നു കല്യാണം കഴിഞ്ഞു തിരിച്ചുപോരുമ്പം അമ്മയ്ക്കു വലിയ സങ്കടമായിരുന്നു, എന്റെ കല്യാണം നടക്കാത്തതോര്‍ത്ത്. ഇന്നു മനുവേട്ടനോടൊപ്പം കാറില്‍ ഇങ്ങനെ പോകുമ്പം ഞാനോര്‍ക്ക്വാ അതുകണ്ടു സന്തോഷിക്കാന്‍ എന്റെ അമ്മ ഇല്ലല്ലോന്ന്.''
''അമ്മ സ്വര്‍ഗത്തിലിരുന്നു കണ്ടു സന്തോഷിക്കുന്നുണ്ടാകും.''
''ഉണ്ടാകും അല്ലേ?''
''പിന്നില്ലേ. ങ്ഹ. അതുപോട്ടെ. കാര്‍ ഒന്ന് ഓടിച്ചുനോക്കുന്നോ?''
''ഇപ്പഴോ?''
''ഉം.''
യ്യോ വേണ്ട. വളവും തിരിവുമുള്ള റോഡല്ലേ. എനിക്കു ധൈര്യം പോരാ.''
''ഡ്രൈവിങ് പഠിക്കണം. ഞാനില്ലാത്തപ്പം അമ്മയേംകൊണ്ട് എവിടെയെങ്കിലുമൊക്കെ പോകണമെന്നു വന്നാല്‍ ആരുടേം സഹായം തേടണ്ടാല്ലോ.''
''അതു നേരാ. പഠിക്കണം. ഡ്രൈവിങ് സ്‌കൂളില്‍ പോയി പഠിക്കാം മനുവേട്ടാ. അതാവുമ്പം പേടിക്കാതെ പഠിക്കാല്ലോ.''
''നിഖില പതിനെട്ടു വയസ്സു തികഞ്ഞതേ പോയി പഠിച്ചു ലൈസന്‍സ് എടുത്തു.''
''കഴിഞ്ഞ ദിവസം നിഖിലയുടെകൂടെ പോയപ്പം ഞാന്‍ കണ്ടു അവളുടെ ഡ്രൈവിങ്. എത്ര കൂളായിട്ടാ ഓടിക്കുന്നേ. എനിക്കും പഠിക്കണം. തിരക്കൊന്നു കഴിഞ്ഞോട്ടെ.''
''നീ പഠിച്ചുകഴിഞ്ഞിട്ടു വേണം ഈ കാര്‍ മാറ്റി പുതിയൊരെണ്ണം എടുക്കാന്‍.''
''ഓട്ടോ ഗീയര്‍ മതീട്ടോ.''
''അതേയുള്ളൂ. അതാവുമ്പം നിനക്കും ഈസിയായിട്ട് ഓടിക്കാം.''
ഓരോന്നു പറഞ്ഞും ചിരിച്ചും യാത്ര തുടര്‍ന്നു. മൂവാറ്റുപുഴയില്‍ സൂസമ്മയുടെ വീട്ടില്‍ എത്തിയപ്പോള്‍ മണി മൂന്ന്.
കാര്‍ മുറ്റത്തുവന്നു നിന്നതും സൂസമ്മയും ജയേഷും വര്‍ഷയും ഇറങ്ങിവന്ന് അവരെ സ്വീകരിച്ച് അകത്തേക്കു കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോയി. അന്ന് ശനിയാഴ്ചയായിരുന്നതിനാല്‍ ജയേഷിനും വര്‍ഷയ്ക്കും ഡ്യൂട്ടി ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
എല്‍സ കൊണ്ടുവന്ന കേക്ക് സൂസമ്മയ്ക്കു കൈമാറി.
''പോരുന്നവഴി ആനയോ വല്ലോം കണ്ടോ മോളേ?''
''ഇല്ലാന്റീ... കുറച്ചു കുരങ്ങന്മാരെയല്ലാതെ ഒന്നിനേം കണ്ടില്ല.''
''നന്നായി.''
സ്വീകരണമുറിയില്‍ കയറ്റി ഇരുത്തിയിട്ട് സൂസമ്മ മനുവിനോടു വിശേഷങ്ങള്‍ ചോദിച്ചു. എല്‍സയ്ക്കു യോജിച്ച ഒരു ഭര്‍ത്താവിനെത്തന്നെയാണല്ലോ കിട്ടിയതെന്ന് സൂസമ്മ മനസ്സിലോര്‍ത്തു.
''എല്ലാരുംകൂടി ഒരു ദിവസം വീട്ടിലേക്കു വാ. എന്റെ വീട് കണ്ടിട്ടില്ലല്ലോ.'' മനു ക്ഷണിച്ചു.
''വരാം മോനേ. അന്നു കല്യാണം കഴിഞ്ഞു വരണമെന്നുണ്ടായിരുന്നു. രാത്രി വണ്ടി ഓടിക്കാനുള്ള ബുദ്ധിമുട്ടോര്‍ത്താ നേരത്തേ പോന്നത്. ഒരു ദിവസം എന്തായാലും ഞങ്ങളു വരും.''
''വിളിച്ചിട്ടു വരണേ ആന്റീ.'' എല്‍സ പറഞ്ഞു.
''തീര്‍ച്ചയായും. ങ്ഹ... ഇന്ന് നിങ്ങളിവിടെ വന്നപ്പം ഞങ്ങള്‍ക്കു രണ്ടു സന്തോഷമാ. ഒന്ന് നിങ്ങളു വന്ന സന്തോഷവും, പിന്നെ ഇവളൊരമ്മയാകാന്‍ പോകുന്നൂന്നുള്ള സന്തോഷവും.''
വര്‍ഷയെ ചൂണ്ടി സൂസമ്മ പറഞ്ഞു.
''ഉവ്വോ? കണ്‍ഗ്രാജുലേഷന്‍സ്.''
എല്‍സ അഭിനന്ദിച്ചു.
''നിങ്ങളു വര്‍ത്തമാനം പറഞ്ഞിരിക്ക്. ഞാന്‍ ചായ എടുക്കാം.''
ജയേഷിനെയും വര്‍ഷയെയും സ്വീകരണമുറിയില്‍ ഇരുത്തിയിട്ട് സൂസമ്മ ചായ എടുക്കാന്‍ അടുക്കളയിലേക്കു പോയി.
''നാളെ പോയാ മതീട്ടോ.''
അഭിമുഖമായി സെറ്റിയിലിരുന്നിട്ട് വര്‍ഷ പറഞ്ഞു.
''അതേയുള്ളൂ. അതിനുള്ള തയ്യാറെടുപ്പിലാ ഞങ്ങളു വന്നതും.''
''ഞങ്ങളു കല്യാണം കഴിഞ്ഞ് അവിടെ വന്നപ്പം, നാളെ പോയാ മതീന്നു സിസിലിയാന്റി പറഞ്ഞപ്പം, അതുകേള്‍ക്കാതെ ചവിട്ടിത്തുള്ളി ഇറങ്ങിപ്പോന്നതു ഞാനിപ്പം ഓര്‍ക്ക്വാ. അന്ന് അഹങ്കാരം എന്റെ തലയ്ക്കകത്തു തിങ്ങിഞെരുങ്ങി ഇരിക്ക്വായിരുന്നു.''
''ഇപ്പം വര്‍ഷ ആളാകെ മാറീട്ടോ.'' ജയേഷ് പറഞ്ഞു.
''അതറിയാം. എന്നെ കാണാന്‍ നിങ്ങള് ആശുപത്രീല്‍ വന്നപ്പഴേ എനിക്കതു മനസ്സിലായതാ.'' എല്‍സ പറഞ്ഞു.
അവര്‍ വര്‍ത്തമാനം പറഞ്ഞിരിക്കുന്നതിനിടയില്‍ സൂസമ്മ ചായയും പലഹാരങ്ങളും എടുത്തു ഡൈനിങ് ടേബിളില്‍ നിരത്തി.
''വാ... ചായ കുടിക്കാം.''
സ്വീകരണമുറിയില്‍ വന്ന് സൂസമ്മ അവരെ വിളിച്ചുകൊണ്ടു ഡൈനിംഗ് റൂമിലേക്കു പോയി. മേശ നിറയെ പലഹാരങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു.
''ഇതൊരുപാട് ഉണ്ടല്ലോ ആന്റീ.'' എല്‍സ പറഞ്ഞു.
''അതിഥികളെ സല്‍ക്കരിക്കുന്നത് അമ്മയ്ക്കു വല്യ സന്തോഷമാ.'' വര്‍ഷ പറഞ്ഞു.
കൈകഴുകിയിട്ട് മനുവും എല്‍സയും ടേബിളിനരികില്‍ കസേരയില്‍ ഇരുന്നു. എല്ലാ ഐറ്റവും ഓരോന്നെടുത്തു കഴിച്ചു.
ചായ കുടിച്ചുകഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ജയേഷ് അവരെ കൂട്ടിക്കൊണ്ട് മുകളിലത്തെ നിലയിലേക്കു പോയി. ഗസ്റ്റ് റൂം തുറന്നുകൊടുത്തിട്ടു പറഞ്ഞു:
''യാത്ര ചെയ്തു ക്ഷീണിച്ചു വന്നതല്ലേ. കുറച്ചുനേരം വിശ്രമിക്ക്. അതു കഴിഞ്ഞു നമുക്കു പുറത്തുപോയി ഒന്നു കറങ്ങീട്ട് വരാം. ഇവിടടുത്തൊരു വാട്ടര്‍ഫാള്‍ ഉണ്ട്. കാണാന്‍ നല്ല രസമാ. നമുക്കവിടൊന്നു പോകാം.''
''ഞങ്ങള്‍ റെഡി.'' മനു പറഞ്ഞു.
അവരെ മുറിയിലാക്കിയിട്ട് ജയേഷ് താഴേക്കു പോയി.
വാതിലടച്ചു തഴുതിട്ടിട്ട് മനു വന്നു കട്ടിലില്‍ ഇരുന്നു. അരികിലായി എല്‍സയും ഇരുന്നു.
''സൂസമ്മ ആന്റി നല്ല സ്‌നേഹമുള്ള ആളാണല്ലോ. സ്വന്തക്കാര് വിരുന്നു വന്നപോലുള്ള സ്വീകരണല്ലേ തന്നത്.''
''അതറിയാവുന്നതുകൊണ്ടല്ലേ ഇന്ന് ഇവിടെ തങ്ങാമെന്നു പറഞ്ഞു ഞാന്‍ മനുവേട്ടനെ നിര്‍ബന്ധിച്ചത്. പണ്ട് ഞങ്ങള്‍ ഒരു കുടുംബംപോലെ കഴിഞ്ഞതാ.''
മനു കിടക്കയിലേക്കു ചാഞ്ഞു. ഒപ്പം എല്‍സയും കിടന്നു. ഓരോന്നു പറഞ്ഞു കിടന്നവര്‍ ഒന്നു മയങ്ങി.
ഒരു മണിക്കൂര്‍ കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ എല്‍സ എണീറ്റു. ക്ലോക്കില്‍ നോക്കിയപ്പോള്‍ മണി നാലര. മനുവിനെ അവള്‍ വിളിച്ചുണര്‍ത്തി.
രണ്ടുപേരും താഴേക്കു ചെന്നപ്പോള്‍ പോകാന്‍ റെഡിയായി സ്വീകരണുറിയിലിരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു ജയേഷും വര്‍ഷയും.
''നേരം ഒരുപാടായോ? ഞങ്ങള്‍ ഒന്നു മയങ്ങിപ്പോയി.''
''ഏയ്... ഈ സമയമാ വാട്ടര്‍ഫാള്‍ കാണാന്‍ ഏറ്റവും പറ്റീത്. വെയിലുമില്ല, നല്ല കാറ്റുമുണ്ടാകും.''
സൂസമ്മ അടുക്കളയില്‍ തിരക്കിട്ട ജോലിയിലായിരുന്നു. എല്‍സ അടുക്കളയില്‍ ചെന്ന് സൂസമ്മയോട് കാര്യം പറഞ്ഞിട്ട് തിരികെ സ്വീകരണമുറിയിലേക്കു വന്നു.
നാലുപേരും പുറത്തേക്കിറങ്ങി ജയേഷിന്റെ കാറില്‍ കയറി. വണ്ടി മുമ്പോട്ട് ഓടുമ്പോള്‍ മനു ഓരോ വിശേഷങ്ങള്‍ ചോദിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.
അരമണിക്കൂര്‍ നേരത്തെ യാത്രയ്ക്കുശേഷം കാര്‍ വെള്ളച്ചാട്ടത്തിന്റെ സമീപം വന്നുനിന്നു. റോഡില്‍നിന്നു മുന്നൂറുമീറ്റര്‍ ദൂരം നടക്കണം. വെള്ളച്ചാട്ടത്തിന്റെ അരികിലെത്താന്‍. കാറില്‍നിന്നിറങ്ങി ഒറ്റയടിപ്പാതയിലൂടെ നടന്ന് നാലുപേരും വെള്ളച്ചാട്ടത്തിന്റെ അരികിലെത്തി.
മലമുകളില്‍നിന്ന് കുതിച്ചു ചാടുന്ന വെള്ളം പാറക്കെട്ടില്‍വീണു ചിതറി അരുവിയായി പരന്നൊഴുകുന്ന ദൃശ്യം മനുവിന്റെയും എല്‍സയുടെയും ഹൃദയം കവര്‍ന്നു. വെള്ളം ചിന്നിച്ചിതറുമ്പോള്‍ ആ പ്രദേശമാകെ പടര്‍ന്ന ജലകണികകള്‍ ചാറ്റല്‍ മഴയുടെ പ്രതീതി ജനിപ്പിച്ചു. ആ മഴ നനഞ്ഞുനിന്ന് വെള്ളച്ചാട്ടം കാണാന്‍ നല്ല രസമായിരുന്നു മനുവിനും എല്‍സയ്ക്കും.
''മനോഹരമായിരിക്കുന്നു. ഇവിടെ വന്നില്ലായിരുന്നെങ്കില്‍ അതൊരു നഷ്ടമായേനേ.'' മനു പറഞ്ഞു.
''വേറെയുമുണ്ട് കാണാന്‍ ഒരുപാട് കാഴ്ചകള്‍. ഇന്നിനി സമയമില്ലാത്തതുകൊണ്ട് ഇനി വരുമ്പഴാകാം.'' ജയേഷ് പറഞ്ഞു.
''ആയിക്കോട്ടോ.''
കുറേനേരം അവിടെ ചെലവഴിച്ചിട്ട് നാലുപേരും തിരിച്ചുനടന്നു. വീട്ടിലെത്തിയപ്പോള്‍ സന്ധ്യമയങ്ങിയിരുന്നു.
അത്താഴത്തിന് ഒരുപാട് വിഭവങ്ങള്‍ ഒരുക്കിയിരുന്നു സൂസമ്മ. എല്ലാവരും ഒരുമിച്ചിരുന്ന് കുശലം പറഞ്ഞു സാവധാനമാണ് ഭക്ഷണം കഴിച്ചത്. ജയേഷിന്റെ പപ്പ ജോസും സംസാരപ്രിയനാണെന്നു മനുവിനു മനസ്സിലായി. വീട്ടുകാരെപ്പറ്റിയും ആശുപത്രിയിലെ ഡ്യൂട്ടിയെപ്പറ്റിയുമൊക്കെ വിശദമായി ജോസ് ചോദിച്ചറിഞ്ഞു.
രാത്രി ഭര്‍ത്താവിനോട് ഒട്ടിച്ചേര്‍ന്നു കിടക്കുമ്പോള്‍ എല്‍സ ചോദിച്ചു:
''എങ്ങനുണ്ട് ഞങ്ങള്‍ പണ്ടു താമസിച്ച ഈ സ്ഥലം?''
''വെരി ബ്യൂട്ടിഫുള്‍. ഇത്രയും നല്ല സ്ഥലത്തുനിന്ന് എന്തിനാ ആ മലമോളിലേക്കു പോയത്?''
''പപ്പ കൂടുതല്‍ സ്ഥലം അന്വേഷിച്ചു പോയതാ.''
''അവിടെ ചെന്നപ്പോള്‍ പപ്പേം പോയി അമ്മേം പോയി. അല്ലേ?''
''അതൊക്കെ ഓര്‍മിപ്പിക്കല്ലേ മനുവേട്ടാ. സങ്കടം വരും.''
ഒന്നു നെടുവീര്‍പ്പിട്ടിട്ട് എല്‍സ തുടര്‍ന്നു.
''ഞാനിവിടെ താമസിച്ചതിന്റെ ഒരു ചെറിയ ഓര്‍മ മാത്രമേ ഇപ്പം മനസ്സിലുള്ളൂ.
ആ റോഡിന്റെ എതിര്‍വശത്തു ഞാന്‍ കാണിച്ചുതന്ന രണ്ടു നില വീടില്ലേ?
ആ വീടിരിക്കുന്ന സ്ഥലത്ത് ഒരു ചെറിയ ഓടിട്ട വീടായിരുന്നു ഞങ്ങളുടേത്. ഇപ്പം ആ സ്ഥലത്തിന് കോടികളാ വില. കൃഷി ചെയ്യാന്‍ കൂടുതല്‍ സ്ഥലം അന്വേഷിച്ച് പപ്പാ ഞങ്ങളേംകൊണ്ടു പോയതാ മലമോളിലേക്ക്.''
''വരാനുള്ളത് വഴീല്‍ തങ്ങില്ലാന്നു പറയുന്നതു കേട്ടിട്ടില്ലേ?''
''സത്യാ. ഓരോരുത്തര്‍ക്ക് ഓരോന്നു വിധിച്ചിട്ടുണ്ടല്ലോ. മനുവേട്ടനെ എനിക്ക് ജീവിതപങ്കാളിയായി കിട്ടിയത് ഞാനവിടെ വന്നതുകൊണ്ടല്ലേ?
ഒരിടത്തൊരു ദുഃഖം തരുമ്പോള്‍ വേറൊരിടത്തൊരു സന്തോഷം തരും ദൈവം.''
''തീര്‍ച്ചയായും.''
മനു ഭാര്യയെ ചേര്‍ത്തുപിടിച്ച് ഒരു ചുംബനം നല്‍കി.
ഓരോന്നു പറഞ്ഞു കിടന്നവര്‍ ഉറങ്ങി.
പിറ്റേന്ന് പുലര്‍ച്ചെ എണീറ്റു പള്ളിയില്‍ പോയി തിരികെവന്നിട്ട് പോകാന്‍ റെഡിയായി.
ബ്രേക്ക് ഫാസ്റ്റ് കഴിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള്‍ സൂസമ്മ ഓര്‍മിപ്പിച്ചു.
''ഇടയ്ക്കിടെ വരണേ മക്കളേ.''
''വരാം ആന്റീ. നിങ്ങളു തന്ന ഈ സ്‌നേഹം ഓര്‍ക്കുമ്പം വരാണ്ടിരിക്കാന്‍ പറ്റ്വോ? ഉറപ്പായിട്ടും വരും.'' മനു ഉറപ്പു നല്‍കി.
ബ്രേക്ക് ഫാസ്റ്റ് കഴിഞ്ഞ് യാത്ര പറഞ്ഞിട്ട് മനുവും എല്‍സയും പുറത്തേക്കിറങ്ങി. അവരെ യാത്രയാക്കാന്‍ ജോസും സൂസമ്മയും ജയേഷും വര്‍ഷയും മുറ്റത്തേക്കിറങ്ങി വന്നു.
മനുവും എല്‍സയും കാറില്‍ കയറിയിട്ട് അവരെ നോക്കി കൈവീശി. തിരിച്ച് അവരും കൈവീശി.
കാര്‍ മുമ്പോട്ട് ഉരുണ്ടു റോഡിലേക്കിറങ്ങി.
''സ്വന്തം വീട്ടില്‍ വന്നു താമസിച്ചപോലുള്ള അനുഭവമായിരുന്നു.''
കാര്‍ ഓടുമ്പോള്‍ എല്‍സയെ നോക്കി മനു പറഞ്ഞു.
''അതറിയാവുന്നതുകൊണ്ടാ മനുവേട്ടനെ കൊണ്ടുവരാന്‍ ഞാന്‍ താത്പര്യം കാണിച്ചതും.''
''ഇനി നേരേ കുരിശിങ്കലച്ചന്റെ അടുത്തേക്കല്ലേ?''
''അതെ. ഉച്ചയ്ക്കുമുമ്പ് എത്തണം. ഉച്ചയ്ക്കത്തെ ഫുഡ് അവിടുന്നാണന്ന് അച്ചന്‍ പ്രത്യേകം പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.''
''ഇത്തിരി സ്പീഡില്‍ പോയേക്കാം. ഇല്ലെങ്കില്‍ സമയത്ത് എത്തുകേല.''
മനു കാറിന്റെ സ്പീഡു കൂട്ടി.
കൃത്യം പന്ത്രണ്ട് നാല്പത്തഞ്ചായപ്പോള്‍ കാര്‍ പൂച്ചപ്പാറ പള്ളിയിലെത്തി. ഫാദര്‍ മാത്യു കുരിശിങ്കല്‍ അവരെ കാത്ത് പള്ളിമേടയിലെ വരാന്തയില്‍ നില്പുണ്ടായിരുന്നു. അച്ചന്‍ അവരെ ഹാര്‍ദമായി സ്വീകരിച്ചു മുറിയില്‍ കയറ്റിയിരുത്തി.
''ഞാന്‍ സാധാരണ പന്ത്രണ്ടരയ്ക്ക് ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നതാ. നിങ്ങളെ നോക്കി ഇരിക്ക്വായിരുന്നു.'' അച്ചന്‍ പറഞ്ഞു.
''എന്നാ വൈകണ്ട. നമുക്ക് ഭക്ഷണം കഴിച്ചിട്ട് സംസാരിക്കാം അച്ചോ.'' മനു പറഞ്ഞു.
''ആയിക്കോട്ടെ.''
മനുവിനെയും എല്‍സയെയും വിളിച്ചുകൊണ്ട് അച്ചന്‍ ഡൈനിങ് റൂമിലേക്കു നടന്നു. ഡൈനിങ് ടേബിളില്‍ ഒരുപാട് വിഭവങ്ങള്‍ നിരത്തിയിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. കൈകഴുകി കസേരയില്‍ ഇരിക്കുന്നതിനിടയില്‍ അച്ചന്‍ പറഞ്ഞു:
''സാധാരണ എനിക്കുള്ള ഭക്ഷണം മഠത്തീന്നു കൊണ്ടുവരുവാ. ഇതിപ്പം നിങ്ങള് വരുന്നൂന്ന് പറഞ്ഞതുകൊണ്ട് ഞാന്‍ ആളെ വിട്ട് പുറത്തുനിന്ന് വാങ്ങിച്ചതാ...''
''ഇത്രയൊന്നും വേണ്ടായിരുന്നല്ലോ അച്ചോ.'' മനു പറഞ്ഞു.
''എന്റെ ഒരു സന്തോഷത്തിനു വാങ്ങിച്ചതാ. കല്യാണം കഴിഞ്ഞു നിങ്ങള് ആദ്യായിട്ടു വരുവല്ലേ. ഞാന്‍ മാന്യമായിട്ടു സ്വീകരിക്കണ്ടേ? എന്നുവച്ച് ഇനി വരുമ്പോള്‍ ഇത്രയൊന്നുമുണ്ടാവില്ലാട്ടോ.''
അതു പറഞ്ഞിട്ട് അച്ചന്‍ ചിരിച്ചു. ആ ചിരിയില്‍ മനുവും എല്‍സയും പങ്കുചേര്‍ന്നു.
ഭക്ഷണം കഴിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള്‍ ഒരുപാട് വര്‍ത്തമാനം പറഞ്ഞു കുരിശിങ്കലച്ചന്‍.
''ഇതെന്റെ അവസാനത്തെ പള്ളിയാ. ഇവിടുന്നിനി നേരേ പ്രീസ്റ്റ് ഹോമിലേക്കാ. വിശ്രമജീവിതം.''
''എവിടായിരുന്നാലും ഞങ്ങളു കാണാന്‍ വരും അച്ചോ.'' എല്‍സ പറഞ്ഞു.
''വരണം. നിന്റെ കല്യാണം ആശീര്‍വദിക്കണമെന്ന് എനിക്കൊരാഗ്രഹമുണ്ടായിരുന്നു. അതു നടന്നു. ഇനിയുള്ള ഒരാഗ്രഹം നിന്റെ കുഞ്ഞിനെ മാമ്മോദീസാ മുക്കണമെന്നാ. അതുകൂടി നീയൊന്നു സാധിച്ചുതരണം.''
അച്ചന്റെ സംസാരം കേട്ട് മനുവും എല്‍സയും പൊട്ടിച്ചിരിച്ചുപോയി.
''ദൈവം അനുഗ്രഹിച്ചാല്‍ അച്ചന്റെ ആഗ്രഹം സാധിക്കും അച്ചോ.'' എല്‍സ പറഞ്ഞു.
''പിന്നെ... അച്ചാ... ഞാന്‍ സ്വന്തമായിട്ട് ഒരാശുപത്രി തുടങ്ങാന്‍ ആലോചിക്ക്വാ. കുറച്ചു കാശ് ലോണ്‍ എടുക്കേണ്ടി വരും. തടസ്സം കൂടാതെ എല്ലാം നടക്കാന്‍ അച്ചന്‍ പ്രാര്‍ഥിക്കണം കേട്ടോ.'' മനു പറഞ്ഞു.
''തീര്‍ച്ചയായും. അതാണല്ലോ എന്റെ ജോലി. നിങ്ങളും നന്നായിട്ടു പ്രാര്‍ഥിക്കണം. കുടുംബപ്രാര്‍ഥന ഒരു ദിവസം പോലും മുടക്കരുത്. ഞായറാഴ്ച പള്ളീല്‍ പോകാനും മറക്കരുത് കേട്ടോ.''
''ഉം.'' മനുവും എല്‍സയും തലകുലുക്കി.
''ഞാന്‍ തന്ന കൊന്തയും മാതാവിന്റെ രൂപവും കൈയിലില്ലേ?'' എല്‍സയെ നോക്കി അച്ചന്‍ ചോദിച്ചു.
''ഉണ്ട്. രണ്ടും എന്റെ കിടപ്പുമുറീല്‍ സൂക്ഷിച്ചിട്ടുണ്ട്.''
അച്ചന്‍ അലമാര തുറന്ന് ഒരു കൊന്ത എടുത്തു മനുവിനു നീട്ടിക്കൊണ്ടു പറഞ്ഞു.
''എനിക്കു തരാന്‍ ഇതൊക്കെയേ ഒള്ളൂ.''
''മതി അച്ചോ.'' രണ്ടു കൈയും നീട്ടി മനു കൊന്ത വാങ്ങി.
''എന്നാ ഞങ്ങളിറങ്ങട്ടെ അച്ചോ.''
''ഞാനൊന്നു പ്രാര്‍ഥിക്കാം.''
രണ്ടുപേരുടെയും തലയില്‍ കൈവച്ച് അച്ചന്‍ പ്രാര്‍ഥിച്ചു.
പോകാനായി തിരിഞ്ഞപ്പോള്‍ അച്ചന്‍ ഓര്‍മിപ്പിച്ചു:
''ഈ വയസ്സനച്ചനെ കാണാന്‍ ഇടയ്ക്കിടെ വരണം കേട്ടോ.''
''തീര്‍ച്ചയായും വരും അച്ചോ.''
അവരുടെ പിന്നാലെ അച്ചനും വെളിയിലേക്കിറങ്ങി. കാറില്‍ കയറിയിട്ട് എല്‍സയും മനുവും കൈവീശി. അച്ചനും കൈവീശി.
കാര്‍ സാവധാനം മുമ്പോട്ടുരുണ്ടു. വണ്ടി ഓടിക്കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള്‍ എല്‍സ പറഞ്ഞു:
''ഒരു വൈദികന്‍ എങ്ങനെയുള്ള ആളായിരിക്കണമെന്നതിന്റെ ഏറ്റവും നല്ല ഉദാഹരണമാണ് കുരിശിങ്കലച്ചന്‍.''
''ഞാന്‍ നിന്നെ കല്യാണം കഴിച്ചതും അച്ചന്റെ ഒറ്റ റെക്കമെന്റേഷനിലാ.''
''എന്റെ ഭാഗ്യം.''
കാര്‍ മുമ്പോട്ട് ഓടുമ്പോള്‍ പുതിയ ആശുപത്രി തുടങ്ങുന്നതിനെപ്പറ്റിയായിരുന്നു മനുവും എല്‍സയും ചര്‍ച്ച ചെയ്തത്.
''വിജയിക്കുമോ എല്‍സേ?'' മനു ചോദിച്ചു.
''വിജയിക്കും മനുവേട്ടാ. ഇനിയുള്ള കാലം നമ്മുടെ നല്ല കാലമായിരിക്കുമെന്ന് എന്റെ മനസ്സു പറയുന്നു.''
അതു കേട്ടപ്പോള്‍ മനുവിനു സന്തോഷമായി. സ്റ്റീരിയോയില്‍നിന്ന് ഒഴുകിവരുന്ന യേശുദാസിന്റെ ശ്രുതിമധുരമായ പാട്ടുകേട്ട് അവര്‍ യാത്ര തുടര്‍ന്നു.
(അവസാനിച്ചു)
