ഡോ. ഡേവിസ് സേവ്യര് 
രൂപശബ്ദത്തോട് അനു എന്ന ഉപസര്‍ഗം ചേര്‍ക്കുമ്പോള്‍ രൂപത്തെ അനുസരിക്കുന്ന എന്നര്‍ഥമുള്ള അനുരൂപ എന്ന വിശേഷണം ലഭിക്കും. പുരുഷനെ അനുരൂപന്‍ എന്നും സ്ത്രീയെ അനുരൂപ എന്നും വിശേഷിപ്പിക്കാം. രണ്ടിലും പെടാത്തത് അനുരൂപം. (അനുരൂപന്‍, അനുരൂപ, അനുരൂപം) സംസ്‌കൃതപദങ്ങളില്‍ സ്ത്രീലിംഗരൂപം പലവിധമാണ്. സമര്‍ഥന്‍ - സമര്‍ഥ; ധന്യന്‍ - ധന്യ; സ്‌നേഹിതന്‍ - സ്‌നേഹിത; നാഥന്‍ - നാഥ; ദുഷ്ടന്‍ - ദുഷ്ട. അപ്പോള്‍ അനുരൂപന്‍, അനുരൂപ എന്നാകുന്നു. ''അനുരൂപി'' തെറ്റായ പ്രയോഗമാണ്. അനുരൂപശബ്ദത്തോട് 'ഇ' എന്ന സ്ത്രീലിംഗപ്രത്യയം ചേരില്ല. ''വാചാകിം ബഹുനാ തവവേളിയും കഴിഞ്ഞുവല്ലോ?/ വാരിജാക്ഷി ഭവാനനുരൂപയല്ലയോ?* (ആകൃതിയില്‍പ്പോലെ പ്രകൃതിയിലും എന്നു ഭാവം)എന്നു കുചേലവൃത്തകാരന്‍ പ്രയോഗിച്ചിട്ടുള്ളതു നോക്കുക. അനുകൂലയായ പത്‌നിയോടു യാത്രയും ചൊല്ലി' എന്ന മുന്‍പരാമര്‍ശത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തില്‍ വേണം ഈ സംഭാഷണശകലത്തിന് അര്‍ഥം പറയാന്‍.
അനുരൂപന്‍/ അനുരൂപ എന്നിവയ്ക്കുപകരം വിവാഹപ്പരസ്യങ്ങളില്‍ അനുയോജ്യശബ്ദം പ്രയോഗിച്ചു കാണുന്നു. അനുയോജ്യശബ്ദത്തിനു സംസ്‌കൃതത്തില്‍ യോജിച്ച, ഇണങ്ങുന്ന എന്നീ അര്‍ഥങ്ങള്‍ ഇല്ല. പ്രശ്‌നോങ്കനുയോഗഃപൃച്ഛാച** എന്നാണ് അമരകോശത്തില്‍ രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ളത്. അനുയോഗത്തിനു ചോദ്യം എന്നാണര്‍ഥം. അപ്പോള്‍ അനുയോജ്യത്തിന് ചോദിക്കത്തക്കത് എന്നേ വിവക്ഷിതം വരൂ. അതല്ലല്ലോ ഉദ്ദിഷ്ടം. അനുയോജ്യത്തിന് മലയാളത്തില്‍മാത്രം 'യോജിച്ച' എന്നൊരര്‍ഥം വന്നുപോയിട്ടുണ്ട്. അതിന്റെ വെളിച്ചത്തിലാകണം ഇണങ്ങുന്ന എന്നര്‍ഥത്തില്‍ ആ പദം പ്രചരിച്ചത്. പെണ്‍കുട്ടിക്ക് അനുരൂപനായ വരന്‍, ആണ്‍കുട്ടിക്ക് അനുരൂപയായ വധു എന്നൊക്കെയാകുന്നതാണു നല്ല മലയാളം.
* വാര്യര്‍, രാമപുരത്ത്, കുചേലവൃത്തം വഞ്ചിപ്പാട്ട് (വ്യാഖ്യാനം) എം.ആര്‍. രാഘവവാര്യര്‍, എന്‍.ബി.എസ്. കോട്ടയം, 1990, പുറം - 60
** പരമേശ്വരന്‍, മൂസ്സത്, ടി.സി. അമരകോശം (പാരമേശ്വരി, എന്‍.ബി.എസ്. കോട്ടയം, 2013, പുറം - 158.
