സ്വപ്നസങ്കല്പങ്ങളുടെ സ്വതന്ത്രവിഹായസ്സിലേക്കു മനുഷ്യമനസ്സ് പറന്നുയരാന്‍ വെമ്പല്‍കൊള്ളുന്ന കാലഘട്ടമാണ് യുവത്വം.  ചോദ്യങ്ങളുടെയും ഉത്തരങ്ങളുടെയും മിഴിയെത്താത്ത ചക്രവാളങ്ങളിലേക്കു മനുഷ്യന്റെ ബുദ്ധിശക്തികള്‍ ദ്രുതഗമനം ചെയ്യുന്ന സമയം. സ്വന്തം ഇഷ്ടാനിഷ്ടങ്ങള്‍കൊണ്ട് അരമുറുക്കി സ്വാര്‍ഥം തെളിയുന്ന പാതയിലൂടെ സൈ്വരവിഹാരം ചെയ്യാന്‍ ദേഹീദേഹങ്ങള്‍ ദാഹാര്‍ത്തികൊള്ളുന്ന കാലം. അതുകൊണ്ടുതന്നെ, ആയുസ്സില്‍ അതീവശിക്ഷണവും ഗൗരവവും അര്‍ഹിക്കുന്ന കാലം യൗവനംതന്നെ.
ജാഗ്രത വേണം
      കുറവുകളുടെയും വീഴ്ചകളുടെയും താഴ്‌വാരങ്ങളോടു വിടചൊല്ലി പരിപൂര്‍ണതയുടെ ഉത്തുംഗശൃംഗങ്ങളെ കാല്‍ക്കീഴിലാക്കാനുള്ള ആരോഹണക്കുതിപ്പില്‍ സുവിശേഷങ്ങളിലെ യുവാവിനെപ്പോലെ (മത്തായി 19:20) സ്വന്തം പോരായ്മകളെ പച്ചയായി കാണാന്‍ കഴിയാതെപോകുന്ന ഒരു സമയമാണിത്. പാളം തെറ്റിപ്പോകാവുന്ന ഇന്ദ്രിയചക്രങ്ങളും അപശ്രുതിയിലേക്കു വഴുതിവീഴാവുന്ന വികാരതന്ത്രികളും കുത്തഴിഞ്ഞുപോകാവുന്ന മൂല്യസംഹിതകളുമൊക്കെ ഈ കാലഘട്ടത്തിലെ കെണിക്കൂട്ടുകാരാണ്. അവയുടെയൊന്നിന്റെയും നീരാളിപ്പിടിത്തത്തില്‍ അകപ്പെടാതെ, ദൈവദാനമായ യൗവനഭാഗ്യത്തെ ഉഷസ്സിന്റെ ഉദരത്തില്‍നിന്നൂറിവന്ന ഹിമബിന്ദുപോലെ (സങ്കീ. 110:8) കാത്തുസൂക്ഷിക്കാനുള്ള ധാര്‍മികബാധ്യത യുവജനങ്ങളില്‍ നിക്ഷിപ്തമാണ്. ഇതിനായി, വിശുദ്ധിയുടെ വിളനിലവും നൈര്‍മല്യത്തിന്റെ നികേതനവുമായ ദൈവത്തെ അനുദിനം അനുസ്മരിച്ച് (സഭാപ്ര. 12:1) അവിടത്തെ കരം ഗ്രഹിച്ചുകൊണ്ട് ഒരുരു നിഴല്‍പോലെ യൗവനനാളുകളില്‍ അവര്‍ നടന്നുനീങ്ങണം. രൂപവും ഭാവവും പ്രാണശ്വാസവും കനിഞ്ഞരുളിയ ആ പ്രപഞ്ചശില്പിയെക്കുറിച്ചുള്ള സ്മരണാംഗുലികളാവണം ഓരോ പ്രഭാതത്തിലും അവരെ തൊട്ടുണര്‍ത്തേണ്ടത്. അവ നിശ്ചയമായും ദൈവഭക്തിവിശ്വാസങ്ങളുടെ കാണാപ്പുറങ്ങളിലേക്ക് അവരെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോകും. അവിടെനിന്നാണ് യൗവനത്തിന്റെ അത്യന്താപേക്ഷിതമായ വിജ്ഞാനവും വിവേചനശക്തിയും അവര്‍ ആര്‍ജിച്ചെടുക്കേണ്ടത് (സുഭാ. 1:4). വസ്തുതകളെ നേരിന്റെ വെട്ടത്തില്‍ വിശകലനം ചെയ്യാനും നന്മയെ തിന്മയില്‍നിന്നു വേര്‍തിരിച്ചറിയാനും യുവാക്കള്‍ക്ക് അപ്പോള്‍ സാധിക്കും.   
       മനുഷ്യര്‍ ജന്മനാ കന്മഷരഹിതനും അന്തര്‍ലീനനുമാണ്. പിറന്നുവീഴുന്ന ഓരോ കുഞ്ഞും പരിശുദ്ധിയുടെ പര്യായമാണ്. എങ്കിലും, ആയുസ്സു നീളുന്നതിനനുസരിച്ച് പലരിലെയും വിശുദ്ധിയുടെ വെട്ടം കെട്ടുപോകുന്നതില്‍  അവരുടെ സഹജീവികള്‍ക്കും അവര്‍ സൃഷ്ടിക്കുന്ന സാഹചര്യങ്ങള്‍ക്കും വലിയൊരുരു പങ്കുണ്ട്. അത്തരം വിനാശകരമായ സന്ദര്‍ഭച്ചുഴികളില്‍ താഴ്ന്നുപോകാതിരിക്കണമെങ്കില്‍ ചിട്ടപ്പെടുത്തിയ ജീവിതശൈലിയും മുറുകെപ്പിടിച്ചിട്ടുള്ള മാനുഷികമൂല്യങ്ങളും അവര്‍ക്കുക്കു കൈമുതലായി ഉണ്ടായിരിക്കണം. ചെറുപ്പംമുതല്‍ യുവജനങ്ങള്‍ക്കു തങ്ങളുടെ മാതാപിതാക്കളുടെയും മുതിര്‍ന്നവരുടെയും സദുപദേശങ്ങളിലും ഗുരുമൊഴികളിലും മുഴങ്ങിനില്ക്കുന്ന ദൈവസ്വരത്തിനുനു കാതോര്‍ക്കാന്‍ കഴിയണം. തലമുറകളായി തരപ്പെട്ടുവന്ന തഴക്കദോഷങ്ങളെ തലോലിക്കാതെ, തങ്ങള്‍ക്കു കിട്ടിയിട്ടുള്ള അഞ്ജനശോഭയെഴുന്ന താലന്തുകളെ പരിപോഷിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് അവയില്‍നിന്ന് മുപ്പതും അറുപതും നൂറുംമേനി വിളവു കൊയ്‌തെടുക്കാന്‍നുതരുന്ന ഒരുരു ജീവിതരീതി അവര്‍ ക്രമപ്പെടുത്തണം. വീഴ്ചകളെ വിപത്തുകളായി കാണാതെ ആത്മധൈര്യത്തിന്റെയും നിശ്ചയദാര്‍ഢ്യത്തിന്റെയും കെടാവിളക്കുമേന്തി ശേഷിക്കുന്ന ദൂരം അവര്‍ താണ്ടുകതന്നെ വേണം.
      സുവിശേഷത്തിലെ ഇറങ്ങിപ്പോയ ഇളയവനെപ്പോലെ (ലൂക്കാ 15:13) പാതിവഴിയില്‍ പിഴച്ചുപോകുന്ന പാദങ്ങളെയോ, പാതയോരത്തെ പ്രലോഭനങ്ങളുടെ പിന്നാലെ പരക്കംപായുന്ന ഇന്ദ്രിയാശ്വങ്ങളെയോ, അറിവിന്റെ അല്പത്വവും അഹങ്കാരത്തിന്റെ ആധിക്യവും മൂലമുണ്ടാകാവുന്ന അപരാധങ്ങളെയോ ഓര്‍ത്ത് നിരാശയില്‍ നട്ടംതിരിയാതെ, ഇടറിപ്പോകുന്ന പാദങ്ങള്‍ക്കടിയില്‍ പൊടിയുന്ന മണല്‍ത്തരികള്‍ മന്ത്രിക്കുന്ന മാറ്റുള്ള ഗുണപാഠങ്ങള്‍ മനച്ചെപ്പില്‍ മുത്തുമണികളായി കരുതിവച്ച് അവയ്ക്ക് ആനുപാതികമായ ജീവിതക്രമങ്ങള്‍ മെനഞ്ഞെടുക്കണം. വലിച്ചുപൊട്ടിച്ചിട്ടുള്ള കടപ്പാടുകളുടെ കണ്ണികളെ വിളക്കിച്ചേര്‍ക്കണം. ജീവിതയാത്രയില്‍ മനമിടറാതെ മുന്നേറാന്‍ ഉള്ളംകൈയിലുള്ള സുകൃതങ്ങളും ഉള്ളിന്റെ ഉദ്ദേശ്യശുദ്ധിയും ലക്ഷ്യബോധവും യുവാക്കളെ സഹായിക്കും. സ്വയം കണ്ടെത്തുകയോ മറ്റുള്ളവര്‍ കാട്ടിത്തരുകയോ ചെയ്യുന്ന കുറവുകള്‍ ക്രിയാത്മകമായി പരിഹരിച്ചു ജീവിക്കുമ്പോള്‍ അവരുടെ യൗവനം കഴുകന്റേതുപോലെ നാള്‍ക്കുനാള്‍ നവീകരിക്കപ്പെടാന്‍വേണ്ടി അവരുടെ ജീവിതാന്ത്യത്തോളം കര്‍ത്താവ് അവരെ സംതൃപതരാക്കും (സങ്കീ. 103:5).
യുവാവായ യേശു
    തന്റെ യുവത്വത്തെ അതിന്റെ മഹത്ത്വത്തിലും മനോഹാരിതയിലും പ്രയോജനപ്പെടുത്തിയ യേശുവാണ് സകല യുവജനങ്ങള്‍ക്കും ഏറ്റവും ഉദാത്തമായ മാതൃകയും പ്രചോദനവും. ഭൂമിയില്‍ ജീവിച്ച മുപ്പത്തിമൂന്നുന്നുവര്‍ഷക്കാലത്തുടനീളം പ്രായത്തിലും പരിജ്ഞാനത്തിലും പ്രീതിയിലും അവന്‍ വളര്‍ന്നുന്നു(ലൂക്കാ 2:52).
പ്രായത്തിലുള്ള വളര്‍ച്ച
       പ്രായത്തില്‍ വളരുക എന്നാല്‍ പ്രായത്തിനനുസൃതമായി ശരീരപുഷ്ടി പ്രാപിക്കുക അല്ലെങ്കില്‍ വയസ്സു കൂടുക എന്നല്ല അര്‍ഥം. അതു തികച്ചും സ്വാഭാവികമായി സംഭവിക്കുന്ന ഒരു പ്രതിഭാസമാണ്. എന്നാല്‍, 'പ്രായം' എന്നതിനെ 'പക്വത' എന്നു വിശേഷിപ്പിക്കുമ്പോള്‍ അതു സ്വായത്തമാക്കാന്‍ ഒരാള്‍ കിണഞ്ഞു പരിശ്രമിക്കുകതന്നെ വേണം. പ്രായം സാധാരണരീതിയില്‍ സംഭവിക്കുന്നതും പക്വത അസാധാരണമായ തരത്തില്‍ സ്വന്തമാക്കേണ്ടതുമായ രണ്ടു വ്യത്യസ്ത കാര്യങ്ങളാണ്. പക്വത, മനവും മേനിയും പാകമാകുന്ന അവസ്ഥയാണ്. യേശു തന്റെ വാക്കിലും വര്‍ത്തനത്തിലും വിചിന്തനത്തിലും ഒരുപോലെ പാകമായ വ്യക്തിത്വത്തിന്നുഉടമയായിരുന്നു. സുദീര്‍ഘമായ പ്രാര്‍ഥന, ഉപവാസം, തപസ്സ് തുടങ്ങിയ ആത്മീയാഭ്യാസങ്ങളിലൂടെയും കഠിനശിക്ഷണങ്ങളിലൂടെയുമാണ് അവന്‍ അങ്ങനെ ആയിത്തീര്‍ന്നത്. യുവതീയുവാക്കള്‍ക്ക് ക്രിസ്തു ഒരു  പാഠപുസ്തകമായിരിക്കണം. അവനെ വായിച്ചു പഠിക്കണം.  പ്രായത്തില്‍ വളരാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നവര്‍ ക്രിസ്തുവിനെപ്പോലെ വളരട്ടെ.
പരിജ്ഞാനത്തിലുള്ള വളര്‍ച്ച
       പ്രായത്തിലെന്നപോലെ വിജ്ഞാനത്തിലും യേശു വളര്‍ന്നു. അവനെ തര്‍ക്കത്തില്‍ തോല്പിക്കാനോ പാണ്ഡിത്യത്തില്‍ കവച്ചുവയ്ക്കാനോ ആര്‍ക്കും കഴിഞ്ഞില്ല. അവന്റെ അപാരമായ അറിവിന്റെ മുമ്പില്‍ അമ്പരന്നുനില്ക്കാനേ ആര്‍ക്കും സാധിച്ചുള്ളൂ. വിജ്ഞാനം വിലമതിയാത്ത ധനമാണ്. അത് ആവുന്നത്ര വാരിക്കൂട്ടാന്‍ യുവജനങ്ങള്‍ പരിശ്രമിക്കണം. കലാലയജീവിതകാലം നേരാംവണ്ണം വിനിയോഗിച്ചുകൊണ്ട് അറിവിന്റെ നാനാതലങ്ങളെ കരവലയത്തിലാക്കാന്‍ അവര്‍ ശ്രദ്ധിക്കണം. കലാലയങ്ങളെ കൊലാലയങ്ങള്‍ ആക്കി അധഃപതിപ്പിക്കാന്‍ ദുഷ്‌പ്രേരണനല്കുന്ന സകല പ്രസ്ഥാനങ്ങളില്‍നിന്നും പ്രത്യയശാസ്ത്രങ്ങളില്‍നിന്നും അകലം പാലിക്കാനുള്ള ആര്‍ജവം അവര്‍ സമ്പാദിക്കണം. ഒരാള്‍ നേടിയെടുത്ത അറിവ് തിരിച്ചറിവിലേക്കു നയിക്കുമ്പോഴാണ് അയാളുടെ ജീവിതം അര്‍ഥപൂര്‍ണമാകുന്നത്. പരിജ്ഞാനത്തില്‍ വളരാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നവര്‍ ക്രിസ്തുവിനെപ്പോലെ വളരട്ടെ.
പ്രീതിയിലുള്ള വളര്‍ച്ച
      പ്രായത്തിലും പരിജ്ഞാനത്തിലുമെന്നപോലെ ദൈവത്തിന്റെയും മനുഷ്യരുടെയും പ്രീതിയിലും യേശു വളര്‍ന്നു. അങ്ങനെ, വിണ്ണിനും മണ്ണിനും പ്രിയനായി അവന്‍ മാറി. എതിരാളികള്‍ക്കൊഴികെ ബാക്കി ഏവര്‍ക്കും അവനെക്കുറിച്ചു നല്ലതുമാത്രമേ പറയാനുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. ചുറ്റുമുള്ളവരുടെ പ്രീതിപാത്രമായി മാറാന്‍ യുവജനങ്ങള്‍ പരിശ്രമിക്കണം. അതത്ര എളുപ്പമുള്ള കാര്യമല്ല എന്ന ബോധ്യവുമുണ്ടായിരിക്കണം. പ്രീതി മറ്റുള്ളവര്‍ക്കു നമ്മോടു തോന്നേണ്ട ഒന്നാണ്. നമ്മുടെ വ്യക്തിത്വത്തിനു മീതേ ചുറ്റുമുള്ളവര്‍ പതിപ്പിക്കുന്ന ഒരുരു കുറിപ്പടിയാണത്. മാനംമര്യാദയായി ജീവിക്കുന്നവര്‍ക്ക് മറ്റുള്ളവരുടെ പ്രീതി കൈവരിക്കാന്‍ വിഷമമുണ്ടാകില്ല. തന്നിഷ്ടപ്രകാരമുള്ള ജീവിതശൈലി ആഭരണമാക്കി അണിയാതിരിക്കാന്‍ യുവതീയുവാക്കള്‍ ശ്രദ്ധിക്കണം. മന്നും മാനവും എന്നെ നോക്കി സന്തോഷിക്കാറുണ്ടോ? എന്റെ വളര്‍ച്ച ആരുടെയെങ്കിലുമൊക്കെ നന്മയ്ക്ക് ഉപകരിക്കുന്നുണ്ടോ? യേശുവിനെക്കുറിച്ചെന്നപോലെ എന്നെക്കുറിച്ചും ആര്‍ക്കെങ്കിലും നല്ലതു കുറിക്കാനാവുമോ? എന്നൊക്കെ ഓരോരുത്തരും ആത്മശോധന ചെയ്യണം. ഇല്ലെങ്കില്‍ ഖേദിക്കണം. പ്രീതിയില്‍ വളരാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നവര്‍ ക്രിസ്തുവിനെപ്പോലെ വളരട്ടെ.
       യുവാവായ യേശുവിന്റെ കരങ്ങള്‍ ഗ്രഹിച്ചുകൊണ്ടുള്ള മനുഷ്യന്റെ ഒരു സന്തോഷസവാരിയാണ് യൗവനകാലം. ഊര്‍ജതേജസ്സുകളുടെ ഉറവിടമായ അവിടത്തെ അനുഗ്രഹങ്ങളുടെ അക്ഷയപാത്രത്തില്‍നിന്ന് ഉണര്‍വും ഉന്മേഷവും സ്വായത്തമാക്കിക്കൊണ്ട് വരുംദിനങ്ങളിലേക്ക് ആവശ്യമായ നിക്ഷേപങ്ങള്‍ ശേഖരിച്ചുവയ്ക്കാന്‍ യൗവനകാലത്ത് ഓരോരുത്തര്‍ക്കും കഴിയണം. സ്വര്‍ഗം തരുന്ന സുരഭിലദാനമായ യുവത്വത്തെ ഉത്തരവാദിത്വമില്ലാതെ നശിപ്പിക്കുന്നത് ക്ഷമയര്‍ഹിക്കാത്ത കുറ്റംതന്നെയാണ്. പ്രായക്കുറവിന്റെ പേരില്‍ ആരാലും അവഗണിക്കപ്പെടാതിരിക്കാന്‍ വാക്കിലും പ്രവൃത്തിയിലും വിശ്വാസത്തിലും വിശുദ്ധിയിലും മറ്റുള്ളവര്‍ക്ക് ഉത്തമമാതൃക നല്കാനാണ് ദൈവം യുവാക്കളോട് ആവശ്യപ്പെടുന്നത് (1 തിമോ. 4:12). അങ്ങനെയെങ്കില്‍, ആനന്ദം അണകവിഞ്ഞൊഴുകുന്ന ഒരുരുനിര്‍മലഹൃദയം അവര്‍ക്കു സമ്മാനിക്കും. മനുഷ്യസഹജമായ ബലഹീനതയുടെ ബലിഷ്ഠമായ ബാഹുവലയത്തില്‍പ്പെട്ട് തങ്ങള്‍ ചെയ്തുപോയ അപരാധങ്ങള്‍ അങ്ങ് ഓര്‍ക്കരുതേ (സങ്കീ. 25:7) എന്ന് കരുണക്കടലായ ദൈവത്തോടു കേണുപ്രാര്‍ഥിച്ചുകൊണ്ട് തങ്ങളുടെ യൗവനകാലഘട്ടത്തെ കുറ്റമറ്റതും കമനീയവുമാക്കി മാറ്റാന്‍ സകല യുവതീയുവാക്കള്‍ക്കും സാധിക്കട്ടെ.
       ഓഗസ്റ്റ് 12 യുവജനദിനമായി ആചരിക്കപ്പെടുമ്പോള്‍ എക്കാലത്തേക്കുമായി രചിക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ള ക്രിസ്തു എന്ന പക്വതയുടെയും പരിജ്ഞാനത്തിന്റെയും പ്രീതിയുടെയും പാഠപുസ്തകത്തെ വഴികാട്ടിയായി കൂട്ടുപിടിച്ചുകൊണ്ട് തങ്ങളുടെ യുവത്വം മഹത്ത്വപൂര്‍ണമാക്കാന്‍ യുവജനങ്ങള്‍ പ്രതിജ്ഞാബദ്ധരാകട്ടെ. അവരിലൂടെ യുവാവായ യേശു വിഭാവനം ചെയ്ത പുതിയ ആകാശവും പുതിയ ഭൂമിയും സംജാതമാകട്ടെ.