മാത്യു എം.കുര്യാക്കോസ്
മനുഷ്യര്‍ സാധാരണ വലയെറിയുന്നത് വെള്ളത്തിലാണ്. എന്നാല്‍, ഇപ്പോള്‍ പരിസരം നിരീക്ഷിച്ചാല്‍ ചില മരങ്ങള്‍ ആകമാനം വലയ്ക്കുള്ളില്‍ പൊതിഞ്ഞു നില്ക്കുന്നതു കാണാം. പ്രത്യേകിച്ച് റമ്പൂട്ടാന്‍, പുലോസാന്‍പോലുള്ള മരങ്ങള്‍. ആകാശത്തിലേക്ക് ഇത്തരം വലകള്‍ എറിയുന്നതാരാണ്? സ്വാദിഷ്ഠമായ പഴങ്ങള്‍, പക്ഷികള്‍ കൊത്തിത്തിന്നാതിരിക്കാന്‍ നാമെടുക്കുന്ന മുന്‍കരുതലാണത്. ഭൂമിയെ നാമല്ല കൈവശം വച്ചിരിക്കുന്നതെങ്കില്‍ ഈ ഭൂമി നല്കുന്ന വിഭവങ്ങളും പങ്കുവയ്ക്കപ്പെടേണ്ടതല്ലേ? പരിമിതപ്പെടുത്തിപ്പറഞ്ഞാല്‍, പരാഗണം നടത്തി പഴങ്ങളുണ്ടാകാന്‍ സഹായിക്കുന്ന ഷട്പദങ്ങള്‍ക്കും പക്ഷികള്‍ക്കുമെങ്കിലും ഇവയിലൊരവകാശമില്ലേ? ഒരു ശിഖരമെങ്കിലുമൊഴിവാക്കി വല തീര്‍ത്തിരുന്നുവെങ്കില്‍...
നഴ്‌സറിയില്‍നിന്ന് ഞാന്‍ ഒരു റമ്പൂട്ടാന്‍തൈ വാങ്ങി വച്ചു. കൃത്യം നാലുവര്‍ഷം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ കായ് ഇട്ടു. പീതനിറത്തില്‍ മുഴുത്ത റമ്പുട്ടാന്‍പഴങ്ങള്‍ കുലകളായങ്ങനെ... നല്ല സ്വാദുള്ള പഴങ്ങള്‍. വീടിനുമുന്നിലൂടെയുള്ള റോഡില്‍ക്കൂടി പോകുന്ന ആള്‍ക്കാര്‍ക്ക് ഇതൊരാകര്‍ഷണമാണ്, അമ്മമാരുടെ കൈപിടിച്ചു പോകുന്ന കുട്ടികള്‍ക്ക് പ്രത്യേകിച്ചും. ഒരിക്കല്‍ തൊടിയില്‍ നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ കേള്‍ക്കാം; ഒരു കുട്ടി അമ്മയുടെ കൈവലിച്ചു നിര്‍ബന്ധബുദ്ധിയോടെ പറയുന്നു, എനിക്കാപ്പഴം വേണം. ആവര്‍ത്തിച്ചു വാശിയോടെയുള്ള കുട്ടിയുടെ നിലവിളി കേട്ടെത്തുമ്പോള്‍, അമ്മ കുഞ്ഞിനെ വഴക്കു പറയുകയാണ്. ''മിണ്ടാതിരുന്നോണം, അതൊരു സാറിന്റെയാ, ഓടിക്കും.'' ഉള്ളില്‍ ചെറുചിരിയോടെ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു: ''കുട്ടിയെ വഴക്കു പറയണ്ട. തോട്ടിയുമായെത്തി പഴങ്ങള്‍ പറിച്ചു നല്‍കാം.'' കുട്ടിക്കു സന്തോഷമായി. അമ്മയ്ക്ക് ജാള്യവും. അഞ്ചാറു പഴക്കുലകള്‍ അടര്‍ത്തി അവന്റെ കൈനിറയെ വച്ചുകൊടുത്തപ്പോള്‍ കുട്ടിയുടെ കണ്ണുകളില്‍ വിരിഞ്ഞ വിസ്മയം... കണ്ട പ്രകാശം... ജീവിതത്തില്‍ എത്ര രൂപ കൊടുത്താലും കിട്ടാത്ത പ്രതിഫലം. എത്ര ലക്ഷം രൂപ കിട്ടിയാലും ലഭിക്കാത്ത സംതൃപ്തി, അവന്റെ പ്രകാശവും സന്തോഷവുമുള്ള മുഖം എനിക്കു സമ്മാനിച്ചു. എത്ര വിലകൊടുത്താലും ലഭിക്കാത്ത ഇത്തരം എത്രയോ സന്തോഷങ്ങളാണ് നമ്മുടെ സ്വാര്‍ത്ഥതയുടെ വലയ്ക്കുള്ളില്‍ നാമറിയാതെ കുരുങ്ങിക്കിടക്കുന്നത്.
വിത്തു നട്ട മനുഷ്യന്‍മുതല്‍ അതു വളര്‍ത്തി തൈയാക്കിത്തന്നവര്‍, ജലവും വായുവും സൂര്യപ്രകാശവുമേകി വളര്‍ത്തിയ ശക്തി, പരാഗണം നടത്തി കായാക്കി മാറ്റിയ ശലഭങ്ങള്‍, ആക്രമിക്കപ്പെടാതെ കാത്തുസൂക്ഷിച്ച ഉറുമ്പുകള്‍ തുടങ്ങി എത്രയോ പേരുടെ അധ്വാനം, നന്മ, പ്രാര്‍ത്ഥന ഇതിനു പിന്നിലുണ്ടെന്നു ചിന്തിക്കുമ്പോള്‍ മാത്രമാണ് അവയ്‌ക്കൊക്കെ നേരേ നോക്കി കൈകൂപ്പാനും അവയെ ആദരിക്കാനും ഇതൊക്കെ മറ്റുള്ളവരുമായി പങ്കുവയ്ക്കാനും നമുക്കാകുന്നത്.
കവി സച്ചിദാനന്‍ പറഞ്ഞു വയ്ക്കുന്നു: മനുഷ്യനെന്നുള്ള തന്റെ അവസാന അഹന്തയും പൊഴിച്ചുകളയാതെ ചുറ്റുമുള്ളതിനെ സ്‌നേഹിക്കാനോ ബഹുമാനിക്കാനോ മനുഷ്യനു കഴിയില്ല. അമേരിക്കന്‍ ഫോറസ്റ്റര്‍ ആയിരുന്ന ആല്‍ഡോ ലിയോപോള്‍ഡിന്റെ പ്രശസ്തമായ 'എ സാന്റ് കൗണ്ടി അല്‍മെനക്' എന്ന പുസ്തകം വായിക്കാം. അപ്പോള്‍ മനുഷ്യനും ഭൂമിയും തമ്മിലുള്ള പാരസ്പര്യത്തിന്റെ പൊരുളെന്തെന്ന് നമുക്കു കൂടുതല്‍ മനസ്സിലാകും.
