ഷാജി മാലിപ്പാറ 
പണിയെടുക്കുന്നവന്റെ വിയര്‍പ്പുവീണിടങ്ങളിലാണ് പുതുലോകത്തിന്റെ വിത്തുകള്‍ പൊട്ടിമുളച്ചതും ഫലമണിഞ്ഞതും. തൊഴിലിന്റെ മഹത്ത്വവും തൊഴിലാളിയുടെ പ്രാധാന്യവും അറിഞ്ഞംഗീകരിക്കാന്‍ കാലമൊത്തിരി കഴിയേണ്ടിവന്നു. മേയ്ദിനം അധ്വാനവര്‍ഗത്തിന്റെ ആഘോഷദിനമായി ലോകമെമ്പാടും കൊണ്ടാടുന്ന ഈ സന്ദര്‍ഭത്തില്‍, മലയാളകവിതയിലെ അധ്വാനവും തൊഴിലുമൊക്കെയായി ബന്ധപ്പെട്ട ഈരടികള്‍ ചേര്‍ത്തുവയ്ക്കുകയാണ്. കൈരളിയുടെ അധ്വാനഗീതങ്ങളുടെ ഒരു നേരനുഭവം പകരാന്‍ ഈ വരികള്‍ക്കു കഴിയും.
പരിശ്രമം ചെയ്യുകിലെന്തിനെയും
വശത്തിലാക്കാന്‍ കഴിവുള്ളവണ്ണം
ദീര്‍ഘങ്ങളാം കൈകളെ നല്‍കിയേ്രത
മനുഷ്യനെപ്പാരിലയച്ചതീശന്‍.
മലയാളത്തില്‍ ഏറ്റവുമധികം ഉദ്ധരിക്കപ്പെടുന്ന ഒരു കാവ്യശകലമാണ് കെ. സി. കേശവപിള്ളയുടെ ഈ വരികള്‍. അധ്വാനത്തിലൂടെ വേണ്ടതെല്ലാം നേടിയെടുക്കാനുള്ള വരമാണ് ഈശ്വരന്‍ മനുഷ്യനു നല്‍കിയിട്ടുള്ളതെന്ന് കവി ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്നു.
ബാലചന്ദ്രന്‍ ചുള്ളിക്കാടിന്റെ കവിതയും മനുഷ്യന്റെ കൈകളെപ്പറ്റിത്തന്നെയാണ് വിവരിക്കുന്നത്:
കടുംപാറ പൊട്ടിച്ചുടയ്ക്കുന്ന കൈകള്‍
ഇരുമ്പൊത്തു തല്ലിത്തഴമ്പിച്ച കൈകള്‍
ഉലയ്ക്കുള്ളിലൂതിപ്പഴുപ്പിച്ച കൈകള്‍
കലപ്പക്കഴുത്തില്‍ത്തുടിക്കുന്ന കൈകള്‍
കരങ്ങള്‍കൊണ്ട് എന്തെല്ലാം ചെയ്തുവെന്നാണ് വൈലോപ്പിള്ളി ശ്രീധരമേനോനും വര്‍ണ്ണിക്കുന്നത്:
കാടും പടലും വെണ്ണീറാക്കി-
ക്കനകക്കതിരിനു വളമേകി,
കഠിനമിരുമ്പു കുഴമ്പാക്കിപ്പല-
കരുനിര വാര്‍ത്തു പണിക്കേകി.
തൊഴിലിനെക്കുറിച്ചു പറയുമ്പോള്‍ കൃഷിയുടെ പ്രാധാന്യത്തെ മഹാകവി വള്ളത്തോള്‍ നാരായണമേനോന്‍ ഉറപ്പിക്കുന്നുണ്ട്:
സൗഭാഗ്യം വേണമോ, സന്തുഷ്ടി വേണമോ
സ്വാതന്ത്ര്യം വേണമോ - വേണമെങ്കില്‍,
കര്‍ഷകജീവിതം പ്രത്യുദ്ധരിക്ക നാം
കാലാനുകൂല സംസ്‌കാരപൂര്‍വം.
ഈ ലളിതസത്യത്തെത്തന്നെ കവി മുല്ലനേഴി സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുന്നത് ഇങ്ങനെയാണ്:
ധന്യമീജന്മം മലര്‍ച്ചെടിത്തയ്യൊന്നു
നട്ടുനനയ്ക്കാന്‍ കഴിയുമെങ്കില്‍
തരിശുനിലങ്ങളെ കര്‍ഷകന്‍ എങ്ങനെ മാറ്റിമറിക്കുന്നുവെന്ന് തിരുനല്ലൂര്‍ കരുണാകരന്‍ അവതരിപ്പിക്കുന്നതു നോക്കൂ:
മുഴുവന്‍ ഭൂമിയുമൊറ്റച്ചാലാ-
യുഴുതുമറിക്കും വീര്യമൊടേ
അണിയായണിയായ് വേലക്കാരവ-
രടിവച്ചടിവച്ചണയുമ്പോള്‍
.................................
ചുടുരക്തത്തിന്‍ നനവാലവയില്‍
പുലരിക്കതിര്‍പോല്‍ മുളപൊട്ടി
അലസതയറ്റിപ്പാടങ്ങളില്‍വ-
ന്നലതല്ലുകയാണധ്വാനം.
ഇടശ്ശേരി ഗോവിന്ദന്‍നായരുടെ,
കോമനുഴുതുമറിച്ചൂ പാടം
കോമന്‍ വിതച്ചൂ പൊന്നാര്യന്‍ എന്ന വരികളും നമുക്കിതിനോടു ചേര്‍ത്തുവായിക്കാം.
സത്യത്തെ സൗന്ദര്യമായി ആവിഷ്‌കരിച്ച ചങ്ങമ്പുഴ കൃഷ്ണപിള്ള കര്‍ഷകനെ ഗുരുനാഥനായി കാണുകയാണ്:
നുകവും തോളത്തേന്തിക്കാളയ്ക്കു
പിന്‍പേ പോകും
സുകൃതസ്വരൂപമേ, നിന്നെ ഞാന്‍ നമിക്കുന്നു
പൊരിവെയ്‌ലിലീ നിന്റെയുഗ്രമാം തപസ്സല്ലേ
നിറയെക്കതിര്‍ക്കുല ചൂടിപ്പൂ നെല്‍പ്പാടത്തെ!
കേരളീയ പ്രകൃതിഭംഗിയെ ആവോളം വര്‍ണ്ണിക്കുന്ന വെണ്ണിക്കുളം ഗോപാലക്കുറുപ്പ് ഒരു പുലര്‍കാലദൃശ്യം ഇപ്രകാരമാണ് അവതരിപ്പിക്കുന്നത്:
വലിയ തണുപ്പാണെങ്കിലുമച്ഛന്‍
വയലില്‍പ്പണിയുണ്ടതു നോക്കാന്‍
വടിയുമെടുത്തു വടക്കുവശത്തെ-
പ്പടികളിറങ്ങി നടക്കുന്നു.
ഈ വരികളുടെ തുടര്‍ച്ചയെന്നോണം നമുക്ക് കുറ്റിപ്പുറത്തു കേശവന്‍നായരുടെ വരികള്‍ വായിക്കാം:
പാടത്തുപോയ് പാംസുലപാദചാരി
കൃഷീവലന്‍ വേലതുടങ്ങി നൂനം
സോത്സാഹമക്കാലികളെ തെളിക്കു-
മവന്റെ താരസ്വരമുണ്ടു കേള്‍പ്പൂ.
വൈലോപ്പിള്ളി അധ്വാനശീലരായ രണ്ടുപേരെ പരിചയപ്പെടുത്തുന്നതു നോക്കൂ:
പാതിരാക്കോഴി വിളിപ്പതും കേള്‍ക്കാതെ
പാടത്ത് പുഞ്ചയ്ക്കു തേവുന്നു രണ്ടുപേര്‍
ഒന്നൊരു വേട്ടുവന്‍, മറ്റേതവന്‍ വേട്ട
പെണ്ണിവര്‍ പാരിന്റെ പാദം പണിയുവോര്‍.
ഇത്തരം അധ്വാനത്തിനു ഫലമുണ്ടെന്ന് ചുള്ളിക്കാട് ചൂണ്ടിക്കാട്ടുന്നു:
നിന്റെ ചോരയും വേര്‍പ്പു-
മെന്റെ കണ്ണീരും ചേര്‍ന്നാല്‍
എന്തിന്നു വര്‍ഷം? മണ്ണി-
ലമൃതം മറ്റെന്തുള്ളൂ!
ഈ പരമാര്‍ത്ഥം അറിയുന്നതുകൊണ്ടാവാം അധ്വാനത്തിന്റെ നിമിഷങ്ങളെ പരാതികളേതുമില്ലാതെ പങ്കുവച്ചനുഭവിക്കാന്‍ മനുഷ്യര്‍ തയ്യാറാവുന്നത്. വൈലോപ്പിള്ളിയുടെ വരികള്‍ ഇക്കാര്യം ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്നു:
ആശകള്‍ പോലേ നീണ്ടുപിണയും വരമ്പത്തൂ-
ടാവതും ചുരുട്ടേന്തിപ്പോകയാം പണിയാളര്‍
.................................
കറ്റ നീയേറ്റിക്കൊള്‍ക കൂട്ടുകാരത്തീ, നിന്റെ
കെട്ടു നീയെടുത്താലും, എന്റേതു ഞാനും പേറാം.
ഇന്നലത്തെ അധ്വാനത്തിന്റെ ഓര്‍മകളില്‍ ആനന്ദിക്കുന്ന ഒരു കര്‍ഷകനെ ഒളപ്പമണ്ണ സുബ്രഹ്മണ്യന്‍ നമ്പൂതിരി അവതരിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്:
കിഴവനാണെങ്കിലുമക്കൃഷിക്കാരന്‍-തന്‍
വയലിന്‍ വരമ്പത്തു വന്നിരിക്കും.
മക്കളക്കണ്ടം കിളയ്ക്കുന്നതും നോക്കി
നട്ടുച്ചയോളം ചടഞ്ഞിരിക്കും.
.................................
താനുമിച്ചേറ്റില്‍പ്പുരണ്ടു കൂത്താടിയ
കാലം മനസ്സിലെണീറ്റിരിക്കും.
എല്ലാവര്‍ക്കും കാര്‍ഷികവൃത്തിയുടെ തണലില്‍ കഴിയാനോ ജനിച്ച നാട്ടില്‍ ഉപജീവനം തേടാനോ കഴിയുന്നില്ല. അന്യദേശത്ത് അധ്വാനിക്കുന്ന മനുഷ്യരെക്കുറിച്ചാണ് വൈലോപ്പിള്ളി 'ആസ്സാംപണിക്കാര്‍' എന്ന കവിതയില്‍ എഴുതുന്നത്:
ജനിച്ച നാടുവിട്ടകലെയാസ്സാമില്‍
പണിക്കു പോയ് വരും പരിഷകള്‍ ഞങ്ങള്‍.
.................................
പല നാളായ് പിരിഞ്ഞിരുന്ന ഞങ്ങള്‍ക്കീ
മലനാടെത്രമേല്‍ മധുരദര്‍ശനം!
തൊഴില്‍ ഏതുമാകട്ടെ, എവിടെയുമാകട്ടെ, അതു നന്നായി ചെയ്യുക എന്നതാണു പ്രധാനം. ഈ ആശയത്തെ ഉറപ്പിക്കുന്നതാണ് മഹാകവി ഉള്ളൂരിന്റെ വരികള്‍:
വിധിച്ചൊരീ വേല നമുക്കു ചെയ്യാം;
വിശ്വേശ്വരന്‍ വേതനമേകിടേണ്ടോന്‍
പണിയെടുക്കുന്നത് കേവലം പശിയടക്കാന്‍ മാത്രമല്ലെന്നും മനുഷ്യസംസ്‌കാരത്തിന്റെ നിര്‍മ്മിതി അതിലൂടെയാണെന്നും നമ്മുടെ കവികള്‍ ഉദ്‌ഘോഷിക്കുന്നുണ്ട്. വയലാര്‍ രാമവര്‍മ്മ എഴുതുന്നു:
വിയര്‍പ്പിന്‍ പശക്കൂട്ടു-
ചാലിച്ചു ചേര്‍ത്തീ മണ്ണി-
ലുയര്‍ത്തി ജനാവലി
തളിര്‍ക്കും സംസ്‌കാരങ്ങള്‍.
ചുള്ളിക്കാടിന്റെ വരികള്‍ ഇപ്രകാരം:
നഗരങ്ങള്‍, ചരിതങ്ങ-
ളൊക്കെയും നീ തന്നെ
പണി ചെയ്തതാണെന്നറിഞ്ഞു.
അധ്വാനശീലനായ മനുഷ്യനാണ് ഭൂമിയെ സനാഥയാക്കിയതെന്ന് സ്ഥാപിക്കുന്ന കവിതയില്‍ വയലാര്‍ എഴുതുന്നു:
അന്നു മനുഷ്യന്‍ തീര്‍ത്തു ഭൂമിയി-
ലായിരമുജ്ജ്വലശില്പങ്ങള്‍
ഭൂമിയെയൊന്നു വലംവച്ചൊരുനാള്‍
പൂന്തിങ്കള്‍ക്കല പാടീ:
പറഞ്ഞയ്ക്കുക ദേവീ, മനുഷ്യനെ-
യൊരിക്കലിവിടെക്കൂടി....
ഭൂമിദേവിക്കു സ്വന്തമായ മനുഷ്യരെ തന്റെ പക്കലേയ്ക്കയയ്ക്കാന്‍ പൂന്തിങ്കള്‍ ആവശ്യപ്പെടുന്നു. ഈ കവിഭാവനയുടെ അടിസ്ഥാനം മനുഷ്യപ്രയത്‌നത്തിന്റെ സദ്ഫലങ്ങള്‍തന്നെയാണ്. തിരുനല്ലൂര്‍ കരുണാകരന്‍, നാട്ടില്‍ ആദ്യത്തെ തീവണ്ടി വരാനുള്ള അധ്വാനത്തെ അവതരിപ്പിക്കുന്നത് ഇങ്ങനെയാണ്:
ഓര്‍മ്മയിലധ്വാനത്തിന്‍
വേദന ചിരിക്കവേ
കോള്‍മയിര്‍ക്കൊള്ളുന്നിതാ
ഞങ്ങളും ഗ്രാമങ്ങളും.
ലോകം സുന്ദരവും മഹത്തരവുമായി നിലകൊള്ളുന്നതില്‍ ഒരു തൂപ്പുകാരിയുടെ അധ്വാനത്തിനും വലിയ സ്ഥാനമുണ്ട്. അതേക്കുറിച്ച് ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്നതാണ് ജി. ശങ്കരക്കുറുപ്പിന്റെ കവിത:
ഇപ്പുരീമുഖത്തിങ്കല്‍ച്ചിതറിക്കാണാകുന്ന
ചപ്പുകള്‍, ചവറുകള്‍, അളിഞ്ഞ ശവങ്ങളും
നൂതനദിനത്തിന്റെ ചെങ്കതിര്‍ ചുംബിക്കുന്ന
പൂതമാം പുരികത്തില്‍ വേര്‍പ്പുകള്‍
പൊടിയവേ,
തന്‍ കരത്തിനാല്‍ വാര്‍ന്നുകെട്ടിയ
ചൂലാല്‍ പാത-
യിങ്കല്‍ നിന്നകറ്റുന്നൂ തെരുവിക്കിളി ക്കൊള്‍കെ.
വിശ്വമഹാകവിയായ ടാഗോറിന്റെ ഈശ്വരദര്‍ശനം പോലും തൊഴിലുമായി ബന്ധപ്പെട്ടതാണ്. അലസതയിലല്ല, അധ്വാനത്തിലാണ് ഈശ്വരന്‍ ചേര്‍ന്നുനില്‍ക്കുന്നതെന്ന ടാഗോറിന്റെ വരികള്‍ തൊഴിലിന്റെ മാഹാത്മ്യത്തെ എക്കാലവും ഓര്‍മ്മപ്പെടുത്തുന്നതായി മാറുന്നു.
കരിനിലമുഴുമാ കര്‍ഷകരോടും,
വര്‍ഷം മുഴുവന്‍ വഴി നന്നാക്കാന്‍
പെരിയ കരിങ്കല്‍പ്പാറ നുറുക്കി
നുറുക്കിയൊരുക്കും പണിയാളരൊടും
എരിവെയിലത്തും പെരുമഴയത്തും
ചേര്‍ന്നമരുന്നൂ ദൈവം, മണ്ണാര്‍-
ന്നിരുകൈകളിലും....
ജീവിതംകൊണ്ട് അധ്വാനത്തിന്റെ സങ്കീര്‍ത്തനം ചമയ്ക്കുന്ന ഏവര്‍ക്കും മേയ്ദിനാശംസകള്‍ നേരുന്നു!
