ഫാ. തോമസ് പാട്ടത്തില്ചിറ സി.എം.എഫ്.
തിര തിങ്ങുന്ന കടല്‍പ്പരപ്പില്‍ നങ്കൂരമിട്ടുകിടക്കുന്ന നൗകകളെ കണ്ടിട്ടില്ലേ? അലകളില്‍ ആടിയുലയുന്നുണ്ടെങ്കിലും കാറ്റും കോളും അടിയൊഴുക്കും ഒക്കെയുള്ളപ്പോഴും മുങ്ങിത്താഴാതെയും ഒഴുകിനട ക്കാതെയും അവയെ സംരക്ഷിച്ചത് ആഴങ്ങളെ മുറുകെപ്പിടിച്ചിട്ടുള്ള അവയുടെ നങ്കൂരങ്ങള്‍തന്നെയാണ്. ഏതൊക്കെരുപ്രതിസന്ധികളെയും ചെറുത്തുനില്‍ക്കുവാനുള്ള ശേഷി അവയ്ക്കുണ്ട്. തീരത്ത് തലതല്ലിത്തകരാതെയും നടുക്കടലിലേക്കൊഴുകി ചുഴികളില്‍കുഒടുങ്ങി നശിക്കാതെയും അവയെ സംരക്ഷിക്കാന്‍ ആ നങ്കൂരങ്ങള്‍ക്ക് അനായാസം കഴിയും. പ്രതിദിനം മാറ്റങ്ങള്‍ക്കു വിധേയമായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ലോകത്തിന്റെ വിവിധങ്ങളായ സാഹചര്യങ്ങളില്‍, ക്രൈസ്തവകുടുംബങ്ങളുടെ ആധ്യാത്മികതയുടെ പ്രാധാന്യത്തെക്കുറിച്ചു ചിന്തിച്ചപ്പോള്‍ ഈയൊരു ഓര്‍മച്ചിത്രമാണ് തൂലികത്തുമ്പില്‍ പൊടുന്നനേ തെളിഞ്ഞുവന്നത്. കലങ്ങിയും തെളിഞ്ഞും നിമിഷംതോറും നിറഭാവങ്ങള്‍ മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന സാഗരസമാനമായ ഇന്നത്തെ ലോകത്തില്‍, ക്രിസ്തീയകുടുംബമായകു നൗക നന്മയുടെ നങ്കൂരമിട്ടു കിടക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമാണ്. ഈ നന്മ ആത്യന്തികമായികുകുടുംബത്തിലെ ആത്മീയതയാണെന്നതില്‍ തര്‍ക്കമില്ല.
മാറുന്ന ലോകം
സംസ്‌കാരങ്ങളുടെ സങ്കലനവും ശാസ്ത്ര-സാങ്കേതികവിദ്യകളുടെ ശീഘ്രവളര്‍ച്ചയും പുതുതലമുറയുടെ അദ്ഭുതാവഹമായ ബൗദ്ധികവികാസവും അറിവിന്റെയും അക്ഷരങ്ങളുടെയും തലങ്ങളിലുള്ള അനന്തമായ സാധ്യതകളും മാനുഷികമൂല്യങ്ങളുടെ ശോഷണവും ഒപ്പം ദൈവിക, ധാര്‍മിക, വിശ്വാസബോധ്യങ്ങളുടെ വിലയിടിവുമൊക്ക ആശങ്കാജനകമാംവിധം ലോകത്തെ ചൂഴ്ന്നുനില്‍ക്കുകയാണ്. പുരോഗതിയുടെ പടവുകള്‍ ചവിട്ടിക്കയറുമ്പോഴും മറുവശത്ത് സനാതനവും സര്‍ഗാത്മകവും അമൂല്യവുമായ പലതിന്റെയും പടിയിറക്കം സംഭവിക്കുന്നുണ്ട്. നാനാതരത്തിലുള്ള സംസ്‌കാരങ്ങള്‍ പരസ്പരം ഇഴചേര്‍ന്ന് പുതിയവ നെയ്യപ്പെടുമ്പോള്‍ അവയിലോരോന്നിലും കൊള്ളാനും തള്ളാനുമുള്ളവ ഏതെല്ലാമെന്നു വിവേചിച്ചറിയുവാന്‍ ഇന്നത്തെ തലമുറ ശ്രമിക്കുന്നില്ല. ഒരു സംസ്‌കാരത്തിലും ജീവിതശൈലിയിലും അനുവദനീയവും അംഗീകൃതവുമായവ പലതും ഇതര സംസ്‌കാരസാഹചര്യങ്ങളില്‍ അപ്രകാരം ആയിരിക്കണമെന്നില്ല. ഇതു വ്യക്തമായി മനസ്സിലാക്കാതെ, അല്ലെങ്കില്‍, അതിനായി മനഃപൂര്‍വ്വം മെനക്കെടാതെ, കിട്ടുന്നവയെയും കാണുന്നവയെയുമൊക്കെ കൈവെള്ളയിലൊതുക്കുന്നക്കുസ്വഭാവമാണ് പുതുതലമുറയ്ക്കു പൊതുവേയുള്ളത്. ഇതു തീര്‍ത്തും ആപത്കരംതന്നെ. ചേരേണ്ടവയെ തമ്മില്‍ ചേര്‍ക്കാതെ അത്യാധുനികതയ്ക്കും നൂതനത്വത്തിനും മാത്രം പ്രാധാന്യം കല്പിച്ചുകൊണ്ടുള്ള ഇന്നത്തെ മനുഷ്യന്റെ പുരോഗതിയിലൂടെയുള്ള പ്രയാണത്തില്‍ ഈടുറ്റതും വിലപ്പെട്ടതുമായ പലതും അവനറിയാതെ കൈമോശം വന്നുപോവുകയാണ്.
ശാസ്ത്രസാങ്കേതികമേഖലകളില്‍ അവിശ്വസനീയമായ നേട്ടങ്ങള്‍ കൈവരിച്ച് മിന്നല്‍വേഗത്തില്‍ സൗരയൂഥങ്ങള്‍ക്കുമപ്പുറം എത്തി നില്ക്കുന്ന മനുഷ്യന്‍ തന്റെ മസ്തിഷ്‌കത്തിന്റെയും അത് മെനഞ്ഞെടുത്ത ശാസ്ത്രസിദ്ധാന്തങ്ങളുടെയും സമവാക്യങ്ങളുടെയുമൊക്കെ പിന്‍ബലത്തില്‍ ലോകത്തെ നിയന്ത്രിക്കുവാന്‍ വെമ്പല്‍കൊള്ളുകയാണ്. തത്ഫലമായി പ്രപഞ്ചത്തെ പൂര്‍ണമായും പൊതിഞ്ഞുനില്ക്കുന്നക്കുദൈവമെന്ന യാഥാര്‍ഥ്യം കേവലമൊരുരു'കണം' (ദൈവകണം) മാത്രമായി ഒതുങ്ങുകയാണ്. ദൈവത്തെ മറന്നും മാറ്റിനിര്‍ത്തിയും എല്ലാം നേടാനാവും എന്ന മിഥ്യാധാരണ മനുഷ്യമനസ്സുകളില്‍ മുളപൊട്ടിത്തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്. കോടിക്കണക്കിനുനുകിലോമീറ്ററുകള്‍ ഉയരത്തിലുള്ള അന്യഗ്രഹങ്ങളെ മനുഷ്യന്‍ വിജയകരമായി കാല്‍ക്കീഴിലാക്കി എന്ന് വീരവാദം മുഴക്കുമ്പോഴും മറുവശത്ത് വെറും നാല്പത് അടി മാത്രം താഴ്ചയുള്ളകുകുഴിയില്‍നിന്നുപോലും ഒരു ജീവനെ രക്ഷിക്കുവാന്‍ കഴിയാതെ അവന് വിയര്‍ത്തുവിറങ്ങലിച്ചു നില്ക്കുമ്പോള്‍ നാളിന്നോളം ആരും എങ്ങും എത്തിയിട്ടില്ല എന്ന അടിസ്ഥാനബോധ്യത്തിലേക്കാണ് നാം വളരേണ്ടത്.
മനുഷ്യന്‍ അറിവ് അന്വേഷിച്ച് അലഞ്ഞിരുന്ന ഒരുരുകാലമുണ്ടായിരുന്നു. എന്നാല്‍, അറിവ് അതിന്റെ അത്യാധുനികതലത്തില്‍ത്തന്നെ ആര്‍ജിച്ചെടുക്കുവാനുള്ള എല്ലാ അവസരങ്ങളും ഇന്നത്തെ തലമുറയ്ക്കുണ്ട്. അതിസങ്കീര്‍ണ്ണവും അതേസമയം കൂടുതല്‍ കാര്യക്ഷമവുമായ സാമൂഹിക, സമ്പര്‍ക്കമാധ്യമങ്ങളുടെ സഹായത്തോടെ വിജ്ഞാനസമ്പാദനത്തെ വിരല്‍ത്തുമ്പുകളില്‍ സാധ്യമാക്കുന്നവരാണ് ഇന്നത്തെ ഇളംതലമുറക്കാര്‍. അറിവില്ലാത്തവന്‍ ഇന്ന് അല്പനാണ്. അവന് ആരും വില കല്പിക്കുകയില്ല. അറിവാണ് അളവുകോല്‍. ഒരുരുവ്യക്തിക്കു വിലയും വലിപ്പവും നല്‍കുന്നതും അതുതന്നെ. അക്കാരണത്താല്‍ എങ്ങനെയെങ്കിലും അതു നേടിയെടുക്കുവാന്‍ മത്സരിക്കുകയാണ് മനുഷ്യര്‍. ഈ മത്സരയോട്ടത്തില്‍ ജീവിതത്തില്‍ ഒഴിച്ചുകൂടാനാവാത്ത ഈടുറ്റ പലതിനും സമയം കണ്ടെത്തുവാന്‍ അവര്‍ മറന്നുപോകുന്നു. അനുദിനകുടുംബപ്രാര്‍ത്ഥനയെ, ഞായറാഴ്ചകളിലെ വിശ്വാസപരിശീലനത്തെ, എന്തിന്, ദിവ്യബലിയെപ്പോലും ടെന്‍ഷന്റെയും കോച്ചിംഗിന്റെയും ഒക്കെ പേരില്‍ വേണ്ടെന്നുന്നുവയ്ക്കുന്നതിന് കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ക്കും അവരുടെരുമാതാപിതാക്കള്‍ക്കും യാതൊരുരുമടിയുമില്ല. ദൈവഭയം, പരസ്പരബഹുമാനം, മാതാപിതാക്കളോടും ഗുരുജനങ്ങളോടും മുതിര്‍ന്നവരോടുമൊക്കെയുള്ള ആദരവ്, സ്‌നേഹം, സഹായം, അനുകമ്പ മുതലായ മാനുഷികമൂല്യങ്ങള്‍ക്കും ഇന്ന് മനുഷ്യബന്ധങ്ങളില്‍ കാര്യമായ ശോഷണം സംഭവിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. പെരുകി വരുന്നരുപീഡനങ്ങളും ആത്മഹത്യകളും കുറ്റകൃത്യങ്ങളും ഈ മൂല്യത്തകര്‍ച്ചയുടെ പരിണതഫലങ്ങളാണ്.
നാശോന്മുഖമായി നീങ്ങിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നക്കു ഇത്തരം പല പ്രതിഭാസങ്ങളെയും അതിജീവിക്കുന്നതിന് ആഴമായ ആധ്യാത്മികതയുടെ സംസ്‌കാരംകുകുടുംബങ്ങളില്‍ അന്യംനിന്നുപോകാതെ സൂക്ഷിക്കണം. അതിന്റെ ബഹുമുഖങ്ങളില്‍ ആദ്യത്തേത് വിശ്വാസത്തിന്റെ സംസ്‌കാരംതന്നെയാണ്. ക്രൈസ്തവകുടുംബത്തിന്റെ ആധ്യാത്മികതയുടെ അടിസ്ഥാനം ദൈവത്തിലുള്ള വിശ്വാസമാണ്. അതിനെ പരിപോഷിപ്പിക്കുവാന്‍ ഉന്നതവിധത്തിലുള്ള അന്തരീക്ഷംകുകുടുംബങ്ങളില്‍ സൃഷ്ടിച്ചെടുക്കുവാന്‍ മാതാപിതാക്കളും മക്കളും ഒരുമിച്ചു പരിശ്രമിക്കണം. ദൈവവിശ്വാസത്തിന്മേല്‍ പണിതുയര്‍ത്തപ്പെട്ട സൗധമായിരിക്കണം ഓരോ ക്രൈസ്തവകുടുംബവും. അപ്പോള്‍ മാത്രമേ അതില്‍ ദൈവികസാന്നിധ്യം ഉണ്ടാവുകയുള്ളൂ. വെറും വീട് ഭവനമായി മാറുന്നത് അതിനുള്ളില്‍ കര്‍ത്താവിന്റെ കാല്പാടുകള്‍ പതിയുമ്പോഴാണ്. ക്രൈസ്തവഭവനങ്ങളില്‍നിന്നു കര്‍ത്താവ് പടിയിറങ്ങിപ്പോകുവാന്‍ നാം ഒരിക്കലും അവസരം ഒരുക്കരുത്. ദൈവവിശ്വാസത്തിന്റെ ദിവ്യദീപം കുടുംബങ്ങളില്‍ എന്നും കെടാതെയുണ്ടാവണം. അതുപോലെതന്നെ, പരസ്പരമുള്ള വിശ്വാസത്തിലും ദമ്പതിമാരും മറ്റു ഭവനാംഗങ്ങളും വ്യാപരിക്കണം. ആഴമേറിയ ദൈവവിശ്വാസത്തിന്റെ നദീതടങ്ങളില്‍ മുളപൊട്ടിവളര്‍ന്ന് തളിരിട്ടുനില്ക്കുന്നക്കുവൃക്ഷമായിരിക്കട്ടെ ഓരോ ക്രിസ്തീയകുടുംബവും.
രണ്ടാമത്തേത്, പ്രാര്‍ത്ഥനയുടെ സംസ്‌കാരമാണ്. കുടുംബാംഗങ്ങളുടെ കൂട്ടായ പ്രാര്‍ത്ഥനയുടെ ധ്വനി ക്രൈസ്തവഭവനങ്ങളില്‍ ഇടമുറിയാതെ മുഴങ്ങിക്കേള്‍ക്കണം. നിര്‍ഭാഗ്യവശാല്‍ ഇന്ന് സന്ധ്യാജപം മുടങ്ങാതെ ചൊല്ലുന്ന കുടുംബങ്ങളുടെ എണ്ണംകുകുറഞ്ഞുവരികയാണ്. ഒന്നിച്ചു പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്നക്കുകുടുംബങ്ങള്‍ മാത്രമേ ഒന്നിച്ച് ഉറപ്പോടെ നിലനില്‍ക്കുകയുള്ളൂ. അല്ലാത്തവയുടെയൊക്കെ അടിവേരുകള്‍ ഉണങ്ങിപ്പോകും. ആകയാല്‍, മണ്‍മറഞ്ഞുപോയിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ജപസംസ്‌കാരത്തിലേക്കുകുകുടുംബങ്ങള്‍ മടങ്ങിപ്പോകേണ്ടത് അത്യാവശ്യമാണ്.
മൂന്നാമത്തേത്, സ്‌നേഹത്തിന്റെ സംസ്‌കാരമാണ്. ദൈവസ്‌നേഹത്തിന്റെയും പരസ്‌നേഹത്തിന്റെയും നൂലിഴകളാല്‍ അന്യോന്യം ബന്ധിക്കപ്പെട്ടവരായിരിക്കണംകുകുടുംബാംഗങ്ങള്‍. കളങ്കമില്ലാത്ത സ്‌നേഹമുള്ളിടത്തു മാത്രമേ പരസ്പരബഹുമാനവും സഹായവും കരുതലും ക്ഷമയുമൊക്കെ ഉണ്ടായിരിക്കുകയുള്ളൂ. കുടുംബങ്ങളില്‍ സ്‌നേഹം കവിഞ്ഞൊഴുകുമ്പോള്‍ അവ കൃപകളുടെ കലവറകളായി മാറും. വീട്ടിലുള്ളവരെ സ്‌നേഹിക്കുവാന്‍ കഴിഞ്ഞെങ്കിലേ വേലിപ്പുറത്തുള്ളവരെ സ്‌നേഹിക്കുവാന്‍ കഴിയൂ.
നാലാമത്തേത്, ഒരുമയുടെ സംസ്‌കാരമാണ്. പല കാരണങ്ങളാല്‍ കുടുംബങ്ങളുംകു കുടുംബബന്ധങ്ങളും ഇന്ന് ശിഥിലമായിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. പരിഹരിക്കാനാവുന്ന നിസാരപ്രശ്‌നങ്ങളുടെ പേരില്‍ ദാമ്പത്യബന്ധങ്ങളുടെ കണ്ണികള്‍ ഇന്ന് അകന്നുപോകുന്നു. തമ്മില്‍ സംസാരിക്കാത്ത മാതാപിതാക്കളുടെയും മക്കളുടെയും സഹോദരങ്ങളുടെയുമൊക്കെ സംഖ്യ കൂടിവരികയാണ്. കുടുംബങ്ങള്‍ മിണ്ടാമഠങ്ങളായി മാറുന്ന അവസ്ഥ! അഭിപ്രായവ്യത്യാസങ്ങളും അസൂയയും സൗന്ദര്യപ്പിണക്കങ്ങളുമൊക്കെ മറന്ന് ഭവനാംഗങ്ങള്‍ ഐക്യത്തില്‍ വസിച്ചെങ്കില്‍ മാത്രമേകുകുടുംബം കെട്ടുറപ്പുള്ളതായിത്തീരൂ. ഒന്നിച്ചു നില്‍ക്കാന്‍ പഠിക്കട്ടെ; അപ്പോള്‍ പ്രതിസന്ധികളെ നേരിടുവാനുള്ള മനക്കരുത്തും ആത്മബലവും ഓരോകുകുടുംബത്തിനും താനേ കൈവരും.
അവസാനത്തേത്, സുവിശേഷത്തിന്റെ സംസ്‌കാരമാണ്. ക്രൈസ്തവകുടുംബങ്ങളില്‍ സുവിശേഷത്തിന്റെ സംസ്‌കാരം രൂപപ്പെടണം. അതിന് അവയോരോന്നും സുവിശേഷമൂല്യങ്ങളുടെ യഥാര്‍ഥ വിദ്യാലയമായി പരിണമിക്കണം. സുവിശേഷത്തിന്റെ വഴി നന്മയിലേക്കും സ്‌നേഹത്തിലേക്കും, സമാധാനത്തിലേക്കും നീണ്ടുകിടക്കുന്നക്കു ഒന്നാണ്. സുവിശേഷമൂല്യങ്ങളുടെ ബാലപാഠങ്ങള്‍കുകുഞ്ഞുങ്ങള്‍ ചൊല്ലിപ്പഠിക്കേണ്ടത്കുകുടുംബങ്ങളിലാണ്. വചനവായനയും വിചിന്തനവുംകുകുടുംബാന്തരീക്ഷത്തിന്റെ പവിത്രതയ്ക്ക് മാറ്റുകൂട്ടും. നന്മയുടെ നൂറുമേനി നല്കുന്ന വചനവിത്തുകള്‍കുകുഞ്ഞുങ്ങളുടെ ഹൃദയവയലുകളില്‍ ചെറുപ്പത്തിലേതന്നെ വിതറുവാനും അവയുടെ വളര്‍ച്ചയ്ക്കു വേണ്ടുന്നതെല്ലാം ചെയ്തുകൊടുക്കുവാനും അപ്പനമ്മമാര്‍ക്കു കടമയുണ്ട്. അതിന് ആദ്യമേ അവരുടെയുള്ളില്‍ വചനം ഇടംപിടിക്കണം.
മുകളില്‍ പ്രതിപാദിച്ചതും, കാലത്തിന്റെകുകുത്തൊഴുക്കില്‍പ്പെട്ട് ഇന്ന് ക്രമേണ കാലഹരണപ്പെട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്നതുമായ മാറ്റെഴുന്ന സംസ്‌കാരങ്ങളുടെ തിരു ശ്ശേഷിപ്പുകളെയെങ്കിലുംകുകുടുംബാന്തരീക്ഷങ്ങളിലേക്കു തിരിച്ചുകൊണ്ടുവന്ന് പുനഃപ്രതിഷ്ഠിച്ചെങ്കില്‍ മാത്രമേ അനുനിമിഷം മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നക്കുഇന്നത്തെ ലോകമാകുന്നകുനടുക്കടലിന്റെ അടിയൊഴുക്കുകളില്‍ അകപ്പെട്ട് മുങ്ങിനശിക്കാതെ, ആധ്യാത്മികതയുടെ, നന്മയുടെ നങ്കൂരമിട്ടുകിടന്ന് ആപത്തുകളെ അതിജീവിച്ചു മുന്നേറുവാന്‍ ക്രൈസ്തവകുടുംബങ്ങളാകുന്ന കൊതുമ്പുവള്ളങ്ങള്‍ക്കു കഴിയൂ. അതിനാവശ്യമായ അനുഗ്രഹങ്ങള്‍ നസ്രസിലെ തിരുക്കുടുംബം എല്ലാകുകുടുംബങ്ങള്‍ക്കും ഈ നവവത്സരത്തിന്റെ നാളുകളില്‍ നല്‍കുമാറാകട്ടെ.
