ജോസ് വഴുതനപ്പിള്ളി
പത്രത്തിലോ ടിവിയിലോ നാം ഒരു കുറ്റകൃത്യത്തെക്കുറിച്ചു വായിക്കുന്നു വെന്നു വിചാരിക്കുക. അയാള്‍ ശരിക്കും കുറ്റവാളിയായിരിക്കുമോ അതോ നിരപരാധിയോ എന്നൊക്കെയുള്ള സംശയങ്ങള്‍ നമുക്കു തോന്നാം. റഷ്യ യുക്രെയ്ന്‍ ആക്രമിച്ചതു തെറ്റോ ശരിയോ? പഴയകാലത്തു തന്റെ സാമ്രാജ്യമായിരുന്ന രാജ്യത്തെ വീണ്ടും കൂട്ടിച്ചേര്‍ക്കാനുള്ള ശ്രമം ന്യായീകരിക്കാനാകുമോ? അവിടെ നടന്ന കൂട്ടക്കൊലകള്‍ക്കു റഷ്യ ഉത്തരവാദിയാണോ? ലവ് ജിഹാദ് എന്നു പറയുന്നതില്‍ വല്ല സത്യവുമുണ്ടോ? അതോ അതൊക്കെ വെറുതെ സ്റ്റണ്ടാണോ? ഓര്‍ത്തഡോക്‌സുകാരാണോ ശരി അതോ യാക്കോബായക്കാരോ? ജനാഭിമുഖമായി വേണമോ കുര്‍ബാന അതോ അള്‍ത്താരയ്ക്കഭിമുഖമോ? നമുക്ക് എക്കാലവും ഇത്തരം കുറെ സംശയങ്ങള്‍ ഉണ്ടാകും.
സംശയങ്ങള്‍ ഉണ്ടാകുമ്പോള്‍ അതേക്കുറിച്ചു യാതൊരു അവഗാഹവുമില്ലാതെ നാം ചിലപ്പോള്‍ അഭിപ്രായങ്ങള്‍ രൂപവത്കരിക്കാറുണ്ട്. ഒരിക്കല്‍ ഒരു പക്ഷം ചേര്‍ന്നാല്‍ പിന്നെ ആനപിടിച്ചാലും അവിടന്നു മുടിനാരിഴ അനങ്ങാത്തവരുണ്ട്. വലിയ കോപവികാരങ്ങളോടെ തന്നോട് എതിര്‍ക്കുന്നവരെ അവര്‍ നേരിട്ടേക്കാം. വെട്ടിനിരത്തിയേക്കാം. അതൊന്നും അത്ര നല്ല കാര്യമല്ല. സ്വന്തമായി ഒരു അഭിപ്രായം നാം രൂപവത്കരിക്കണം; പക്ഷേ, അത് ഝടുതിയില്‍ ആവരുതെന്നുമാത്രം.
നമ്മുടെ ഗ്രഹണശക്തിയും പരീക്ഷണവും അവബോധവുമെല്ലാം അപൂര്‍ണങ്ങളാണ്. ബോഡി സ്‌പ്രേയ്ക്കു നല്ല സുഗന്ധമുണ്ട്. പക്ഷേ, അതു വായില്‍ പോയാലോ, എന്താ സ്ഥിതി? ചില കാട്ടുപഴങ്ങള്‍ കണ്ടാല്‍ തുടുത്തു പഴുത്ത് ആകര്‍ഷകമായിത്തോന്നാം, പക്ഷേ, സാധനം വിഷമായിരിക്കും. അപ്പോള്‍ നമ്മുടെ ഇന്ദ്രിയങ്ങള്‍ നമുക്ക് ഒറ്റനോട്ടത്തില്‍ പകര്‍ന്നുതരുന്ന ജ്ഞാനം എല്ലാം അപൂര്‍ണങ്ങളാണെന്നു നാം മനസ്സിലാക്കണം. അപ്പോള്‍ എന്താണു വേണ്ടത്? മെല്ലെ ആ വിഷയത്തെപ്പറ്റി ആവുന്നിടത്തോളം നിഷ്പക്ഷമായ അഭിപ്രായങ്ങള്‍ തേടുക; അതേപ്പറ്റി കൂടുതല്‍ അവഗാഹമായി പഠിക്കുക. അതുവരെ ഒരു പെന്‍ഡുലംപോലെ നാം മനസ്സിനെ തുലനം ചെയ്തു നിര്‍ത്തണം. അപ്പോഴാണ് ഇരുഭാഗങ്ങളില്‍നിന്നുമുള്ള ശക്തമായ ചില വാദഗതികള്‍ വന്നുചേര്‍ന്ന് നമ്മുടെ മനസ്സിലെ സങ്കുചിതാവസ്ഥ മാറ്റി അവിടം പ്രകാശമാനമാക്കുക. ഉത്തരം കണ്ടെത്താന്‍ വൈകുമ്പോള്‍ നമ്മുടെ മനസ്സില്‍ ഒരു ബാലന്‍സ് അനുഭവപ്പെടും. പ്രശാന്തതയും മനഃശ്ശാന്തിയും നമുക്കുണ്ടാകും. എല്ലാം അറിഞ്ഞശേഷം മതി അഭിപ്രായ രൂപവത്കരണം.
മര്‍ക്കടമുഷ്ടികള്‍
ആരാണീ മര്‍ക്കടമുഷ്ടികള്‍? പ്രത്യക്ഷമായ ചില തെളിവുകളും ഊഹാപോഹങ്ങളും ആധാരമാക്കി ഇക്കൂട്ടര്‍ പെട്ടെന്നൊരു തീരുമാനമെടുക്കും. ഞാനീ പക്ഷത്താണ് എന്നു പറയും. ചില അര്‍ദ്ധസത്യങ്ങളെ മുന്നില്‍ വച്ചുകൊണ്ട് പലപ്പോഴും സ്വയം ആഗ്രഹിക്കുന്ന, മനസ്സിനു ചായ്‌വുള്ള വാദങ്ങളിലേക്കവര്‍ ഒത്തുനില്‍ക്കും. സത്യാവസ്ഥയെ കാണാതെ പോവുക മാത്രമല്ല അവര്‍ എതിരഭിപ്രായമുള്ളവരെ ഹീനമായ പെരുമാറ്റത്തിലൂടെ ആക്രമിക്കാനും തയ്യാറാകും. വിരുദ്ധാഭിപ്രായമുള്ളവരെ ശത്രുക്കളായി കാണാതെ നാം അവരോടൊപ്പം സഹവര്‍ത്തിത്വത്തിലായിരിക്കണം എന്ന സുവര്‍ണനിയമം അവര്‍ വിസ്മരിച്ചുപോകും. പ്രത്യേകിച്ചു സഭാവഴക്കുകളുടെ കാര്യത്തില്‍ വല്ലാത്തൊരു കാര്‍ക്കശ്യം വച്ചു പുലര്‍ത്തുന്ന അനേകംപേരെ നമുക്കു ചുറ്റിലും കാണാം.
വിജ്ഞാനബുദ്ധികള്‍
വിജ്ഞാനബുദ്ധികള്‍ അറിവ് അന്വേഷിക്കുന്നവരാണ്. സ്വയം പരീക്ഷണനിരീക്ഷണങ്ങള്‍ നടത്തി സാമാന്യജനങ്ങളുടെ ബുദ്ധിയിലുദിച്ച ആശയങ്ങളെ അവഗണിച്ചവരായിരുന്നു അന്നത്തെ ശാസ്ത്രജ്ഞന്മാര്‍. പെട്ടെന്ന് എടുത്തുചാടി വിധിയെഴുതിയവരെയെല്ലാം അവര്‍ തോല്പിച്ചതായാണ് ചരിത്രം. പരിമിതികളെക്കുറിച്ചും പോരായ്മകളെക്കുറിച്ചും ബോധവാന്മാരാണിവര്‍.
മറ്റുള്ളവര്‍ സ്ഥാപിച്ചുവച്ച ചില തത്ത്വങ്ങള്‍ സ്വന്തം മനസ്സില്‍ അളന്നു തൂക്കി അതിന്റെ പോരായ്മകള്‍ കണ്ടെത്തി സ്വന്തം കണ്ടെത്തലുകള്‍ കൊണ്ട് അവര അതു തിരുത്തിക്കുറിച്ചു. ശരിയായ സത്യവും യാഥാര്‍ത്ഥ്യവും എന്താണ് എന്നാണ് അവര്‍ പരിശോധിച്ചത്. ഈ പ്രപഞ്ചത്തെക്കുറിച്ചും തത്ത്വചിന്തകളെക്കുറിച്ചും മതങ്ങളെക്കുറിച്ചുമെല്ലാം അവര്‍ വേണ്ടതുപോലെ പഠിച്ച് അവരുടെ നീതിയുക്തമായ വാദങ്ങള്‍ നിരത്തി. പല ചിന്തകളും തിരുത്തിക്കുറിച്ചു.
വര്‍ത്തമാനകാലസംഭവങ്ങള്‍ നമുക്കു സൂക്ഷ്മമായി നിരീക്ഷിക്കാം. ദ്രുതഗതിയില്‍ അഭിപ്രായങ്ങള്‍ രൂപവത്കരിക്കാതെ നമുക്ക് അതിന്റെ എതിര്‍വാദമുഖങ്ങളെല്ലാം വിശകലനം ചെയ്തു പഠിച്ചശേഷം മാത്രം കക്ഷിചേരാം. അതുവരെ ബാലന്‍സ് നിലനിറുത്താം; നിഷ്പക്ഷമതികളാകാം.
