ടോം ജോസ് തഴുവംകുന്ന്
പരീക്ഷയില്‍ തോറ്റാലും ജയിച്ചാലും ജീവിതത്തില്‍ തോല്‍ക്കാതിരിക്കണമെന്നു നാം മക്കളെ പഠിപ്പിക്കണം. പണത്തിനപ്പുറം വ്യക്തിത്വവികാസവും ആദ്യപാഠമാകണം. രക്ഷിതാക്കളുടെ വിരല്‍ത്തുമ്പു വിടുവിച്ചു പറന്നകലുന്നത് അതിരുകളും അരുതുകളുമില്ലാത്ത സ്വാതന്ത്ര്യത്തിലേക്കാവരുത്.
സ്വപ്നങ്ങളും പ്രതീക്ഷകളുമാണ് നമ്മുടെ നിലനില്പിനാധാരം. ഈ നിലനില്പിനുള്ള ഊര്‍ജമെന്നത് ഈശ്വരവിശ്വാസവും! ദൈവമാണ് എല്ലാത്തിനും അടിസ്ഥാനവും അവകാശിയുമെന്നൊരു തിരിച്ചറിവ് ജീവിതത്തിലെന്നും ഒപ്പമുണ്ടാകണം. നമ്മുടെ നാളെകളെന്നത് മക്കളാണ്; അതായത്, അടുത്ത തലമുറയിലാണ് ഇന്നിന്റെ ഭാവി വേരൂന്നതെന്നു സാരം! ഭാവിയില്‍ അപകടം പതിയിരുന്നാല്‍ ഇന്നിന്റെ ജാഗ്രത അനിവാര്യമാകുന്നു.
മക്കള്‍ക്ക് എല്ലാം നല്‍കുമ്പോഴും സന്മാര്‍ഗാടിത്തറ താറുമാറാകുന്നുവെങ്കില്‍ സകലതും ലക്ഷ്യം തെറ്റും! ശാസ്ത്രസാങ്കേതികമികവിലും സാമ്പത്തികമേല്‍ക്കോയ്മയിലും ഇതര സാമൂഹികസുഖസൗകര്യങ്ങളിലും നാളെയുടെ തലമുറ വിരാജിക്കുമ്പോഴും നന്മയുടെ ശോഷണം നാളെയെ അപകടത്തിലാക്കുന്നു. എല്ലാമുള്ളപ്പോഴും എന്തിന്റെയോ 'കുറവു'തേടിയുള്ള അന്വേഷണത്തിലാണു മക്കള്‍! ഇന്നിന്റെ യാഥാര്‍ത്ഥ്യത്തില്‍നിന്ന് ഒളിച്ചോടാനും ഒരു സ്വപ്നലോകത്തു പാറിപ്പറക്കാനും വെമ്പുന്ന മക്കള്‍ നന്മയില്‍നിന്നു തിന്മയിലേക്കു ചുവടുമാറ്റുന്നു; അനുഭവങ്ങളെ പാഠമാക്കാന്‍ തയ്യാറാകാതെ അനുഭൂതികളുടെ ലോകത്ത് എല്ലാം മറക്കാന്‍ മക്കള്‍ ആരുടെയൊക്കെയോ പിന്നാലെ പായുകയാണ്. അതേ, മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന മയക്കുമരുന്ന്, മക്കളുടെ ജീവിതങ്ങളില്‍ ഇന്ന് ഇത്തിള്‍ക്കണ്ണിയായി വേരൂന്നിയിരിക്കുന്നു.
നവമാധ്യമങ്ങള്‍ മനുഷ്യബന്ധങ്ങളില്‍ വിള്ളല്‍ തീര്‍ക്കുകയാണ്. സെല്‍ഫോണുകളോടുള്ള ചങ്ങാത്തം നമ്മുടെ ഹൃദയഭാരം വര്‍ദ്ധിപ്പിക്കുന്നതേയുള്ളൂ. വാട്‌സാപ്, ഇന്‍സ്റ്റഗ്രാം, ഫേസ്ബുക്ക് തുടങ്ങി ബന്ധങ്ങളുടെ 'നെറ്റ് വര്‍ക്ക്' വിപുലമാണെങ്കിലും ഹൃദയഭാരങ്ങളെ പകുത്തെടുക്കാന്‍ പര്യാപ്തമായ സൗഹൃദങ്ങള്‍ ഇല്ലാതായിരിക്കുന്നു. സന്തോഷവും സൗഹൃദവും ബാഹ്യപ്രകടനങ്ങളുടെ ചടുലതാളത്തില്‍ എരിഞ്ഞടങ്ങുകയാണ്. ഒറ്റപ്പെടലിന്റെ നീറ്റല്‍പേറുന്ന ആധുനികതലമുറ സമ്മര്‍ദങ്ങള്‍ തരണം ചെയ്യാനാകാതെ സങ്കീര്‍ണതയുടെ ചുമടുതാങ്ങികളാകുന്നു. ഈ ചുമട് ഇറക്കിവയ്ക്കാന്‍ 'തോള്‍' നല്‍കുന്ന മേഖലയായി മയക്കുമരുന്നുമാഫിയ വളര്‍ന്നിരിക്കുന്നു.
നിരാശ വളരെ വേഗം പുതുതലമുറയെ കീഴടക്കുകയാണ്. ജീവിതത്തില്‍നിന്ന് ഒളിച്ചോടുന്ന തലമുറ നിത്യം വാര്‍ത്താശീര്‍ഷകങ്ങള്‍ കീഴടക്കുന്നു. സുഖിക്കുക അല്ലെങ്കില്‍ മരിക്കുക, സമ്പത്തു നേടുക അല്ലെങ്കില്‍ സര്‍വതും നശിപ്പിക്കുക എന്നതാണു പുതുതലമുറയുടെ തത്ത്വശാസ്ത്രം.
ഒരേ ലക്ഷ്യത്തിലേക്ക് ഈയാംപാറ്റകളെപ്പോലെ പാഞ്ഞടുക്കുന്നതാണോ ജീവിതമെന്നതിന്റെ സാരാംശം? വ്യതിരിക്തമായ താലന്തുകളില്‍ അഭിമാനിക്കാന്‍ പുതുതലമുറ മറന്നിരിക്കുന്നു. സഹപാഠിയെ കൈയടിച്ചു പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കാന്‍ സ്വന്തം മനസ്സിന്റെ 'അഹം' സമ്മതിക്കാതെപോകുന്നതിലും സൗഹൃദങ്ങളുടെ ബലം നഷ്ടമാകുന്നു. അപരനെ കരുതാന്‍ മറക്കുന്ന താന്‍പോരിമ വളരുന്നതും നൈമിഷികതയുടെ ലഹരിയെ പിന്‍ചെല്ലുന്നതിന് ഒരു കാരണമല്ലേ? ആയിരിക്കുന്ന അവസ്ഥയെ അംഗീകരിക്കാനാകാത്തവര്‍ അതിമോഹത്തിന്റെ മാസ്മരികതയില്‍ ചെന്നുപെടുന്നു. പങ്കുവയ്ക്കാന്‍ മക്കളെ പഠിപ്പിക്കണം; ഒന്നാമതെത്തുന്നതിലുള്ള മത്സരമല്ല, ഒറ്റക്കെട്ടായി വളരുന്നതിലെ അദ്ഭുതം മക്കളെ പഠിപ്പിക്കണം. നന്മതിന്മകളുടെ തിരിച്ചറിവിലും നന്മയുടെ അമൂല്യതയിലും നാളെയുടെ തലമുറ വളരണം.
കുടുംബങ്ങള്‍
പങ്കാളിയുടെമേല്‍ അച്ചടക്കം ചെലുത്തുന്ന ഒരു വിശുദ്ധകര്‍മമാണ് വിവാഹമെന്ന് ഗാന്ധിജി പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. വിശുദ്ധിയും അച്ചടക്കവുമൊക്കെ ആധുനികകുടുംബജീവിതത്തിന്റെ മുഖ്യവിചാരങ്ങളില്‍പ്പെടുന്നുണ്ടോ? കൂട്ടുകുടുംബത്തിന്റെ പ്രാരബ്ധങ്ങള്‍ പാഠങ്ങളായിരുന്ന പഴയകാലത്തുനിന്ന് അണുകുടുംബത്തിന്റെ 'സ്വാതന്ത്ര്യ'ചിന്തകളിലേക്കു പാഠഭേദങ്ങള്‍ വന്നുകഴിഞ്ഞു. പറന്നകലാന്‍ വെമ്പുന്ന ഒരു 'പറന്നിരുപ്പുകൂടാര'മാണു ഇന്ന് നമ്മുടെ വീടുകള്‍. ഇന്നത്തെ കുടുംബങ്ങളുടെ പൊതുചിന്ത ഇതാണ്: ഉന്നതവിദ്യാഭ്യാസവും ഉന്നതജീവിതസൗകര്യങ്ങളും തുടര്‍ന്ന് ഉന്നതശമ്പളമുള്ള ജോലിയും. മാതാപിതാക്കള്‍ക്കു സ്വന്തം മക്കളുടെ ഹൃദയത്തില്‍ ഒന്നു കയറിയിരിക്കാനാകുന്നുണ്ടോ? മക്കള്‍ക്ക് മാതാപിതാക്കളുടെ ഹൃദയത്തില്‍ അഭയം തേടാനാകുന്നുണ്ടോ?
പഠനമുറികള്‍
ഇതു മത്സരപ്പരീക്ഷകളുടെ കാലമാണ്. എല്ലാം മത്സരിച്ചുനേടണമെന്ന അലിഖിതനിയമം നമ്മുടെയിടയില്‍ വന്നുപെട്ടു. ഓടിക്കളിച്ചിരുന്ന ബാല്യം പ്ലേസ്‌കൂളിലെ മത്സരങ്ങളിലേക്കു പറിച്ചുനട്ടു. വീട്ടിലെ 'തിരക്ക്' മക്കളുടെ മേലുള്ള 'ജാഗ്രത'യ്ക്കു ക്ഷതമേല്പിച്ചു. എങ്ങനെയും പഠിപ്പിച്ച് ഉന്നതനിലയിലെത്തിക്കണം... അതിലേക്കുള്ള ഓട്ടത്തിലാണ് മാതാപിതാക്കള്‍. അടിസ്ഥാനവിദ്യാഭ്യാസംപോലും വിലയുള്ളതും വിലയേറിയതുമൊക്കെയായി മാറി. വിദ്യാലയങ്ങളുടെ കെട്ടും മട്ടും മക്കളുടെ പഠനത്തിന്റെ 'മീറ്റര്‍' ആയി മാറി. എല്ലാത്തരം വിദ്യാര്‍ത്ഥികളെയുംകൊണ്ടു നിറഞ്ഞിരുന്ന പഴയകാലപഠനമുറികള്‍ നന്മയുടെ കളരികളായിരുന്നു.
ഇന്ന് അമ്മയുടെ ഉദരത്തില്‍വച്ചുതന്നെ കുഞ്ഞിന്റെ 'ലൈഫ് ഓര്‍ഗനൈസ്' ചെയ്യപ്പെടുന്നു; അവരറിയാതെ അവരെ ആരാക്കണമെന്നു 'നാം' തീരുമാനിക്കുന്ന കാലം. മക്കളെ അവരാകാന്‍ അനുവദിക്കാത്തതിന്റെ സമ്മര്‍ദം അവരിലെ പിരിമുറുക്കം വര്‍ദ്ധിപ്പിക്കുന്നു. ആശ്വാസദൂതുമായി മയക്കുമരുന്നുമാഫിയാകള്‍ അടുത്തേക്കെത്തുമ്പോള്‍ 'അരുതു' പറയാന്‍ ഒരു നിമിഷമെങ്കിലും ലഭിക്കുംമുമ്പേ അവരിലെ പിരിമുറുക്കത്തെ അനന്തവിഹായസ്സിലെത്തിക്കുന്നു. എല്ലാം കൈവിട്ടുപോകുന്ന അവസ്ഥ. മക്കളെക്കുറിച്ചുള്ള സ്വപ്നങ്ങളെല്ലാം ജലരേഖകളായി മാറുന്നു.
തിരികെനടക്കണം
തലമുറയുടെ തകര്‍ച്ചയെ മറികടക്കണമെങ്കില്‍ തീര്‍ച്ചയായും ഒരു മടങ്ങിപ്പോക്ക് അനിവാര്യമാണ്. മക്കളെ ജീവിതം പഠിപ്പിക്കണം. നമ്മെ നാശത്തിലേക്കു കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോകുന്നതാണ് ലഹരിയും മയക്കുമരുന്നുകളുമെന്നു മക്കളെ കാര്‍ക്കശ്യത്തോടെ ബോധ്യപ്പെടുത്തണം. വീടുകളിലും വിദ്യാലയങ്ങളിലും ലഹരിവിരുദ്ധബോധവത്കരണം സ്ഥിരമായുണ്ടാകണം. പാഠ്യപദ്ധതിയില്‍ ലഹരിക്കെതിരേ ശാസ്ത്രീയവും സാമൂഹികവുമായ പാഠഭാഗങ്ങള്‍ ഉള്‍ച്ചേര്‍ക്കണം.
നമ്മുടെ നാട് കുടുംബബന്ധങ്ങള്‍ക്ക് എന്നും മാതൃകയായിരുന്നു: സമൂഹവുമായുള്ള ബന്ധങ്ങളുടെ ഇഴയടുപ്പം പ്രശ്‌നങ്ങളുടെ സങ്കീര്‍ണത ലഘൂകരിച്ചിരുന്നു. കൂട്ടും കൂട്ടുത്തരവാദിത്വവുമുള്ള സമൂഹത്തിന് നാളെയുടെ മക്കളുടെ 'ദുര്‍നടപ്പ്' താങ്ങാനാകില്ല. വരുംതലമുറയുടെ അഭിരുചികളും ഇച്ഛാശക്തിയും ദീര്‍ഘവീക്ഷണവും രാജ്യത്തിന്റെതന്നെ ഭാവി നിര്‍ണയിക്കുന്നതാണ്. മക്കളുടെ അനുസരണവും അച്ചടക്കവും ആരെയും അദ്ഭുതപ്പെടുത്തിയിരുന്ന നാളുകളില്‍നിന്ന് 'ചരടുപൊട്ടിയ പട്ടം' പോലെ തലമുറ മാറിയിരിക്കുന്നു. ശിക്ഷണം മക്കളുടെ മനസ്സിനെ നൊമ്പരപ്പെടുത്തുമെന്നൊക്കെ പറയുന്നത് വികലവീക്ഷണമാണ്. പണ്ടൊക്കെ അധ്യാപകരും മാതാപിതാക്കളും 'ഒറ്റക്കെട്ടായിരുന്നു.' മക്കളുടെമേല്‍ ഒരു 'ജാഗ്രതയുടെ കണ്ണ്' ഇരുകൂട്ടര്‍ക്കുമുണ്ടായിരുന്നു. വിദ്യാര്‍ത്ഥികളുടെ സഞ്ചാരവഴിയില്‍ രക്ഷിതാക്കളുടെയും അധ്യാപകരുടെയും നാട്ടുകാരുടെയും ശ്രദ്ധയുണ്ടായിരുന്നു, കരുതലുണ്ടായിരുന്നു. പഠനത്തിനുമപ്പുറമുള്ള മക്കളുടെ നന്മയായിരുന്നു എല്ലാവരും ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നത്. ഈ ആഗ്രഹത്തിലേക്കു മടങ്ങിയെത്തണം. പരീക്ഷയില്‍ തോറ്റാലും ജയിച്ചാലും ജീവിതത്തില്‍ തോല്‍ക്കാതിരിക്കണമെന്നു നാം മക്കളെ പഠിപ്പിക്കണം. പണത്തിനപ്പുറം വ്യക്തിത്വവികാസവും ആദ്യപാഠമാകണം. മക്കളുടെ തോന്ന്യാസങ്ങള്‍ക്കു തലമുറയുടെ മാറ്റം എന്നു പറഞ്ഞ് കുടപിടിക്കരുത്.
മക്കളുടെ ചര്യകളും ചലനങ്ങളും നിരീക്ഷിക്കണം. രക്ഷിതാക്കളുടെ വിരല്‍ത്തുമ്പു വിടുവിച്ചു പറന്നകലുന്നത് അതിരുകളും അരുതുകളുമില്ലാത്ത സ്വാതന്ത്ര്യത്തിലേക്കാവരുത്. അദ്ഭുതപ്പെടുത്തുന്ന യോഗ്യതാസാക്ഷ്യപത്രങ്ങളുമായി നമ്മുടെ മക്കള്‍ ലഹരിയുടെ പിന്നാമ്പുറത്തെത്തിയാല്‍ എന്താകും സ്ഥിതി? സര്‍വജ്ഞാനിയും സര്‍വവിജ്ഞാനകോശവുമൊക്കെയായി നമ്മുടെ മക്കളെ രൂപപ്പെടുത്തുമ്പോഴും ഒരു കാര്യം ഓര്‍ക്കുന്നതു നന്ന്. എത്ര വലിയ ചന്ദനക്കാടും ചാമ്പലാക്കാന്‍ ഒരേയൊരു തീപ്പെട്ടിക്കൊള്ളി മതിയാകും.
