ജീവിക്കാന്‍ സ്വതന്ത്രമായ ഒരിടംതേടി പാര്‍ക്ക് യോണ്‍മി  എന്ന ഉത്തരകൊറിയന്‍ പെണ്‍കുട്ടി നടത്തിയ സാഹസികയാത്രയില്‍, തനിക്കു നേരിടേണ്ടിവന്ന ദുരിതാനുഭവങ്ങളുടെ വിവരണങ്ങളടങ്ങിയ ആത്മകഥയാണ് In Order to Live - A North Korean Girl’s Journey to Dream. ആത്മകഥയുടെ ഉള്ളറകളിലേക്ക് ഒരു എത്തിനോട്ടം നടത്തുകയാണു ലേഖിക.

2014 ല്‍ ഡബ്ലിനില്‍വച്ചു നടന്ന യങ് വേള്‍ഡ് സമിറ്റില്‍ 21 വയസ്സുകാരിയായ ഒരു യുവതി, ജീവിക്കാന്‍ സ്വതന്ത്രമായ ഒരിടംതേടി താന്‍ നടത്തിയ അതിസാഹസികയാത്രയെപ്പറ്റി സംസാരിച്ചു. ഏതാണ്ടു രണ്ടു വര്‍ഷത്തോളം നീണ്ട ആ യാത്രയിലെ അനുഭവങ്ങള്‍ ആ പ്രസംഗത്തിലുടനീളം അവളെ കരയിച്ചു. ആ കണ്ണീര്‍ക്കഥ കേട്ടു സങ്കടപ്പെടാത്തവരാരുംതന്നെ ആ സദസ്സിലുണ്ടായിരുന്നില്ല. അത്രയ്ക്കു ഹൃദയഭേദകമായ അനുഭവങ്ങളായിരുന്നു 14 വയസ്സുള്ളപ്പോള്‍ നടത്തിയ ആ രക്ഷപ്പെടലില്‍ അവളെ കാത്തിരുന്നത്.
പാര്‍ക്ക് യോണ്‍മി എന്ന ഉത്തരകൊറിയക്കാരി പെണ്‍കുട്ടിയാണവള്‍. 1993 ഒക്‌ടോബര്‍ നാലിന് സര്‍ക്കാര്‍ ജീവനക്കാരനായിരുന്ന പാര്‍ക്ക് ജിന്‍ ബികിന്റെയും നേഴ്‌സായ ബിയോണിന്റെയും രണ്ടാമത്തെ മകളായി ജനിച്ച യോണ്‍മിയുടെ ശൈശവം ശാന്തമായി കടന്നുപോയി. എന്നാല്‍, അവളുടെ അച്ഛന്‍ നടത്തിയ നിയമപരമല്ലാത്ത  ചില ഇടപാടുകള്‍ പിടിക്കപ്പെട്ടപ്പോള്‍ അദ്ദേഹത്തിനു ജയില്‍വാസമനുഭവിക്കേണ്ടി വന്നു. കുടുംബവും അതിന്റെ തിക്തഫലങ്ങളനുഭവിക്കേണ്ടി വന്നു.
ഇപ്പോഴും വൈദ്യുതി കടന്നുചെല്ലാത്ത ഗ്രാമങ്ങള്‍ ഉത്തരകൊറിയയിലുണ്ട്. രാത്രികാലങ്ങളില്‍ വെളിച്ചം നിഷിദ്ധമാകയാല്‍ തൊട്ടടുത്ത രാജ്യമായ ചൈനയില്‍ രാത്രിയില്‍ വെളിച്ചം കാണുമ്പോള്‍ കുട്ടികള്‍ അതിശയിച്ചുപോകുന്നു. ഇന്റര്‍നെറ്റ്  ഉപയോഗിക്കാനനുവാദമില്ലാത്ത, രാജ്യാന്തരടെലിഫോണ്‍ കോളുകള്‍ വലിയ കുറ്റകൃത്യമായ ആ രാജ്യത്ത് ജനങ്ങള്‍ എങ്ങനെ ജീവിക്കുന്നുവെന്നത് ലോകത്തിന് ഇന്നും അദ്ഭുതമാണ്.
ചിന്തിക്കാന്‍ സാധ്യതകള്‍ നല്‍കാത്ത ഒരു വിദ്യാഭ്യാസസമ്പ്രദായമാണ് ഉത്തരകൊറിയയിലേത്. രാജ്യസുരക്ഷയ്ക്കായി ജീവിതം സമര്‍പ്പിക്കാനും, രാജ്യത്തിന്റെ സുപ്രീം ലീഡര്‍ക്കായി ചിന്തകള്‍ പണയം വയ്ക്കാനുമാണവരെ പരിശീലിപ്പിക്കുന്നത്.  അന്ധമായ ''അമേരിക്കന്‍ പക'' പൗരന്മാരില്‍ കുത്തിവയ്ക്കുന്നു. സ്‌കൂളില്‍ പഠിക്കുന്ന എല്ലാ വിഷയങ്ങളുടെയും പഠനക്രമം ആ രീതിയിലാണ് സംവിധാനം ചെയ്തിരിക്കുന്നത്. ഓരോ വിഷയവും പഠിപ്പിക്കുമ്പോഴും പ്രായോഗികപ്രശ്‌നങ്ങളെ അവതരിപ്പിക്കുന്നത് അത്തരം പശ്ചാത്തലത്തിലാണ്. കായികപരിശീലനമൊക്കെ ബഹുരസമാണ്. അവിടെ പൂച്ചക്കണ്ണുള്ള നീണ്ട മൂക്കുള്ള അമേരിക്കന്‍ പട്ടാളക്കാരുടെ ഡമ്മികള്‍ വച്ചിട്ടുണ്ടാവും. അവയെ കുട്ടികള്‍ക്കു വെടിവയ്ക്കുകയോ മുഷ്ടിചുരുട്ടി ഇടിക്കുകയോ കഴുത്തുവെട്ടുകയോ എന്തുവേണമെങ്കിലുമാകാം.
ടിവി തുറന്നാല്‍ സുപ്രീം ലീഡറിന്റെ അപദാനങ്ങളടങ്ങുന്ന പ്രോഗ്രാമുകളാണ്. ഹോളിവുഡ് സിനിമകളും, കൊക്കക്കോളയുംപോലെ അമേരിക്കന്‍ ഛായയുള്ള വസ്തുക്കളൊക്കെ നിഷിദ്ധമാണ്. രാജ്യാന്തരസന്ദേശങ്ങളയച്ചാല്‍ അയാളുടെ സ്ഥാനം പിന്നീടു കാരാഗൃഹത്തിലാകും. ഹോളിവുഡ് സിനിമ കണ്ടാല്‍ ചിലപ്പോള്‍ നിങ്ങളുടെ ജീവന്‍പോലും അപകടത്തിലായേക്കാം... ഇങ്ങനെ പോകുന്ന നിരവധി പ്രശ്‌നങ്ങള്‍ക്കിടയിലായിരുന്നു യോണ്‍ലിയെപ്പോലുള്ള ബാല്യങ്ങളുടെയും കൗമാരങ്ങളുടെയും ജീവിതം.
അവരുടെ ജീവിതം രാജ്യത്തിന്റെ സുപ്രീം കമാന്‍ഡറായ കിം ജോന്‍ ഉന്നിനുവേണ്ടിയുള്ളതായിരുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന് ഒരതിമാനുഷപരിവേഷമായിരുന്നു നല്‍കിയിരുന്നത്. അദ്ദേഹം അവരുടെ ചിന്തകളെയും സംസാരങ്ങളെയുംപോലും അറിയുമെന്നവര്‍ക്കറിയാമായിരുന്നു. യോണ്‍മിയോട് അവളുടെ അമ്മ പറഞ്ഞിരുന്നത് തട്ടിന്‍പുറത്തെ പെരുച്ചാഴികള്‍ക്കും പറമ്പിലെ കിളികള്‍ക്കും ഇഴജന്തുക്കള്‍ക്കുംപോലും ചെവികളുണ്ടെന്നും എല്ലാം സുപ്രീം ലീഡര്‍ അറിയുമെന്നുമായിരുന്നു. ക്രിയാത്മകചിന്തയും വിമര്‍ശനാത്മകചിന്തയും വളര്‍ത്താത്ത വിദ്യാഭ്യാസമായതിനാല്‍ ഒരു ജനതയെ ചൊല്പടിക്കു നിര്‍ത്താന്‍ മൂന്നു തലമുറയായി അവരെ അടക്കിവാഴുന്ന ഭരണാധികാരികള്‍ക്കു സാധിച്ചുവരുന്നു. സുപ്രീം ലീഡര്‍ പശുവിനെ കൊല്ലരുത് എന്നു പറഞ്ഞാല്‍ അതു ചെയ്യാന്‍ പാടില്ല. അതിന്റെ പേരില്‍ പട്ടാളക്കാര്‍ നിരന്നുനിന്ന് സാധുമനുഷ്യരെ വെടിവച്ച് ശരീരം അരിപ്പപോലെയാക്കി അവര്‍ക്കു മുന്നറിയിപ്പുകള്‍ നല്‍കി. കൊറോണ വൈറസ് തന്റെ രാജ്യത്തു പ്രവേശിക്കില്ല എന്നു വീമ്പു പറഞ്ഞപ്പോള്‍, കൊറോണ രോഗിയെ തോക്കിനിരയാക്കിയെന്നാണു പിന്നാമ്പുറവാര്‍ത്തകള്‍. അണുവായുധപരീക്ഷണത്തില്‍ മുന്‍പന്തിയിലെത്തിയെന്ന് ശത്രുരാജ്യങ്ങളെ ഭീഷണിപ്പെടുത്തുകയാണ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഇഷ്ടവിനോദം. തന്റെ അഭിപ്രായത്തോട് അനുകൂലിക്കാത്ത ആരെയും, അത് അമ്മാവനായാലും കുടുംബാംഗമായാലും, വെടിവയ്ക്കുകയോ വേട്ടപ്പട്ടികള്‍ക്കോ പിരാനാമത്സ്യങ്ങള്‍ക്കോ എറിഞ്ഞുകൊടുക്കുകയോ ഒക്കെയാണ് ഈ ഏകാധിപതി ചെയ്യുന്നതെന്ന് പത്രമാധ്യമങ്ങള്‍ റിപ്പോര്‍ട്ടു ചെയ്യുന്നു.
അധിനിവേശത്തിന്റെ കെടുതികള്‍ അനുഭവിക്കേണ്ടിവന്ന ഒരു ജനത കമ്യൂണിസ്റ്റുരാജ്യങ്ങളുടെ സഹായത്തോടെ ഗറില്ലായുദ്ധം നടത്തി സ്വാതന്ത്ര്യം നേടിയെന്നതാണ് ഉത്തരകൊറിയയുടെ രാഷ്ട്രീയചരിത്രം. ആ ഗറില്ലാനേതാക്കളില്‍ പ്രമുഖനായ കിം സോങ് ജ്യൂ - കിം ഇന്‍സണ്‍ (സൂര്യനായി ഉദിച്ചുയര്‍ന്നവന്‍ എന്നര്‍ത്ഥം) എന്ന പേരില്‍ രാജ്യത്തിന്റെ നേതാവായി റഷ്യയുടെ പിന്തുണയോടെ തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടു. തുടര്‍ന്ന് ദക്ഷിണകൊറിയയുമായുണ്ടായ യുദ്ധങ്ങളില്‍ അനേകായിരങ്ങള്‍ കൊല്ലപ്പെട്ടു. അന്നു സ്വീകരിച്ച നിര്‍ബന്ധിത പട്ടാളസേവനം എന്ന നയം ഇതുവരെയും പന്‍വലിച്ചിട്ടില്ല.
ഈ നിയമത്തിന്റെ മറവിലാണ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ അനന്തരാവകാശി ഇന്നും അധികാരമുറപ്പിക്കുന്നത്. ആ നാട്ടിലെ ജനങ്ങളില്‍ ചിലരെങ്കിലും വളരെ രഹസ്യമായി ചൈനയില്‍നിന്നു കടത്തിക്കൊണ്ടുവരുന്ന ഹോളിവുഡ് സിനിമകള്‍ കാണുമായിരുന്നു. യോണ്‍മിയും അവളുടെ അമ്മാവന്റെ വീട്ടില്‍വച്ച് അങ്ങനെ ചില സിനിമകള്‍ കണ്ടിട്ടുണ്ട്. ജീവിതം ഉത്തരകൊറിയയിലെപ്പോലല്ല മറ്റു സ്ഥലത്തെന്ന് അവള്‍ അങ്ങനെയാണു തിരിച്ചറിഞ്ഞത്. വല്ലാത്ത ദാരിദ്ര്യം അക്കാലത്ത് അവര്‍ അനുഭവിച്ചു. ദാരിദ്ര്യംമൂലം പച്ചിലയും ചെറുജീവികളും ഒക്കെ ഭക്ഷണമായ അവസ്ഥ. ഈ ദുസ്ഥിതിയില്‍നിന്നു രക്ഷപ്പെടണമെന്ന ആഗ്രഹം ആ കുടുംബത്തിനുണ്ടായി. ഒരു ദിവസം അവളുടെ സഹോദരിയെ കാണാതായി. അവള്‍ ചൈനയിലേക്കു രക്ഷപ്പെട്ടുവെന്ന് അവര്‍ മനസ്സിലാക്കി.
ഉത്തരകൊറിയയില്‍നിന്ന് അങ്ങനെ ധാരാളം ആള്‍ക്കാര്‍ രക്ഷപ്പെടാന്‍ ശ്രമിച്ചിരുന്നു. ശ്രമം പട്ടാളക്കാരുടെ കണ്ണില്‍ പ്പെട്ടാല്‍ ലഭിക്കുക പരമാവധി ശിക്ഷതന്നെയാണ്. അങ്ങനെ രക്ഷപ്പെടുന്നവരെ ഡിഫെക്ടര്‍ എന്നാണു പറയുക. ഒരു ഡിഫക്ടര്‍ ഏജന്റുമുഖേന അമ്മയും മകളും രക്ഷപ്പെടുവാന്‍ ശ്രമമാരംഭിച്ചു. തങ്ങള്‍ സ്വരുക്കൂട്ടിയ പണം മുഴുവന്‍ ഇടനിലക്കാരനു നല്‍കി അവര്‍ യാത്രയാരംഭിച്ചു. ഐസുപോലെ തണുത്ത യാലുനദി കടന്നും പര്‍വതങ്ങള്‍ കയറിയുമുള്ള യാത്ര പക്ഷേ, അത്രപെട്ടെന്നൊന്നും ലക്ഷ്യസ്ഥാനത്തെത്തിയില്ല.
ചൈനയിലെ ഏജന്റിന് കൈമാറ്റപ്പെട്ട ആ അമ്മയെയും മകളെയും വലിയ ദുരന്തങ്ങളാണു കാത്തിരുന്നത്. അയാളുടെ കഴുകന്‍കണ്ണുകള്‍ 14 വയസ്സുള്ള യോണ്‍മിയുടെമേല്‍ പതിഞ്ഞു. കരഞ്ഞുപറഞ്ഞിട്ടും അവളെ വിടാന്‍ കൂട്ടാക്കാത്ത ഏജന്റിനുമുമ്പില്‍ യോണ്‍മിയുടെ അമ്മ അവള്‍ക്കു പകരക്കാരിയായി. തുടര്‍ന്ന് അവരെ ചൈനീസ് ധനികര്‍ക്കു വിറ്റു. അമ്മയും മകളും അങ്ങനെ വേര്‍പെട്ടു. കേവലം 25000 രൂപയ്ക്കാണ് യോണ്‍മിയെ ധനികന്‍ വാങ്ങിയത്. അമ്മയ്ക്കു വിലയിട്ടത് അതിന്റെ മൂന്നിലൊന്നും. തുടര്‍ന്നുള്ള ആറുമാസക്കാലം കൊടിയ യാതനയാണ് അവള്‍ക്കനുഭവിക്കേണ്ടിവന്നത്. ജയില്‍മോചിതനായ അച്ഛന്‍ കാന്‍സര്‍ രോഗിയായിട്ടാണ് തിരിച്ചുവന്നത്. അദ്ദേഹം അവിടെയെത്തിയെങ്കിലും തുടര്‍ന്നുള്ള പലായനത്തില്‍ ചൈനയിലെ ഒരു മലയില്‍ വച്ചു  മരിച്ചു. രാത്രിയില്‍ ആരുമറിയാതെ, ഒരു തുള്ളി കണ്ണീര്‍ പൊഴിക്കാതെ ആ ശരീരം അവര്‍ മറവു ചെയ്തു. വീണ്ടും ആറു മാസങ്ങള്‍ക്കുശേഷമവര്‍ മംഗോളിയവഴി ദക്ഷിണ കൊറിയയിലെത്തി. പുറപ്പെട്ടിട്ട് അപ്പോഴേക്കും രണ്ടു വര്‍ഷം കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവിടെ കുറച്ചുകാലം അവര്‍ക്ക് റീഹാബിലിേറ്റഷന്‍ സെന്ററില്‍ കഴിയേണ്ടിവന്നെങ്കിലും ദക്ഷിണകൊറിയ അവരെ സ്വീകരിച്ചു. അവിടെ അമ്മയ്ക്ക് ഒരു തൊഴില്‍ ലഭിച്ചു. യോണ്‍മി പ്രാഥമികവിദ്യാഭ്യാസത്തിനുശേഷം യൂണിവേഴ്‌സിറ്റിയില്‍ ഉന്നതപഠനത്തിനായി പ്രവേശിക്കപ്പെട്ടു. പഠനത്തില്‍ സമര്‍ത്ഥയായിരുന്ന യോണ്‍മി യൂണിവേഴ്‌സിറ്റിയിലെ പഠനത്തിനിെടയാണ് ഡബ്ലിനിലെ സമ്മേളനത്തില്‍ സംസാരിച്ചത്.
യോണ്‍മി ഇന്ന് സ്വാതന്ത്ര്യത്തില്‍ ജീവിക്കുന്ന ഒരു വനിതയാണ്. പക്ഷേ, ഉത്തരകൊറിയയില്‍ മാറ്റങ്ങള്‍ വന്നതായി നമുക്കറിവില്ല. അവള്‍ക്ക് യു.എസ്. പൗരത്വവും ലഭിച്ചിട്ടുണ്ട്. പക്ഷേ, ജനിച്ച നാടിനെയോ മനുഷ്യാവകാശങ്ങള്‍ നിഷേധിക്കപ്പെടുന്ന നാട്ടുകാരെയോ അവള്‍ മറന്നിട്ടില്ല. ഈ വിഷയങ്ങളെക്കുറിച്ച് അന്താരാഷ്ട്രവേദികളില്‍ സംസാരിക്കുകയും ഉത്തരകൊറിയയില്‍നിന്നു പലായനം ചെയ്യുന്നവരുടെ സുരക്ഷിതത്വം ഉറപ്പിക്കാന്‍ ശബ്ദമുയര്‍ത്തുകയും പ്രവര്‍ത്തിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. In Order to Live-A North Korean Girls Journey to Dream യോണ്‍മിയുടെ ആത്മകഥയാണ്.
യോണ്‍മിയുടെ രക്ഷപ്പെടലിനിടയിലുണ്ടായ സംഭവവികാസങ്ങളെക്കുറിച്ചും വിവരണങ്ങളെക്കുറിച്ചും പാഠഭേദങ്ങളുണ്ട്. എങ്കിലും യോണ്‍മിയുടെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിലേക്കുള്ള  ഈ അതിസാഹസികയാത്ര ഒരു വല്ലാത്ത അനുഭവമായി മനസ്സില്‍ തങ്ങിനില്‍ക്കുന്നു.