*
കൊവിഡ് മഹാമാരിയെക്കുറിച്ചുള്ള ആശങ്കകള്‍ അവസാനിച്ചിട്ടില്ല. ദീപനാളം മാര്‍ച്ച് 4 ലക്കത്തില്‍ ''ഈ മഹാമാരിക്ക് അവസാനമില്ലേ?'' എന്നു ചോദിച്ചുകൊണ്ട് ശ്രീ തോമസ് കുഴിഞ്ഞാലില്‍ എഴുതിക്കണ്ടു. എല്ലാവരുടെയും മനസ്സിലുള്ള ഒരു ചോദ്യമാണിത്. എന്തെന്നാല്‍, കൊവിഡ് സൃഷ്ടിച്ച അസ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ പിടിയില്‍നിന്ന് ആളുകള്‍ മോചിതരായിട്ടില്ല.
ഇതൊക്കെയാണെങ്കിലും, സമൂഹം ഇതിനോടു പൊരുത്തപ്പെട്ടു കഴിഞ്ഞു എന്നൊരു പറച്ചില്‍ ഇന്നു പൊതുവില്‍ നിലവിലുണ്ട്. എന്താണ് അതുകൊണ്ടുദ്ദേശിക്കുന്നതെന്നു വ്യക്തമല്ല. ആളുകള്‍ സാധാരണ ജീവിതത്തിലേക്കു നടന്നുകയറിയതാണോ? ആയിരിക്കാം. ആളുകള്‍ക്കു ജീവിക്കണമല്ലോ. പിന്നെ, വൈറസിനോടുള്ള ആദ്യകാലങ്ങളിലെ വലിയ പേടി ഇപ്പോഴില്ലായെന്നതും സത്യം. കൊവിഡ് മരണങ്ങളുടെ വാര്‍ത്തകളൊക്കെ വിറയലില്ലാതെ വായിക്കാനും പഠിച്ചുകഴിഞ്ഞു.
ഇതൊന്നുമല്ല പ്രധാനകാര്യം. ജാഗ്രതയെക്കുറിച്ചുള്ള ഓര്‍മപ്പെടുത്തല്‍ മൊബൈല്‍വഴിയും ടെലിവിഷന്‍വഴിയും മുറയ്ക്കു നടക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും അതു പാലിക്കുന്നതില്‍ എത്രകണ്ട് നിഷ്ഠ പുലര്‍ത്തുന്നുവെന്നു നാം നമ്മോടു തന്നെ ചോദിക്കേണ്ടതുണ്ട്. കൈകഴുകല്‍ മുറയ്ക്കു നടക്കുന്നില്ലെന്നു പറഞ്ഞുകൂടാ. മാസ്‌കിനും പഞ്ഞമില്ല. തരാതരം മാസ്‌കുകള്‍! പല നിറത്തില്‍, പല രൂപത്തില്‍. അവ കുട്ടികളുടെയും യുവതീയുവാക്കളുടെയും വൃദ്ധരുടെയും മുഖങ്ങളില്‍ വന്നു നിറയുന്നു. പണ്ടത്തെ കൗപീനങ്ങളെ ഓര്‍മിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് അവ വീടുകളുടെ കോലായങ്ങളില്‍ നിരനിരയായി തൂങ്ങിയാടുന്നു.
പക്ഷേ, വീട്ടില്‍നിന്നിറങ്ങുന്നത് മാസ്‌കുകള്‍ മുഖമടച്ചു ധരിച്ചുകൊണ്ടാണെങ്കിലും വഴിയിലിറങ്ങിയാല്‍ ഓരോരുത്തരുടെയും സ്ഥിതി മാറുന്നു. പലരുടെയും മാസ്‌ക് താടിയിലും കഴുത്തിലുമൊക്കെയാണ്. എല്ലാം ഒരലങ്കാരം മാത്രം. സാമൂഹികാകലം പാലിക്കണമെന്നു പറയുന്നു. പക്ഷേ, തിക്കിനും തിരക്കിനും ഒരു കുറവുമില്ല. പ്രകടനങ്ങള്‍! പൊതുസമ്മേളനങ്ങള്‍! വാചകമേളകള്‍! തീറ്റ-കൂടി സല്‍ക്കാരങ്ങള്‍! ഒന്നിനും കുറവില്ല. 'ഈ മഹാമാരിക്ക് അവസാനമില്ലേ'യെന്ന് ആര് ആരോടു ചോദിക്കാന്‍?
