കാരിത്തടം വര്ക്കി 
സീത!
ആ പേരുകേട്ട് ആരും തെറ്റിദ്ധരിക്കരുത്. ഇത് പുരാണത്തിലെ കഥാപാത്രമല്ല. കള്ളവാറ്റുകാരന്‍ മാധവന്റെ മകള്‍ സീതയാണ്. നല്ല സൗന്ദര്യമുള്ള പെണ്‍കുട്ടി. വയസ്സ് പതിനെട്ട് ആകുന്നതേയുള്ളൂ. എങ്കിലും ഒരു മുഴുത്ത പെണ്ണിന്റെ മട്ടുംഭാവവുമുണ്ട് അവള്‍ക്ക്. ഡിഗ്രിക്കാരിയാകണമെന്നും ഉദ്യോഗം സമ്പാദിക്കണമെന്നുമൊക്കെ ആ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷേ, സാഹചര്യത്തിന്റെ സമ്മര്‍ദംമൂലം എട്ടാംക്ലാസില്‍ വച്ചുതന്നെ മോഹങ്ങളെല്ലാം ചുരുട്ടിക്കെട്ടേണ്ടിവന്നു.
''നീ പഠിച്ച് കളക്ടറൊന്നുമാകേണ്ട... എഴുതാനും വായിക്കാനും പഠിച്ചല്ലോ... അതുതന്നെ ധാരാളം. ഇനി അടങ്ങിയൊതുങ്ങി വീട്ടിലിരുന്നാ മതി. ഇവിടേം ആളു വേണമല്ലോ.'' അച്ഛന്റെ തീരുമാനം സീതയെ വല്ലാതെ വ്യാകുലപ്പെടുത്തി. അമ്മയുടെ മരണശേഷം തന്റെ പിതാവിന്റെ സ്വഭാവത്തില്‍ കാര്യമായ മാറ്റം വന്നിരിക്കുന്നതായി അവളറിഞ്ഞു. എങ്കിലും പ്രതികരിക്കാന്‍ കഴിയാതെ അവള്‍ കുഴങ്ങി.
തന്റെ അമ്മ മരിച്ചതല്ലെന്നു പലരും പറഞ്ഞ് അവള്‍ കേട്ടിട്ടുണ്ട്. അച്ഛന്റെ കൊള്ളരുതായ്മകള്‍ക്കു കൂട്ടുനില്ക്കാത്തതിനും അനാവശ്യമായ ആജ്ഞകള്‍ അനുസരിക്കാത്തതിനും ധിക്കാരിയെന്നു മുദ്രകുത്തി ചവിട്ടിക്കൊന്നതാണത്രേ.
വാറ്റുകാരന്‍ മാധവന്‍ ക്രൂരനാണ്. പരമദുഷ്ടന്‍.
നാട്ടുകാര്‍ക്കെല്ലാം അതറിയാം. ആ മനുഷ്യനെ അനുസരിക്കാന്‍ സാധുവായ ഭാര്യയ്ക്കു കഴിഞ്ഞില്ലെങ്കില്‍പ്പിന്നെയാര്‍ക്കാണു സാധിക്കുകയെന്നതു പലപ്പോഴും സീത ചിന്തിച്ചിട്ടുണ്ട്.
പാതിരാനേരത്താണ് വാറ്റ് ആരംഭിക്കുന്നത്. അതിന്റെ പണികള്‍ക്കൊക്കെ പ്രത്യേകം ജോലിക്കാരുണ്ട്. വാറ്റിയെടുക്കുന്ന ചാരായം മോന്തിക്കൊണ്ടു മാധവന്‍ കിടക്കയിലേക്കു മറിയും. പിന്നെ കുന്തംകൊണ്ടു കുത്തിയാലും പൊങ്ങില്ല. ഈ സമയം സീത രംഗത്തിറങ്ങണം. അങ്ങനെയാണ് പിതാവിന്റെ നിര്‍ദേശം. അതു തെറ്റിച്ചാല്‍ പിന്നെന്തു നടക്കുമെന്നു പ്രവചിക്കാന്‍ പറ്റില്ല.
രാത്രിയുടെ യാമങ്ങളില്‍ പതുങ്ങിപ്പതുങ്ങി വരുന്ന ബിസിനസുകാര്‍ക്ക് കന്നാസുകളില്‍നിന്ന് ചാരായം ഒഴിച്ചുകൊടുക്കുകയും അതിന്റെ കാശ് കൃത്യമായി വാങ്ങുകയും ചെയ്യും.
ഈ സമയം ചാരായം കുടിക്കാന്‍ ഭാര്യമാരെ ഉറക്കിക്കിടത്തിയിട്ടു വരുന്നവര്‍ക്കും യാതൊരു മടിയുംകൂടാതെ മരുന്നുകൊടുക്കണമെന്നാണ് അച്ഛന്റെ കല്പന. ആരോടെങ്കിലും നീരസം കാട്ടിയെന്നോ ചാരായം കൊടുത്തില്ലെന്നോ അറിഞ്ഞാല്‍ പിറ്റേദിവസത്തെ കാര്യം പറയേണ്ട. മുഴുത്ത തെറിയും മര്‍ദനവും ലഭിക്കും. പാതിരാത്രിയില്‍ അന്യന്മാര്‍ക്കു ചാരായം പകര്‍ന്നുകൊടുക്കാന്‍ പ്രായപൂര്‍ത്തിയായ സ്വന്തം മകളെ നിര്‍ബന്ധിക്കുന്ന പിതാവ്.
ഇതെങ്ങനെ കഴിയുന്നു?
ചില കാപാലികന്മാര്‍ കുടിച്ചു ലഹരിപിടിക്കുമ്പോള്‍ സീതയുടെ ദേഹത്തു കൈവയ്ക്കാറുണ്ട്. അപ്പോഴൊക്കെ വളരെ വിദഗ്ധമായി ഒഴിഞ്ഞുമാറുകയാണു പതിവ്. വാസ്തവത്തില്‍ ഇതു നരകമാണ്. യാതൊരു സുരക്ഷിതത്വവുമില്ല. ഏതു നിമിഷവും നശിച്ചുപോകാനിടയുണ്ട്. എങ്ങനെയും ആ തടങ്കല്‍പ്പാളയത്തില്‍നിന്നു മുക്തി നേടണമെന്നവളാഗ്രഹിച്ചു. അങ്ങനെയിരിക്കെയാണ് ഒരു പുരുഷന്റെ ആവേശത്തിനു മുന്നില്‍ എല്ലാം ഒടുങ്ങിയത്. കാത്തുസൂക്ഷിച്ചതെല്ലാം കവര്‍ന്നെടുക്കപ്പെട്ടു. സീത കരഞ്ഞു.
നശിപ്പിച്ചവന്റെ കാലില്‍ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കെഞ്ചിപ്പറഞ്ഞു, തന്നെ ഉപേക്ഷിക്കരുതെന്ന്. അയാള്‍ കരുണയുള്ളവനായിരുന്നു. മനസ്സില്‍ നന്മയുള്ളവനായിരുന്നു.
പതിനെട്ടാംവയസ്സില്‍ ചാരിത്ര്യം നഷ്ടപ്പെട്ട അവളെ ഉപേക്ഷിക്കാന്‍ അയാള്‍ക്കു മനസ്സു വന്നില്ല. ആ രാത്രിതന്നെ ആരുമറിയാതെ അയാള്‍ അവളെയും കൈയ്ക്കുപിടിച്ച് അവിടെനിന്നിറങ്ങിപ്പോയി. അങ്ങു ദൂരെ... ദൂരെ ഒരു ദേശത്തേക്ക്.
അങ്ങനെ കൗമാരത്തിന്റെ അന്ത്യദിശയിലവള്‍ ഭാര്യയായി. അവിടെയവര്‍ ജീവിതം കെട്ടിപ്പടുത്തു. ആഹ്ലാദകരമായ ഒരു വര്‍ഷം. അപ്പോഴേക്കും അയാള്‍ക്കൊരു പനി പിടിപെട്ടു.
എലിപ്പനി!
സീതയുടെ ഭര്‍ത്താവ് കിടപ്പിലായി. ഒരാഴ്ച തികയുംമുമ്പ് മരിക്കുകയും ചെയ്തു. ആ നിമിഷംമുതല്‍ അവള്‍ തികച്ചും ഒറ്റപ്പെട്ടവളായി. അനാഥയായി.
ഇനി എങ്ങോട്ടുപോകും?
വയറ്റില്‍ക്കിടക്കുന്ന കുഞ്ഞിനെ എങ്ങനെ വളര്‍ത്തും?
സീതയുടെ നെഞ്ചുരുകി.
യൗവനത്തിന്റെ വസന്താരംഭത്തിനുമുമ്പുതന്നെ വൈധവ്യം ഏറ്റുവാങ്ങാന്‍ വിധിക്കപ്പെട്ട സീത മുന്നോട്ടുള്ള വഴിയറിയാതെ വിറങ്ങലിച്ചുനില്ക്കുന്നു.
