വൈവിധ്യങ്ങളേറെയുള്ള ഇന്ത്യയെ ഒറ്റച്ചരടില്‍ കോര്‍ത്തുനിര്‍ത്താന്‍ ധിഷണാശാലികളും വിവേകമതികളുമായ ഭരണഘടനാശില്പികള്‍ വിശാലകാഴ്ചപ്പാടോടെ നിര്‍വഹിച്ച  നിസ്വാര്‍ഥസേവനത്തിന്റെയുംആത്മസമര്‍പ്പണത്തിന്റെയുംകരുത്താണ്കഴിഞ്ഞഏഴരപ്പതിറ്റാണ്ടിലേറെയായിഭാരതസമൂഹത്തെ മുന്നോട്ടുനയിക്കുന്നത്. ജനാധിപത്യത്തിന്റെ അന്തഃസത്ത ഉയര്‍ത്തിപ്പിടിച്ച്, പൗരസമത്വത്തിന്റെ നിലപാടുകളിലുറച്ച്, ഭരണഘടന ഭാഷാ-മതന്യൂനപക്ഷങ്ങള്‍ക്കു നല്‍കുന്ന കരുതലും    സംരക്ഷണവും ഒപ്പം, ജുഡീഷ്യറി നിര്‍വഹിക്കുന്ന രക്ഷാകര്‍ത്തൃത്വവും ഒറ്റവാക്കില്‍ ഒതുക്കാനാവില്ല. 

    ഇന്ത്യന്‍ഭരണഘടന പൗരന്മാര്‍ക്കു വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്ന തുല്യതയ്ക്കൊപ്പം ന്യൂനപക്ഷങ്ങള്‍ക്കു പ്രത്യേക സംരക്ഷണവും ന്യൂനപക്ഷാവകാശങ്ങളിന്മേല്‍ ഉറപ്പും നല്‍കുന്നു.  ജനാധിപത്യത്തിന്റെ അന്തഃസത്ത ഉയര്‍ത്തിപ്പിടിച്ച്, പൗരസമത്വത്തിന്റെ നിലപാടുകളിലുറച്ച് ഭാഷാ-മതന്യൂനപക്ഷങ്ങള്‍ക്കു നല്‍കുന്ന കരുതലും സംരക്ഷണവും അതിനു ജുഡീഷ്യറി നിര്‍വഹിക്കുന്ന രക്ഷാകര്‍ത്തൃത്വവും നമ്മുടെ ഭരണഘടനയുടെ അടിസ്ഥാന സ്വഭാവത്തില്‍ ഉള്‍പ്പെടുന്ന ഘടകങ്ങളാണ്.

ജനാധിപത്യഭരണപ്രക്രിയയില്‍ ഭൂരിപക്ഷം, ന്യൂനപക്ഷം എന്നീ പദങ്ങള്‍ക്ക് ഏറെ പ്രാധാന്യമുണ്ട്. ജനാധിപത്യത്തില്‍ ഭൂരിപക്ഷത്തിന്റെ തീരുമാനങ്ങള്‍ക്കാണു പ്രസക്തി. അതിനാല്‍, ന്യൂനപക്ഷങ്ങള്‍ അടിച്ചമര്‍ത്തപ്പെടാനുള്ള സാധ്യതയേറും. ഇതൊഴിവാക്കാനുള്ള സംരക്ഷണകവചമാണ് ഇന്ത്യന്‍ഭരണഘടന വളരെ ദീര്‍ഘവീക്ഷണത്തോടെ ഒരുക്കിയിരിക്കുന്നത്. ഇവിടെയാണ് ഭരണഘടനാശില്പികളുടെ പ്രതിബദ്ധത നാം തിരിച്ചറിയേണ്ടത്. അതിനാല്‍ത്തന്നെ, 

ന്യൂനപക്ഷപദവി അവകാശത്തെക്കാള്‍ ഒരു പടികൂടി ഉയര്‍ന്നുള്ള സംരക്ഷണമാണ്. ന്യൂനപക്ഷങ്ങളില്‍ ആത്മവിശ്വാസവും സുരക്ഷിതത്വബോധവും വളര്‍ത്തി

യെടുക്കുന്നതിനാണ് ന്യൂനപക്ഷങ്ങള്‍ക്കു ഭരണഘടനപ്രത്യേക സംരക്ഷണമേര്‍പ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നതെന്ന് സുപ്രീം കോടതിയുടെ ടി.എം.എ.പൈ. ഫൗണ്ടേ

ഷന്‍ വിധിന്യായത്തില്‍ എടുത്തുപറയുന്നുണ്ട്. 

   ഭരണഘടനയുടെ14മുതല്‍30വരെയുള്ളവിവിധആര്‍ട്ടിക്കിളുകളില്‍ ഇന്ത്യയിലെമതന്യൂനപക്ഷത്തിന്റെ

വിവിധതലങ്ങളിലുള്ളസംരക്ഷണം  ഉള്‍പ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. ഇവിടെയൊരിടത്തും ആരൊക്കെയാണു മതന്യൂനപക്ഷങ്ങളെന്നു വിശദീകരിക്കുന്നില്ല. സ്വാതന്ത്ര്യം പ്രാപിച്ച് 45 വര്‍ഷത്തിനുശേഷമാണ് കേന്ദ്രസര്‍ക്കാര്‍ ന്യൂനപക്ഷ കമ്മീഷന്‍ ആക്ടിനു രൂപം നല്‍കിയത്. നാഷണല്‍ കമ്മീഷന്‍ ഫോര്‍ മൈനോരിറ്റീസ് ആക്ട് 1992 മേയ് 17 ന് നിലവില്‍ വന്നു. ഇന്ത്യയിലെ മതന്യൂനപക്ഷങ്ങളുടെ വിദ്യാഭ്യാസപരമായ വളര്‍ച്ച, തൊഴിലവസരങ്ങള്‍ സൃഷ്ടിക്കുക, രാഷ്ട്രീയപ്രാതിനിധ്യങ്ങള്‍, 

   സാമൂഹികസാമ്പത്തിക വികസനം, സുരക്ഷിതത്വം ഉറപ്പാക്കുക എന്നിവയാണ് ഈ ആക്ടിലൂടെ ഗവണ്‍മെന്റ് ലക്ഷ്യമിട്ടത്. ഈ നിയമനിര്‍മാണത്തിന്റെ പിന്നാമ്പുറങ്ങളിലേക്കു സഞ്ചരിക്കുമ്പോള്‍ ഒട്ടേറെ കാര്യങ്ങള്‍ കൂട്ടിവായിക്കാനുണ്ട്.

    1975 ജൂണ്‍ 25 നും 1977 മാര്‍ച്ച് 21 നുമിടയിലുള്ള 21 മാസക്കാലം പ്രധാനമന്ത്രി ഇന്ദിരാഗാന്ധി പ്രഖ്യാപിച്ച അടിയന്തരാവസ്ഥയ്ക്കുശേഷം 1977 മാര്‍ച്ച് 24 ന് മൊറാര്‍ജി ദേശായിയുടെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള ജനതാപാര്‍ട്ടി രണ്ടു വര്‍ഷവും 126 ദിവസവും രാജ്യം ഭരിച്ചു. ജനതാപാര്‍ട്ടിയോടൊപ്പം ജനസംഘവുമുïായിരുന്നു. തുടര്‍ന്ന്, 

ജനതാപാര്‍ട്ടിയില്‍നിന്ന് ജനസംഘം പിന്‍വാങ്ങുകയും 1980 ല്‍ എ.ബി. വാജ്‌പേയിയുടെ നേതൃത്വത്തില്‍ ഭാരതീയ ജനതാപാര്‍ട്ടി ജന്മം കൊള്ളുകയും ചെയ്തു. ബിജെപിയുടെ ഹിന്ദുത്വ അജണ്ടയിലൂന്നിയ രാഷ്ട്രീയം 1992 ല്‍ എല്‍.കെ. അദ്വാനിയുടെ രഥയാത്രയെത്തുടര്‍ന്ന് രാജ്യത്തു വലിയ തോതിലുള്ള ഹിന്ദു ഭൂരി

പക്ഷ ഐക്യത്തിലേക്കു നയിക്കുന്ന സാഹചര്യം സൃഷ്ടിക്കുന്നതു മനസ്സിലാക്കി മുസ്ലീംമതവിഭാഗത്തെ കോണ്‍ഗ്രസിനോടു ചേര്‍ത്തുനിര്‍ത്താന്‍ നരസിംഹറാവുവിന്റെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള കോണ്‍ഗ്രസ്‌സര്‍ക്കാരിന്റെ ബുദ്ധിയിലുദിച്ചതാണ് ഒരു പരിധിവരെ ന്യൂനപക്ഷ കമ്മീഷന്‍ ആക്ട്. 

     1979 ജനുവരി ഒന്നിന് മൊറാര്‍ജിദേശായി സര്‍ക്കാര്‍ ഇന്ത്യയിലെ സാമൂഹികവിദ്യാഭ്യാസ പിന്നാക്കാവസ്ഥ പഠിച്ചു നിര്‍ദേശങ്ങള്‍ സമര്‍പ്പിക്കാന്‍ മണ്ഡല്‍ കമ്മീഷന്‍ രൂപീകരിച്ചു. 1980 ഡിസംബര്‍ 31 ന് രാഷ്ട്രപതി ഗ്യാനി സെയില്‍ സിങ്ങിനു റിപ്പോര്‍ട്ട് സമര്‍പ്പിച്ചു. 1990 ഓഗസ്റ്റ് ഏഴിന് 

പ്രധാനമന്ത്രി വി.പി. സിംഗ് റിപ്പോര്‍ട്ടു നടപ്പാക്കുമെന്നു പ്രഖ്യാപിച്ചതിനെത്തുടര്‍ന്ന് രാജ്യത്തുടനീളം പ്രക്ഷോഭമുണ്ടായി. 1992-ല്‍ പി.വി. നരസിംഹറാവു 

പ്രധാനമന്ത്രിയായിരിക്കുമ്പോള്‍ സുപ്രീംകോടതിയുടെ തീരുമാനത്തിനു വിധേയമായി മണ്ഡല്‍ കമ്മീഷന്‍ റിപ്പോര്‍ട്ടു നടപ്പിലാക്കിയ സാഹചര്യവും രാജ്യത്തെ 

മതസാമൂഹികസന്തുലിതാവസ്ഥ നിലനിര്‍ത്താന്‍ ലക്ഷ്യം വച്ചുള്ള ന്യൂനപക്ഷ ആക്ടിന്റെ പശ്ചാത്തലത്തിലുണ്ട്. കോണ്‍ഗ്രസ് നേതൃത്വം കൊടുത്ത ഈ മന്ത്രിസഭയുടെ കാലത്ത് അതായത്, 1995 ല്‍ മുസ്ലീം പ്രീണനത്തിന്റെ ഭാഗമായി പാസാക്കിയ വഖഫ് നിയമഭേദഗതിയിലൂടെയാണ് ഇന്നു കേരളത്തിലും രാജ്യ

ത്തിന്റെ മറ്റു ഭാഗങ്ങളിലും ജനങ്ങള്‍ നേരിടുന്ന  വഖഫ് അധിനിവേശത്തിന് ആധാരമായ വകുപ്പുകള്‍ വഖഫ്‌നിയമത്തില്‍ ഉള്‍പ്പെടുത്തിയതെന്ന വസ്തുതയുംകൂടി ശ്രദ്ധിക്കുക. 

    1993 ലെ ഗവണ്മെന്റ് നോട്ടിഫിക്കേഷന്‍ (SONo.816E‑) പ്രകാരം മുസ്ലീം വിഭാഗത്തോടൊപ്പം ക്രൈസ്തവര്‍, സിഖ,്  ബുദ്ധര്‍, പാഴ്സി എന്നീ വിഭാഗങ്ങളെ ഉള്‍പ്പെടു

ത്തി ന്യൂനപക്ഷവിഭാഗങ്ങളെ ഔദ്യോഗികമായി വിജ്ഞാപനം ചെയ്തു. 2014 ജനുവരിയില്‍ മറ്റൊരു നോട്ടിഫിക്കേഷനിലൂടെ ജൈനമതത്തെയും ന്യൂനപക്ഷത്തില്‍ ഉള്‍പ്പെടുത്തി.

    2005 ഓഗസ്റ്റ് 15 നു നടന്ന സ്വാതന്ത്ര്യദിനപരേഡില്‍ പ്രധാനമന്ത്രി ഡോ. മന്‍മോഹന്‍സിങ് രാജ്യത്തെ അഭിസംബോധന ചെയ്ത് എല്ലാ ന്യൂനപക്ഷവിഭാഗങ്ങള്‍ക്കുമായി പതിനഞ്ചിന ന്യൂനപക്ഷക്ഷേമപദ്ധതികള്‍   പ്രഖ്യാപിച്ചു. തുടര്‍ന്ന്, ഇന്ത്യയിലെ മുസ്ലീം ന്യൂനപക്ഷത്തിന്റെ പിന്നാക്കാവസ്ഥ പഠിക്കാന്‍ നിയോഗിച്ച സച്ചാര്‍ കമ്മിറ്റി 2006 നവംബറില്‍ കേന്ദ്രസര്‍ക്കാരിനു റിപ്പോര്‍ട്ടുംക്ഷേമപദ്ധതിനിര്‍ദേശങ്ങളും സമര്‍പ്പിച്ചു. സച്ചാര്‍ കമ്മിറ്റി ഇന്ത്യയിലെ ബിഹാര്‍, ബംഗാള്‍, മധ്യപ്രദേശ്, യു.പി., ഗുജറാത്ത് എന്നീ അഞ്ചു സംസ്ഥാനങ്ങളിലാണ് പഠനം നടത്തിയത്. പ്രധാനമന്ത്രിയുടെ പതിനഞ്ചിന ന്യൂനപക്ഷക്ഷേമപദ്ധതികളില്‍ ഈ റിപ്പോര്‍ട്ടിലെ ചില നിര്‍ദേശങ്ങളും ഇടം നേടി. 

   ആറ് മതന്യൂനപക്ഷവിഭാഗങ്ങളുള്ളതില്‍ കേന്ദ്രസര്‍ക്കാര്‍ പഠനം നടത്തിയത് മുസ്ലീം മതവിഭാഗത്തിന്റെ കാര്യത്തില്‍ മാത്രമാണെങ്കിലും സര്‍ക്കാര്‍ഖജനാവില്‍നിന്നു പണം ചെലവിടുന്നത് ഒരു മതവിഭാഗത്തിനുമാത്രമാകുന്നത് ഭരണഘടനാലംഘനമാണ്. വാസ്തവത്തില്‍ ഇതിനെ വെള്ളപൂശാനാണ് എല്ലാ മതന്യൂനപക്ഷ വിഭാഗങ്ങള്‍ക്കുമായുള്ള പ്രധാനമന്ത്രിയുടെ പതിനഞ്ചിന ക്ഷേമപദ്ധതികളില്‍ത്തന്നെ സച്ചാര്‍നിര്‍ദേശങ്ങളും ഉള്‍ക്കൊള്ളിച്ചത്. പക്ഷേ, പിന്നീടു സംഭവിച്ചതെന്ത്? ന്യൂ

നപക്ഷക്ഷേമപദ്ധതികള്‍ ഒന്നടങ്കം ഒരു മതവിഭാഗത്തിന്റെ കുത്തകയായി മാറിയെന്നുമാത്രമല്ല, ന്യൂനപക്ഷമെന്നാല്‍ ഈ ആറെണ്ണത്തിലെ ഭൂരിപക്ഷമതവിഭാഗംമാത്രമെന്ന നിലയിലേക്കും അട്ടിമറിക്കപ്പെട്ടു. 

   ഇന്ത്യയിലെ മുസ്ലീം ഒഴിച്ചുള്ള ഇതര മതന്യൂനപക്ഷങ്ങളുടെ ജീവിതനിലവാരം, വിദ്യാഭ്യാസം, തൊഴില്‍, ജനസംഖ്യാശോഷണം എന്നിവ സംബന്ധിച്ചു പഠിക്കാനോ പദ്ധതികള്‍ ആവിഷ്‌കരിക്കാനോ  ഒരു സര്‍ക്കാരും ശ്രമിച്ചിട്ടില്ലെന്നുള്ളതാണു വസ്തുത. പാഴ്‌സികള്‍ക്കുള്ള ജിയോ പാഴ്‌സി പദ്ധതി മാത്രമാണ് ഒരു താത്കാലികാശ്വാസം.

   ജനസംഖ്യ കുറയുന്ന മറ്റു ന്യൂനപക്ഷവിഭാഗങ്ങളെ അവഗണിച്ച് സര്‍ക്കാര്‍ക്ഷേമപദ്ധതികളൊന്നടങ്കം സാമൂഹിക സാമ്പത്തിക രാഷ്ട്രീയരംഗങ്ങളില്‍മാത്രമല്ല, ജനസംഖ്യയിലും വളര്‍ച്ച നേടുന്നവര്‍ക്കു വീതംവച്ചുനല്‍കുന്നത് യാതൊരുവിധത്തിലും ന്യായീകരിക്കാനാവില്ല. 

ഇതു ന്യൂനപക്ഷസംരക്ഷണതത്ത്വങ്ങള്‍ക്കു നേര്‍വിപരീതമാണ്. ഈ സത്യം പറയുന്നതിന് ഇവിടെ വര്‍ഗീയത ആരോപിക്കുന്നവര്‍ യഥാര്‍ഥ ന്യൂനപക്ഷസംരക്ഷണതത്ത്വങ്ങള്‍ ബലികഴിച്ച വോട്ടുബാങ്കുരാഷ്ട്രീയത്തിന്റെ ഉപാസകര്‍മാത്രമാണ്. കുറച്ചുനാളുകള്‍കൊണ്ട് ഇതിനെതിരേ പൊതുസമൂഹത്തില്‍നിന്നു ചര്‍ച്ചകളും ചിന്തകളുമുയരുന്നതും നീതിപീഠങ്ങളില്‍ ചോദ്യം ഉന്നയിക്കപ്പെടുന്നതും പ്രതീക്ഷയേകുന്നു. 

   സ്വതന്ത്രഭാരതത്തിലെ ആദ്യ ജനസംഖ്യാകണക്കെടുപ്പു നടത്തിയത് 1951 ലാണ്. ഇക്കാലത്തെ മതംതിരിച്ചുള്ള സര്‍ക്കാര്‍ ഔദ്യോഗിക ശതമാനക്കണക്കുപ്രകാരം ഹിന്ദു 84.1%, ഇസ്ലാം 9.8%, ക്രൈസ്തവര്‍ 2.3%, സിക്ക് 1.79%, ബുദ്ധര്‍ 0.74%, ജൈനര്‍ 0.46%, പാഴ്‌സി 0.13%, മറ്റുള്ളവര്‍ 0.43%. തുടര്‍ന്നുള്ള 60 വര്‍ഷങ്ങളിലെ ആറ് ജനസംഖ്യാ കണക്കെടുപ്പിന്റെ അവസാനത്തേതായ 2011 ലെ ശതമാനം ഇപ്രകാരം: ഹിന്ദു 79.8%, ഇസ്ലാം 14.23%, ക്രൈസ്തവര്‍ 2.3%, സിക്ക് 1.72%, ബുദ്ധര്‍ 0.70%, ജൈനര്‍ 0.37%. പാഴ്സികള്‍ എണ്ണത്തില്‍ വളരെ കുറവായതുകൊണ്ട് ലിസ്റ്റിലില്ല. മറ്റുള്ളവര്‍ 0.9%. ചുരുക്കിപ്പറഞ്ഞാല്‍ ഏഴു സെന്‍സസുകള്‍ കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ജനസംഖ്യാവളര്‍ച്ചയുള്ളത് ഇസ്ലാം മതത്തിനുമാത്രം. 9.8 ശതമാനത്തില്‍നിന്ന് 14.23 ശതമാനത്തിലേക്ക് ഉയര്‍ന്നു. 2021 ല്‍ സെന്‍സസ് നടന്നിട്ടില്ല. 2025 ല്‍ സെന്‍സസ് നടത്താനുള്ള  നീക്കങ്ങളുണ്ട്. 

ജനസംഖ്യയില്‍ ന്യൂനപക്ഷവിഭാഗങ്ങളെമാത്രമായെടുത്താല്‍, ഇന്ത്യയിലെ ആറു ന്യൂനപക്ഷവിഭാഗങ്ങളുടെ ആകെ ജനസംഖ്യാശതമാനം 19.32. ഇതില്‍ മുസ്ലീം ഒഴിച്ചുള്ള ബാക്കി അഞ്ചു വിഭാഗങ്ങളുടെ ആകെ ജനസംഖ്യ കേവലം 5.09 ശതമാനംമാത്രം. അതായത്, ഈ അഞ്ചു മതവിഭാഗങ്ങളുടെ വളര്‍ച്ച മുരടിച്ചു പിന്നോട്ടടിച്ചു. 1971 ലെ സെന്‍സസില്‍ ഇന്ത്യയിലെ ക്രൈസ്തവജനസംഖ്യ 2.6 ശതമാനമായി ഉയര്‍ന്നിരുന്നതാണ്. 2011 ല്‍ 2.3 ലേക്ക് വീണ്ടും കുറഞ്ഞു.

    ന്യൂനപക്ഷ-ഭൂരിപക്ഷ വേര്‍തിരിവിന്റെ അളവുകോല്‍ ജനസംഖ്യയും അംഗസംഖ്യയുടെ കുറവ് ദുര്‍ബലാവസ്ഥയുടെ പ്രധാന കാരണവുമായിരിക്കുമ്പോള്‍ സംരക്ഷണം വേണ്ടതാര്‍ക്ക് എന്ന ചോദ്യം ഏറെ പ്രസക്തമാണ്. കൂടുതല്‍ സംരക്ഷണം വേണ്ടത് ജനസംഖ്യ കുറയുന്നവര്‍ക്കോ, ജനസംഖ്യ കുതിച്ചുയരുന്നവര്‍ക്കോ? ഇന്ത്യയിലെ ന്യൂനപക്ഷമതവിഭാഗങ്ങളിലെ ഭൂരിപക്ഷമതവിഭാഗമൊഴിച്ച് മറ്റ് അഞ്ചു വിഭാഗങ്ങള്‍ കാലങ്ങളായി ഉയര്‍ത്തുന്ന ഈ ചോദ്യത്തിന്, വര്‍ഗീയവോട്ടുരാഷ്ട്രീയത്തിന്റെ അട്ടിപ്പേറ് അവകാശവുമായി അധികാരസ്വപ്‌നങ്ങള്‍ താലോലിക്കുന്ന രാഷ്ട്രീയനേതൃത്വങ്ങളില്‍നിന്ന് വ്യക്തമായ മറുപടി കിട്ടിയിട്ടില്ല.

   ന്യൂനപക്ഷക്ഷേമപദ്ധതികളുടെ സര്‍ക്കാര്‍ഖജനാവിലെ പൊതുപണത്തിന്റെ സിംഹഭാഗവും ഒരു മതവിഭാഗത്തിനുമാത്രമായി ചെലവിടുന്നത് മതേതരഭാരതത്തിന്റെ ഭരണഘടനാ ഉത്തരവാദിത്വത്തെ കളങ്കപ്പെടുത്തുന്നതല്ലേയെന്ന ചോദ്യത്തിനും ഇതുവരെ ഉത്തരമായിട്ടില്ല. ഈ സ്ഥിതിക്ക് ഇനിയെങ്കിലും മാറ്റം വരേണ്ടതല്ലേ? വളര്‍ച്ചാനിരക്കു പിറകോട്ടടിക്കുന്ന അഥവാ വളര്‍ച്ച മുരടിക്കുന്ന ഇന്ത്യയിലെ ക്രിസ്ത്യന്‍, സിഖ്, ബുദ്ധ, ജൈനവിഭാഗങ്ങളുടെ നിലനില്പിന് പ്രത്യേക സംരക്ഷണപദ്ധതികള്‍ കേന്ദ്രസര്‍ക്കാര്‍ അടിയന്തരമായി പ്രഖ്യാപിച്ചു നടപ്പിലാക്കുകയാണു വേണ്ടത്.

   ഇന്ത്യയിലെ ആറു വിജ്ഞാപിത മതന്യൂനപക്ഷങ്ങളില്‍ ക്രിസ്ത്യന്‍, സിഖ്, ബുദ്ധര്‍, ജൈനര്‍, പാഴ്സി എന്നീ അഞ്ചു വിഭാഗങ്ങള്‍ക്കും ജനസംഖ്യ 2.5 ശതമാനത്തില്‍ താഴെമാത്രമാണെന്നത് സര്‍ക്കാര്‍രേഖയാണ്. ജനസംഖ്യ  നിലവില്‍ വളരെ കുറഞ്ഞിരിക്കുന്നതും കുറഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്നതുമായ ഈ മതവിഭാഗങ്ങള്‍ക്കാണ് സര്‍ക്കാര്‍ സംരക്ഷണവും ക്ഷേമപദ്ധതികളും നല്‍കേണ്ടത്. ഇപ്രകാരമുള്ള നടപടിയിലൂടെമാത്രമേ രാജ്യത്ത് ശരിയായ ന്യൂനപക്ഷസംരക്ഷണതത്ത്വം യാഥാര്‍ഥ്യമാവുകയുള്ളൂ. രാജ്യത്തെ ജാതിസംവരണവ്യവസ്ഥയില്‍ സാമൂഹിക പിന്നാക്കാവസ്ഥയുടെ ആഴമനുസരിച്ച് പട്ടികവിഭാഗങ്ങള്‍ (ടഇ,ടഠ), മറ്റു പിന്നാക്കവിഭാഗങ്ങള്‍ (ഛആഇ) എന്നു രണ്ടായി തിരിച്ചിരിക്കുന്നതുപോലെ മതന്യൂനപക്ഷങ്ങളില്‍ കുറഞ്ഞ തോതിലുള്ള പ്രജനനനിരക്ക്, ജനസംഖ്യാവളര്‍ച്ച, ജനസംഖ്യാനുപാതം എന്നിവയുടെ അടിസ്ഥാനത്തില്‍ മേല്പറഞ്ഞ അഞ്ചു മതന്യൂനപക്ഷങ്ങളെ രാജ്യത്തെ മൈക്രോ മൈനോരിറ്റിയായി കേന്ദ്രസര്‍ക്കാര്‍ നിര്‍വചിക്കണം. പിന്നാക്കസംവരണത്തിന്റെ മറവില്‍ മതസംവരണംപോലെയുള്ള ഭരണഘടനാവിരുദ്ധ അവകാശങ്ങളൊന്നും ഈ രാജ്യത്ത് ആവശ്യവുമില്ല.

    അംഗസംഖ്യയെ അടിസ്ഥാനപ്പെടുത്തി ന്യൂനപക്ഷമായിട്ടുള്ള വിവിധ മതവിഭാഗങ്ങള്‍ ഉന്മൂലനം ചെയ്യപ്പെടുന്നതിന്റെയും പീഡനങ്ങളേല്‍ക്കുന്നതിന്റെയും ഒട്ടേറെ സംഭവങ്ങള്‍ വിവിധ രാജ്യങ്ങളില്‍ നിരന്തരം തുടരുന്നു. ഇസ്ലാമികരാജ്യങ്ങളില്‍ കൊല്ലപ്പെടുന്ന ക്രൈസ്തവരുടെ എണ്ണം ഉദാഹരണംമാത്രം. ഇന്ത്യയുടെ തൊട്ടടുത്ത് പാക്കിസ്ഥാനിലും ബംഗ്ലാദേശിലും ജനസംഖ്യയില്‍ കുറഞ്ഞ ക്രൈസ്തവ-ഹൈന്ദവ മതന്യൂനപക്ഷങ്ങള്‍ പീഡനത്തിനിരയാകുന്നതു നിത്യസംഭവങ്ങളാണ്. ഇന്ത്യയിലെ വിവിധ സംസ്ഥാനങ്ങളില്‍ സൂക്ഷ്മ-ന്യൂനപക്ഷ മതസമൂഹങ്ങള്‍ക്കെതിരേയുള്ള അക്രമങ്ങളും ആശങ്കപ്പെടുത്തുന്നു. പശ്ചിമേഷ്യന്‍രാജ്യങ്ങളിലെ ഇസ്ലാമികഭീകരപ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ ക്രൈസ്തവപീഡനത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനം ജനസംഖ്യയില്‍ ക്രൈസ്തവരവിടെ ന്യൂനപക്ഷമാണെന്നുള്ളതാണ്.

      സാമൂഹികപിന്നാക്കാവസ്ഥയുടെ മാനദണ്ഡങ്ങള്‍ ഏര്‍പ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട് ന്യൂനപക്ഷസംരക്ഷണത്തിലും ക്ഷേമപദ്ധതികളിലും ന്യൂനപക്ഷങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ തരംതിരിവു വരുത്തിയതിലൂടെ ന്യൂനപക്ഷ സംരക്ഷണതത്ത്വങ്ങള്‍ റദ്ദാക്കുന്ന രാഷ്ട്രീയനടപടികളാണ് സച്ചാര്‍ കമ്മീഷനുശേഷം തുടര്‍ന്നിങ്ങോട്ടുണ്ടായത്. സാമൂഹികപിന്നാക്കാവസ്ഥ ന്യൂനപക്ഷക്ഷേമപദ്ധതികളിലെ അടിസ്ഥാനമാനദണ്ഡമാക്കിയത് അങ്ങേയറ്റം ദുരുദ്ദേശ്യപരവും രാഷ്ട്രീയലക്ഷ്യം മുന്നില്‍ക്കണ്ടുമാണ്. കേരളത്തിലെ കുപ്രസിദ്ധ 80:20 അനുപാതം അതിന്റെ ക്ലാസിക് ഉദാഹരണമായിരുന്നു. നമ്മുടെ രാജ്യത്ത് അംഗബലം കുറയുന്ന ക്രിസ്ത്യന്‍, സിഖ്, ബുദ്ധര്‍, ജൈനര്‍, പാഴ്‌സി എന്നീ അഞ്ചു ന്യൂനപക്ഷമതവിഭാഗങ്ങളെ ദേശീയതലത്തില്‍ മൈക്രോ മൈനോരിറ്റിയായി വിജ്ഞാപനം ചെയ്ത് രാജ്യത്തിന്റെ മുഖ്യധാരയില്‍ ചേര്‍ത്തുനിര്‍ത്തി സംരക്ഷിക്കാനുതകുന്ന ഭരണഘടനാ, നിയമ ഭേദഗതികള്‍ക്ക് കേന്ദ്രസര്‍ക്കാര്‍ ഇനിയെങ്കിലും തയ്യാറാകണം.