ചില ആഗ്രഹങ്ങള് അങ്ങനെയാണ്....
അവയ്ക്കു മരണത്തോളം നീളമുണ്ട്.
നിത്യതയിലും ആ ആഗ്രഹങ്ങള് കൂടെയുണ്ടായിരിക്കും...
ദൈവം പാരിതോഷികമായിത്തന്ന സ്വപ്നങ്ങള്...
എന്നു കരുതിയാല് മതി.
അതു സ്വപ്നങ്ങളായിത്തന്നെ തുടരട്ടെ...
എന്തെന്നാല്, അത് ആകാശം തന്ന പാരിതോഷികമാണല്ലോ...
നിറവേറിക്കഴിഞ്ഞാല് പിന്നെ അവിടെ
ആ സ്വപ്നം ഉണ്ടാവില്ലല്ലോ...
അപ്പോഴും ഋതുക്കള് ഉഴുതുമറിച്ചിട്ട
മനസ്സിന്റെ കന്നിനിലങ്ങളിലേക്ക്
മഞ്ഞുതുള്ളികള് പെയ്തിറങ്ങുന്നുണ്ട്...
ഇനിയും തളിര്ക്കാത്ത ചില്ലകളിലേക്ക്
അത് ഒഴുകിപ്പടരുന്നുമുണ്ട്...
ഒച്ചയില്ലാതെതന്നെ...
കുലീനമായ ഇത്തരം സ്വപ്നങ്ങള്ക്കുവേണ്ടി
മുറിവേല്ക്കുന്ന മനസ്സുകളെ
കാലം എങ്ങനെ ഓര്മിക്കാതിരിക്കും...
നീതിരഹിതമായ തീരുമാനങ്ങളില് കുടുങ്ങിപ്പോയ
ചിറകൊടിഞ്ഞ ആ സ്വപ്നങ്ങള്ക്ക്
ആകാശത്തിന്റെ അതേ നിറമായിരുന്നു... ചെമ്പകത്തിന്റെ അതേ സുഗന്ധവും.