പ്രഫ. തോമസ് കണയംപ്ലാവന്‍ ഒരു പാരിജാതമെന്‍ മുറ്റത്തു പൂന്തണല്‍
പരിചില്‍ വിരിച്ചു പടര്‍ന്നുനില്പൂ!
പതിവായി ഞാനതിന്‍ ചോട്ടിലിരിക്കാറു-
ണ്ടതിമോദമോടൊരു കല്ലുബഞ്ചില്‍!
വിരിയുന്ന പൂവുകള്‍ ചൊരിയുന്ന സൗരഭം
കവരുവാനെത്തുന്നു കള്ളനെപ്പോല്‍
അണയുന്ന കാറ്റിന്റെ പരിരംഭണത്തില്‍ ഞാ-
നണിയുന്നു രോമാഞ്ചം കഞ്ചുകംപോല്‍!
ചിറകടിച്ചുയരുന്നു ചിന്തകളാകാശ-
പ്പറവകളെന്നപോല്‍ നീലവാനില്‍!
അറുതിയില്ലാത്തതാമാകാശവീഥിയില്‍
നിറയുന്ന ഗോളസഹസ്രങ്ങളെ
തഴുകിയെന്‍ ചിന്തകള്‍ മേല്‌പോട്ടുയരുന്നു
മഴവില്ലു പൂക്കുന്ന നാട്ടിലൂടെ.
ഒടുവില്‍ ഞാന്‍ കാണും പ്രപഞ്ചപ്രഹേളിക
ഒരുപാടു വിസ്മയം ചേര്‍ക്കുമെന്നില്‍.
ചെറിയോരുറുമ്പില്‍ത്തുടങ്ങിച്ചലിക്കുന്ന
ഗിരികള്‍പോല്‍ നീങ്ങും ഗജങ്ങളിലും
ഒരുപോല്‍ത്തിളങ്ങുന്ന ജീവനെന്തദ്ഭുതം;
അറിയില്ല, ശാസ്ത്രം പകച്ചുനില്പൂ;
അണുതൊട്ടു ബ്രഹ്‌മാണ്ഡകാണ്ഡങ്ങളോളവും
ഉളവാക്കിയോരാപ്പദാര്‍ഥപിണ്ഡം
അതിലൊളിച്ചീടുമനന്തമാമൂര്‍ജവും
എവിടെനിന്നെത്തിയെന്നാരറിഞ്ഞു?
ഒടുവില്‍ 'ഐന്‍സ്റ്റീന്‍' പറഞ്ഞ ''പരാശക്തി''
തെളിയും പ്രപഞ്ചത്തിന്‍ തൊട്ടുപിന്നില്‍.
അവിടുന്നു സത്യമാ,ണനഘമാം സൗന്ദര്യം
അതിരറ്റ സ്‌നേഹത്തിന്‍ മൂര്‍ത്തി ദീപ്തം!
വിനയമോടവിടുത്തെ,ത്തിരുമുമ്പില്‍ കുമ്പിടാം
ദിനരാത്രമൊന്നുപോല്‍ത്തന്‍കൃപയ്ക്കായ്!
