സി. ഡോ. തെരേസ് ആലഞ്ചേരി S A B S
മഹാസങ്കടങ്ങളെ ധ്യാനിച്ചവനും സ്വര്‍ഗ
ത്തിന്റെ തീരുമാനങ്ങള്‍ക്കു സ്വയം
സമര്‍പ്പിച്ചവനും വിശുദ്ധ മൗനത്തിന്റെ
ദാസനുമായ വിശുദ്ധ യൗസേപ്പിതാവിനെ
നിശാഗന്ധിയോടുപമിക്കുന്നു.
ഉറക്കം വരാതെ നിശാഗന്ധിതന്‍ വിഷാദം
അറിവീല ഞാന്‍ സഖീ, നിന്നെ താങ്ങാനാവതില്ല
ഭൂമിതന്‍ ഗര്‍ഭത്തില്‍ ഉറങ്ങും സുഗന്ധം
നേരിന്റെ ചിറകില്‍ ഞാന്‍ ഏകനായ് വിതുമ്പുന്നു
വിരിയാന്‍, പിന്നെ വിതുമ്പാന്‍, നിമിഷങ്ങള്‍ ബാക്കി.
നെഞ്ചിലേക്കെറിയുന്നു മുനയുള്ള കല്ലുകള്‍
സഖീ, നിന്‍ മേനിയിലും തറയ്ക്കുന്നല്ലോ ക്രൂരം
കൈവിട്ടു പോകാനെനിക്കാവതില്ല
നിലവിട്ടൊരസംസ്‌കൃതചിന്തയാല്‍ തളരവേ
വിഷാദക്കനവില്‍ തളരണ്ടെന്നു
വിണ്ണിന്റെ സാന്ത്വനം
രക്ഷകന്‍ പിറന്നൂ, ജീവന്റെ കാവലായ്
മഞ്ഞിന്റെ നനവില്‍
ഉയരങ്ങളില്‍ മുഴങ്ങുന്നു ശാന്തിതന്‍ ഗീതകം
ഇനി, വൈകാതെ പോവുക ഈജിപ്തിലേക്ക്
രാജഖഡ്ഗം വിഴുങ്ങുന്നതിന്‍ മുന്നേ,
ഒന്നുമെടുക്കാനില്ല; കുഞ്ഞും സഖിയുമായ് യാത്രയായി.
ഒരു മൗനനിസ്വനം കടലിരമ്പംപോല്‍
ഒരു നിശ്ശബ്ദയാനം മരുഭൂമി മാത്രം
ആരോടുമുരിയാടാതെ മൗനം കുടിച്ച
വറുതിയില്‍ വികൃതവിധിതന്‍
നൊമ്പരം പേറി ഈജിപ്തിലേക്ക്...
അല്ലയോ, നിശാഗന്ധി
നിന്റെ ശ്വാസകോശങ്ങളില്‍ വിഷാദമഗ്നിയോ,
നിന്റെ സ്വപ്നങ്ങളില്‍ സംഘര്‍ഷനിശാരാഗമോ?
കാണെക്കാണെ മറയും നിന്‍സ്വരൂപം
ശേഷിച്ചതോ പരിമളം സുകൃതം
എന്തിതു വിതുമ്പുന്നുവോ, നിശാഗന്ധി?
പനിക്കുന്ന രാവിന്റെ കുളിരില്‍
പതറും മനസ്സിന്‍ ജ്വരങ്ങളില്‍
പതറാതെ കാത്തു നീ സഖിയെ, പുത്രനെ
നിന്‍ മൗനമുറിവിനാല്‍.
ഇതു നിന്‍ തൃപ്തദുഃഖത്തിന്‍ ചരിതം
ഒരു രാവിന്റെ ആയുസ്സിന്‍ പേര്‍ നിശാഗന്ധി
ഒരു രാവിന്റെ ആയുസ്സിന്‍ പേര്‍ നിശാഗന്ധി
