You told me, if immigrants could  enrich a country,

you didn t want to know

Our melting point and whether we  would shine

brighter than gold.       -  എഹീലീ 

കൊറിയയുടെ സ്ത്രീസാഹിത്യം ഒരേസമയം മനുഷ്യനെയും സ്ത്രീജീവിതങ്ങളെയും ആവിഷ്‌കരിക്കുന്നുവെന്നു തെളിയിക്കുന്ന മികച്ച ചില കവികളെ  അടുത്തകാലത്ത് വായിക്കാനിടയായി. അവരില്‍ ശ്രദ്ധേയമായിത്തോന്നിയ കവിതകളാണ് എഹീലീയുടേത്. പത്തൊമ്പതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാനത്തോടെ കൊറിയന്‍സാഹിത്യത്തില്‍ സ്ത്രീകള്‍ തങ്ങളുടെ സാന്നിധ്യം തെളിയിച്ചുകഴിഞ്ഞു. എഹീലീയുടെ കവിതകളില്‍ സ്‌ത്രൈണബിംബങ്ങള്‍മാത്രമല്ല ആവിഷ്‌കരിക്കപ്പെടുന്നത്. ഇതോടു ചേര്‍ത്തുവച്ചാണ് സമകാലിക കൊറിയന്‍ഗദ്യത്തിലെ ഹാന്‍ കാങ്ങിന്റെ സാന്നിധ്യവും വായിക്കപ്പെടേണ്ടത്. ആധുനികതയും ഉത്തരാധുനികതയും കൊറിയന്‍ സ്ത്രീസാഹിത്യത്തെ ഒരു പുതിയ മുന്നേറ്റത്തിലേക്കു നയിച്ചു എന്നതിന്റെ തെളിവായി ഇവരുടെയടക്കമുള്ള കൊറിയന്‍സ്ത്രീരചനകള്‍ സാക്ഷ്യംവഹിക്കുന്നു.

 ''ഹ്യൂമന്‍ ആക്റ്റ്‌സ്'' എന്ന നോവലിലൂടെ, ഹാന്‍ കാങ്, സാഹിത്യത്തിനുള്ള നൊബേല്‍ സമ്മാനം നേടിയതോടെ ദക്ഷിണകൊറിയന്‍സാഹിത്യം ലോകവേദിയില്‍ ഉന്നതമായ സ്ഥാനം നേടുകയാണ്. ദക്ഷിണകൊറിയ ഒരു സാംസ്‌കാരികശക്തികേന്ദ്രമായി മാറുന്നതിന്റെ സൂചനകൂടിയാണ് ആഗോളതലത്തില്‍ തേടിവന്ന ഈ പുരസ്‌കാരം.  

ഹാന്‍ കാങ്ങിന്റെ എഴുത്തുശൈലി ഒരേസമയം വാചാലവും ഋജുവുമാണ്. ഒരു കവിയായി തന്റെ എഴുത്തുജീവിതം ആരംഭിച്ച ഈ എഴുത്തുകാരി തന്റെ 'ദി വെജിറ്റേറിയന്‍' എന്ന നോവലില്‍ ഇങ്ങനെ എഴുതുന്നു: 

""Time was a wave, almost cruel in its relentlessness.''

മനുഷ്യജീവിതത്തെ ആകെ മൂടുന്ന ഈ സമയത്തെത്തന്നെയാണ് ഹാന്‍ കാങ് തന്റെ എഴുത്തിലൂടെ പിടിച്ചെടുക്കുന്നത്. മനുഷ്യന്റെ ജീവിതത്തില്‍ ഇടപെടുന്ന ഹിംസയും ആ ഹിംസയെ എങ്ങനെ നശിപ്പിക്കാമെന്നും ഈ എഴുത്തുകാരിയുടെ കൃതികള്‍ ആലോചിക്കുന്നു. മറ്റൊരര്‍ഥത്തില്‍, മനുഷ്യന്റെ ഹിംസ ഒരു സാധ്യതയാണോ ബലഹീനതയാണോ എന്ന് ഇവര്‍ ആലോചിക്കുന്നുണ്ട്.

''ഞാന്‍ കാത്തിരിക്കുകയാണ് 

ആരും വരാനില്ല 

ഞാനിവിടെ ഉണ്ടെന്ന് ആര്‍ക്കും 

അറിയുമെന്നു തോന്നുന്നില്ല 

പക്ഷേ, ഞാന്‍ കാത്തിരിക്കും''

എന്ന് ഹാങ് കാങ് എഴുതി. ചരിത്രം മനുഷ്യവംശത്തിനു സമ്മാനിച്ച ചില അഗാധദുഃഖങ്ങളെയും അവ ജീവിതത്തില്‍ ഏല്പിക്കുന്ന ആഴത്തിലുള്ള മുറിവുകളെയും കാവ്യാത്മകമായ ഭാഷയിലേക്ക് അവര്‍ പകര്‍ത്തി.

ഇംഗ്ലീഷിലേക്കു പരിഭാഷ വന്ന ഹാന്‍ കാങ്ങിന്റെ ആദ്യനോവലാണ് ദി വെജിറ്റേറിയന്‍.

""Time was a wave, almost cruel in its relentlessness as it whisked her life downstream, a life she had to constantly strain to keep from breaking apart.''

  മൂന്നു ഭാഗങ്ങളാണ് വെജിറ്റേറിയന്‍ എന്ന നോവലിന്.

ആദ്യത്തേത്, യോങ്-ഹൈയുടെ തീരുമാനത്തെക്കുറിച്ചു വിവരിക്കുന്നു. ഒപ്പം, അവളുടെ കുടുംബത്തിന്റെ പ്രതികരണവും കാണിക്കുന്നു; രണ്ടാമത്തേത്, അവളുടെ സഹോദരീഭര്‍ത്താവിനെ പരാമര്‍ശിക്കുന്നു. മൂന്നാമത്തേത്, ഒരു കോസ്‌മെറ്റിക്‌സ് സ്റ്റോറിന്റെ മാനേജര്‍, കുടുംബത്തകര്‍ച്ചയില്‍നിന്നുള്ള വീഴ്ചയെ നേരിടാന്‍ സ്വന്തം വഴി കണ്ടെത്താന്‍ ശ്രമിക്കുന്നു. മൂന്നുഭാഗങ്ങളിലും, ഒരു സമൂഹത്തിന്റെ ഏറ്റവും ദുര്‍ഘടമായ നിബന്ധനകള്‍ക്കെതിരേ നീന്തുന്ന മനുഷ്യരെ കാണാം.

മുപ്പതോളം കൃതികള്‍ ഹാനിന്റേതായുണ്ട്. അവയില്‍ ദി വെജിറ്റേറിയന്‍, ദി വൈറ്റ് ബുക്ക്, ഹ്യൂമന്‍ ആക്ട് എന്നിവ കൂടുതല്‍ പ്രസക്തമാണ് എന്നുമാത്രം.

മനുഷ്യര്‍ തമ്മിലുള്ള ഇഴയടുപ്പവും ആന്തരികസമ്മര്‍ദങ്ങളും വേര്‍പിരിയലുകളും ഹാന്‍ കാങ് ആവിഷ്‌കരിക്കുന്നു. കഥാപാത്രങ്ങളുടെ ഉള്ളകങ്ങളിലെ ഹിംസാത്മകതയെയും വികാരങ്ങളെയും പുറത്തെടുത്തു വിമര്‍ശനവിധേയമാക്കുന്നു. അവയുടെ ഭീകരമായ മുഖങ്ങളെക്കുറിച്ചു മുന്നറിയിപ്പുതരുന്നു.

ദക്ഷിണകൊറിയയിലെ മുതലാളിത്തത്തിന്റെ പരാജയശേഷമുള്ള സമൂഹത്തെ ഹാന്‍ കാങ്ങിന്റെ രചനകളില്‍ നമുക്കു കണ്ടുമുട്ടാം.

''എനിക്കു സ്വപ്നങ്ങളുണ്ട്. നിനക്കറിയാം. സ്വപ്നങ്ങള്‍!

ഞാന്‍ എന്നെത്തന്നെ അതില്‍ ലയിപ്പിക്കുന്നു. ഞാനവയെ എന്നെ ആകെ മൂടാന്‍ അനുവദിക്കുകയാണ്. പക്ഷേ, സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ അവിടെത്തന്നെ ഉണ്ടായിരിക്കണമെന്ന് എന്താണ് ഉറപ്പ്? നമുക്ക് എപ്പോഴെങ്കിലും ഉണരേണ്ടിവരുമല്ലോ''

എന്നാണു സ്വപ്നങ്ങളെയും യഥാര്‍ഥ്യത്തെയും കുറിച്ച് ഹാന്‍ കാങ് പറയുന്നത്.

പൂര്‍ണമായും യോങ് ഹേയുടെ പരിണതികള്‍ വെജിറ്റേറിയന്റെ ആഖ്യാനപരിസരത്തെയും അനുഭൂതിയിലേക്കു മാറ്റുന്നുണ്ട്. ശക്തമായ സംവേദന ക്ഷമതയുള്ള ബിംബകല്പനകള്‍, ദൃശ്യങ്ങള്‍, ഭാഷയുടെ പ്രകോപനപരമായ സങ്കലനം  എന്നിവയാണ് ഈ നോവലില്‍നിന്നു നമുക്കു കിട്ടുന്ന അനുഭവം.

2015 ലാണ് ഡെബോറ സ്മിത്ത് 'ദി വെജിറ്റേറിയന്‍' ഇംഗ്ലീഷിലേക്കു വിവര്‍ത്തനം ചെയ്തത്. ഒരെഴുത്തുകാരി എന്ന നിലയില്‍  ഹാനിന്റെ പ്രശസ്തിയും അതനുസരിച്ചു വളര്‍ന്നു. അടുത്തവര്‍ഷം അന്താരാഷ്ട്ര ബുക്കര്‍ സമ്മാനത്തിന് നാമനിര്‍ദേശം ചെയ്യപ്പെട്ട ആദ്യത്തെ ദക്ഷിണകൊറിയന്‍ എഴുത്തുകാരിയായി അവര്‍.

'ഇരുണ്ട കറുപ്പ്' എന്ന കവിതയില്‍ അവര്‍ ഇങ്ങനെ എഴുതുന്നു: 

''ഏതു സ്വപ്നമാണ് 

അത്രമേല്‍ മനോഹരം?

ഏത് ഓര്‍മയാണ് അത്രമേല്‍ ഉജ്ജ്വലം?

അമ്മയുടെ വിരലുകള്‍പോലെ 

മഞ്ഞ്

എന്റെ  കണ്‍പീലികളിലൂടെ 

ആഞ്ഞടിക്കുന്നു

തണുത്തുറഞ്ഞ കവിളുകളില്‍ തട്ടി 

വീണ്ടും അതേസ്ഥലത്ത് തഴുകി...

പെട്ടെന്നാകട്ടെ

നിന്റെ വഴി സ്വയം അന്വേഷിക്കൂ...''

ഒരുപക്ഷേ, തന്റേതുമാത്രമായ ഒരു എഴുത്തുവഴി  കണ്ടെത്തിയെന്നത് ഹാന്‍ കാങ്ങിനെ സംബന്ധിച്ച് നൊബേല്‍സമ്മാനത്തിലേക്കുള്ള തെളിഞ്ഞ കുതിപ്പിന് ആക്കം കൂട്ടി എന്നു വേണം കരുതാന്‍.