ജിന്സ് കാവാലി
കാലമതിന്റെ കനത്ത കരംകൊണ്ട് എത്രയെല്ലാം പിടിച്ചുകുലുക്കിയാലും കൊഴിഞ്ഞുവീഴാത്ത അനശ്വരഫലങ്ങളാണ് നിങ്ങളാഗ്രഹിക്കുന്നതെങ്കില്‍ അധികമാരും നടക്കാത്ത വഴിയിലൂടെ നടക്കാനും നിങ്ങള്‍ പരിശീലിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഇടുങ്ങിയ വഴികളിലൂടെ യാത്ര ചെയ്യാന്‍ ധൈര്യപ്പെടുന്നവരാണ് കലയിലും സ്വര്‍ഗരാജ്യം സ്വന്തമാക്കുക.
''മണ്‍മറഞ്ഞവരുടെ പ്രജ്ഞയി ലവശേഷിപ്പിക്കുന്ന
പങ്കുവയ്ക്കപ്പെടാത്ത
ചിന്തകളും
മൊഴിയപ്പെടാത്ത മോഹങ്ങളും
ഏതു ചില്ലയിലാണു
ചേക്കേറുക?...''
വാക്കുകള്‍ ചേക്കേറുന്നിടം
- റോസ്‌മേരി
''ഈ കടന്നുപോകുന്നതു സമയമല്ല, ജീവിതംതന്നെയാണ്'' എന്നൊരു ചിന്തയാണ് ഒരുപക്ഷേ, ഏറ്റവും പ്രചോദിപ്പിക്കുന്നതും എന്നാലത്രതന്നെ ഭയപ്പെടുത്തുന്നതും. നമ്മുടെ ജീവിതവൃത്തം എന്നാണു പൂര്‍ത്തിയാവുക? പൂര്‍ത്തിയാവുന്ന വൃത്തത്തിനുള്ളില്‍ കതിരോ പതിരോ കൂടുതല്‍? ജീവിതം നാം ശരിക്കും ജീവിക്കുന്നുണ്ടോ, അതോ നിശ്ചിതയമായൊരു ലക്ഷ്യമില്ലാത്ത വഴിയാത്രക്കാരനെപ്പോലെ കടന്നുപോവുകമാത്രമാണോ ചെയ്യുന്നത്? ജീവിതത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഈ സന്ദേശങ്ങള്‍ ഏതു സാഹിത്യകാരനെയും ഏറെ വലയ്ക്കുന്ന ഒന്നുതന്നെയാണ്.
യഥാര്‍ഥ സാഹിത്യകാരന് ഓരോ പുസ്തകവും ഓരോ പുതിയ തുടക്കമായിരിക്കണമെന്ന് ഹെമിങ്‌വേ എഴുതുന്നുണ്ട്. അദ്ദേഹം തുടരുന്നു: ''നേടാന്‍ കഴിയുന്നതിനപ്പുറത്തുള്ള എന്തോ നേടിയെടുക്കാനുള്ള മറ്റൊരു പരിശ്രമത്തിന്റെ തുടക്കം. ഒരിക്കലും ചെയ്തിട്ടില്ലാത്തതോ മറ്റുള്ളവര്‍ ശ്രമിച്ചു പരാജയപ്പെട്ടതോ ചെയ്തുതീര്‍ക്കാനായിരിക്കും അയാള്‍ എപ്പോഴും ശ്രമിക്കേണ്ടത്. അങ്ങനെ വരുമ്പോള്‍ വല്ലപ്പോഴും മഹാഭാഗ്യംകൊണ്ട് അയാള്‍ വിജയിച്ചേക്കും. മുമ്പ് നന്നായി എഴുതപ്പെട്ട ചിലത് മറ്റൊരുവിധത്തില്‍ എഴുതുകയേ വേണ്ടൂവെങ്കില്‍ സാഹിത്യരചന എത്ര ലഘുവായിരിക്കും.'' ഇങ്ങനെ, അന്നോളം എഴുതപ്പെടാത്ത ഒന്ന് തന്റെ കാലത്തും തന്റെ സമയത്തും പൂര്‍ത്തിയാക്കാന്‍ കഴിയുമോ എന്നതാണ് എഴുത്തില്‍ ജീവിക്കാനും അതിജീവിക്കാനും ആഗ്രഹിക്കുന്ന മനുഷ്യന്‍ നേരിടുന്ന ഏറ്റവും വലിയ വെല്ലുവിളി. കാലം ആര്‍ക്കും തടയാനാവാത്ത വേഗത്തില്‍ കണ്‍മുന്നിലൂടെ കടന്നുപോകുന്നത് അയാള്‍ കാണുന്നു. ആ വേഗത്തെ കടന്നുപോകാന്‍ തന്റെ തൂലികയ്ക്കു കഴിയുമോയെന്ന് അയാള്‍ ആകുലപ്പെടുന്നു. 'എന്നുടെ ഒച്ച കേട്ടുവോ വേറിട്ട്' എന്ന് അയാള്‍ അന്വേഷിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു.
സാഹിത്യത്തിലാവട്ടെ, സിനിമയിലാകട്ടെ, മറ്റേതു കലയിലുമാവട്ടെ, സംതൃപ്തിയുടെ ഒരു പുഞ്ചിരി ഹൃദയത്തിനുള്ളില്‍ വിരിയണമെങ്കില്‍ ഏറെ നാളത്തെ കഠിനാധ്വാനം ആവശ്യമായിവരും. ഈയിടെ വലിയ പ്രദര്‍ശനവിജയം നേടിയ ആര്‍.ഡി.എക്‌സ്. എന്ന സിനിമയുടെ സംവിധായകന്‍ നഹാസ് ഒരഭിമുഖത്തില്‍ പറഞ്ഞത് ഇപ്രകാരമാണ്: ''ശരിക്കും എട്ടുവര്‍ഷംകൂടിയാണ് മനസ്സറിഞ്ഞ് ഞാന്‍ ഒന്നു ചിരിക്കുന്നത്. അതു തിയേറ്ററില്‍നിന്നു കൈയടി കിട്ടിയ ആറേഴു സെക്കന്‍ഡുകളാണ്. ഒരു സിനിമാമോഹിയുടെ ജീവിതത്തില്‍ ഈ ഏഴു സെക്കന്‍ഡുകള്‍ പരമപ്രധാനമാണ്. ഇനി ഈ ഏഴു സെക്കന്‍ഡുകള്‍ ലഭിക്കാന്‍ വര്‍ഷങ്ങള്‍ പണിയെടുക്കണം.'' സമാനമാണ് സാഹിത്യലോകത്ത് തന്റെ കൈയൊപ്പു പതിപ്പിക്കാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നവരുടെയും അവസ്ഥ. താനെഴുതിയതു നന്നായെന്നൊരു വാക്കിന്, വായനക്കാരന്‍ സംതൃപ്തിയോടെ പുസ്തകമടച്ചുവച്ച് ഹൃദയത്തില്‍നിന്നു മുഴക്കുന്ന കരഘോഷത്തിനു വര്‍ഷങ്ങളുടെ കഠിനാധ്വാനം ആവശ്യമുണ്ട്. ഏറെ നിരാശയ്ക്കും കണ്ണീരിനും മടുപ്പിനുമൊക്കെശേഷം മിന്നിമായുന്ന ഈ കേവലനിമിഷങ്ങളിലാണ് അയാളുടെ ജീവിതസാഫല്യം. ജീവിച്ചു എന്നു തോന്നുന്ന, ജീവിതത്തിനര്‍ഥമുണ്ടെന്നു തിരിച്ചറിയുന്ന അനര്‍ഘനിമിഷങ്ങള്‍.
കാലമതിന്റെ കനത്ത കരംകൊണ്ട് എത്രയെല്ലാം പിടിച്ചുകുലുക്കിയാലും കൊഴിഞ്ഞുവീഴാത്ത അനശ്വരഫലങ്ങളാണ് നിങ്ങളാഗ്രഹിക്കുന്നതെങ്കില്‍ അധികമാരും നടക്കാത്ത വഴിയിലൂടെ നടക്കാനും നിങ്ങള്‍ പരിശീലിക്കേണ്ടതുണ്ട്. എളുപ്പമായ വഴികള്‍, പരിചിതമായ വഴികള്‍ നൂതനമായതൊന്നും സമ്മാനിക്കില്ല. ഇടുങ്ങിയ വഴികളിലൂടെ യാത്ര ചെയ്യാന്‍ ധൈര്യപ്പെടുന്നവരാണ് കലയിലും സ്വര്‍ഗരാജ്യം സ്വന്തമാക്കുക. 'എല്ലാവരും വായിക്കുന്ന പുസ്തകങ്ങള്‍ വായിച്ചാല്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് എല്ലാവരും ചിന്തിക്കുന്നപോലെ ചിന്തിക്കാനേ കഴിയൂ' എന്ന് ഹാരികി മുറകാമി എഴുതുന്നുണ്ട്. എല്ലാവരും വായിച്ചതുതന്നെ വായിച്ചാല്‍, എല്ലാവരും എഴുതുന്നതുതന്നെയാവും നിങ്ങളും എഴുതാന്‍ പോവുക. എല്ലാവരും കാണുന്ന സിനിമകള്‍മാത്രം കാണുന്ന സിനിമാമോഹി മറ്റൊരു സാധാരണ സിനിമയ്ക്കുകൂടി ജന്മംകൊടുക്കും. മാറിച്ചിന്തിച്ചവരാണ് മാറ്റി മറിച്ചിട്ടുള്ളത്, അതെന്തിനായായാലും.
ചിലവേള നമ്മുടെ കഠിനാധ്വാനങ്ങള്‍ ഫലമണിയാന്‍ കാലമേറെ വേണ്ടിവന്നേക്കും എന്നതുമോര്‍ക്കുക. ഹാരി പോട്ടറിലൂടെ ലോകപ്രശസ്തയായിത്തീര്‍ന്ന ജെ. കെ. റൗളിങിന്റെ ജീവിതകഥതന്നെ ഉദാഹരണം. പന്ത്രണ്ടു പ്രമുഖ പ്രസാധകര്‍ പ്രസിദ്ധീകരണയോഗ്യമല്ല എന്നു പറഞ്ഞ് ഉപേക്ഷിച്ച ഹാരി പോട്ടറിന്റെ കഥയാണ് പിന്നീട് ലോകമാകെ ബെസ്റ്റ് സെല്ലറായി മാറിയത്. ഹാരിപോട്ടറിന് പില്‍ക്കാലത്ത് ചലച്ചിത്രരൂപം കൈവന്നപ്പോള്‍ അതും ബോക്‌സ്ഓഫീസ് റെക്കോര്‍ഡുകള്‍ തകര്‍ത്തു. പരാജയങ്ങളില്‍ ഹൃദയം തകര്‍ന്നാലും പിന്മാറാതെ പരിശ്രമിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കുക. എലിസബത്ത് ഗില്‍ബര്‍ട്ട് എഴുതുന്നതുപോലെ; ''നല്ല ലക്ഷണമാണത്, തകര്‍ന്ന ഹൃദയം. നമ്മള്‍ എന്തിനെങ്കിലുംവേണ്ടി ശ്രമിച്ചുവെന്ന് അത് അര്‍ഥമാക്കുന്നുണ്ടല്ലോ?''
ഹെമിങ്‌വേയുടെ ഒരു വാചകംകൂടി ചേര്‍ത്തോട്ടെ; ''എല്ലാ കഥകളും നീണ്ടുപോകുമ്പോള്‍ മരണത്തിലവസാനിക്കുന്നു. അതു മാറ്റിനിര്‍ത്തി കഥ പറയുന്ന ആളാകട്ടെ, നല്ല കാഥികനുമല്ല.'' മരണം സുനിശ്ചിതമാണ്. പൂവിനും പുല്‍നാമ്പിനും നാം ഓരോരുത്തര്‍ക്കും. പക്ഷേ, ജീവിക്കേണ്ട ജീവിതം എങ്ങനെയെന്നതു നമുക്കു നിശ്ചയിക്കാം. അതുതന്നെ ജീവിതത്തിന്റെ സൗഭാഗ്യവും.
