ജോര്ജ് പുല്ലാട്ട്
എന്തൊരു നാടാണിത് എന്നു വീണ്ടും വീണ്ടും പറയേണ്ടിവരുന്ന അനുഭവങ്ങള്‍ എത്രയെത്ര!
ഓട്ടോറിക്ഷ ഓടിച്ചും തട്ടുകട നടത്തിയും മുറ്റമടിച്ചും കക്കൂസ് കഴുകിയും വിശപ്പു സഹിച്ചും മറ്റു വിവിധ കൂലിപ്പണികള്‍ ചെയ്തും സ്വരുക്കൂട്ടിയ സമ്പാദ്യം മുഴുവനായും കൈവിട്ടുപോകുക, വെറുതെ കൈവിട്ടുപോവുകയല്ല, ചിലര്‍ സംഘടിതമായി അടിച്ചുമാറ്റുക, സ്വന്തം പണം തിരിച്ചുകിട്ടാന്‍ യാചകരെപ്പോലെ കൈനീട്ടി കേഴുക. എന്നിട്ടോ, ഒരു ചില്ലിപോലും കിട്ടുന്നില്ല എന്നുമാത്രമല്ല, 'പലിശയോടുകൂടി നിങ്ങളുടെ പണം എപ്പോള്‍ വേണമെങ്കിലും തിരിച്ചെടുക്കാം' എന്നു പറഞ്ഞു സൂക്ഷിക്കാന്‍ കൈപ്പറ്റിയ ബാങ്ക് അധികൃതരുടെ കരുണയറ്റ അധിക്ഷേപവും ആട്ടിപ്പായിക്കലും സഹിക്കേണ്ടിവരിക, എന്നൊക്കെ വന്നാല്‍ 'എന്തൊരു നാടാണിത്' എന്ന് എങ്ങനെ പറയാതിരിക്കും?
കരുവന്നൂര്‍ ബാങ്കില്‍മാത്രം പണം നഷ്ടപ്പെട്ടത് 11000 നിക്ഷേപകര്‍ക്കാണ്. മുപ്പതുലക്ഷം രൂപ നഷ്ടമായ ദേവസി 80-ാം വയസ്സിലും ഓട്ടോ ഓടിച്ചാണ് ഭാര്യ ഫിലോമിനയുടെ ചികിത്സയ്ക്കു ശ്രമിച്ചത്. ഭാര്യയുടെ മൃതദേഹവുമായി ബാങ്കുപടിക്കല്‍ കുത്തിയിരിക്കേണ്ടിവന്ന ആ വയോവൃദ്ധന്റെ കണ്ണീര്‍ അഗ്‌നിപര്‍വതത്തിന്റെ അകം വെന്തൊഴുകിയ കണ്ണീരാണ്. അതു ലാവയാണ്. അതു പൊള്ളിക്കുന്നത്, പണം തട്ടിയ സംഘത്തെമാത്രമല്ല മനഃസാക്ഷിയുള്ള മനുഷ്യരെ ഒന്നാകെയാണ്. ഇവിടത്തെ രാഷ്ട്രീയതോന്ന്യാസത്തെയാണ്.
വിധവയായ ലക്ഷ്മിക്കുട്ടിയമ്മ കരുവന്നൂര്‍ ബാങ്കില്‍ നിക്ഷേപിച്ചത് 18 ലക്ഷമായിരുന്നു. വിവാഹമോചിതയായ മകളുടെ കുട്ടിയുടെ വിദ്യാഭ്യാസച്ചെലവുകള്‍ക്കായി കുറച്ചു പണമെടുക്കാന്‍ ചെന്ന ലക്ഷ്മിക്കുട്ടിയോട് ബാങ്കിലെ ഒരു അസിസ്റ്റന്റ് ചോദിച്ചു:
'അത്ര ചെലവുള്ള ഡോണ്‍ ബോസ്‌കോ സ്‌കൂളില്‍ കുട്ടിയെ വിടാന്‍ നിങ്ങളോട് ആരു പറഞ്ഞു?' ചോദ്യം കേട്ട് തരിച്ചുനിന്ന ലക്ഷ്മിക്കുട്ടിയോടുള്ള അടുത്ത ചോദ്യം ഇതായിരുന്നു: 'നാളെ ഞങ്ങള്‍ ഈ ബാങ്ക് പൂട്ടിയാല്‍ നിങ്ങള്‍ എന്തു ചെയ്യും?'
ഒരു വഴിയുമില്ലാതെ പെരുവഴിയില്‍ നില്‍ക്കുന്ന ലക്ഷ്മിക്കുട്ടി നിറഞ്ഞ കണ്ണും കരിഞ്ഞ ഹൃദയവുമായി ഇപ്പോള്‍ നില്‍ക്കുന്നത് എന്റെയും നിങ്ങളുടെയും മുന്നിലാണ്. ഇങ്ങനെ എത്രയോ ദേവസിമാരുടെയും ലക്ഷ്മിക്കുട്ടിമാരുടെയും കണ്ണീര്‍ക്കഥകള്‍ ഇനി കേള്‍ക്കാനിരിക്കുന്നു!
'നിക്ഷേപകര്‍ക്കു പണം നല്‍കാതെ 164 സഹകരണബാങ്കുകള്‍' എന്നു പുതിയ വാര്‍ത്ത. ഏറ്റവും വിശ്വസ്തവും സുരക്ഷിതവുമായ നിക്ഷേപ കേന്ദ്രം എന്നു സാധാരണജനങ്ങള്‍ വിശ്വസിച്ചിരുന്ന സഹകരണസംഘങ്ങള്‍ ഇങ്ങനെ തകര്‍ന്നത് ആരുടെയെങ്കിലും അബദ്ധമോ പിടിപ്പുകേടോ കൊണ്ടാണെന്ന് ഇവിടെയാരെങ്കിലും വിശ്വസിക്കുമോ? നാലും മൂന്നും കൂട്ടുമ്പോള്‍ കിട്ടുന്ന ഉത്തരം വട്ടപ്പൂജ്യം എന്നായിപ്പോകുന്ന അബദ്ധമോ വിവരക്കേടോ അല്ലിത്. ആസൂത്രിതമായ തട്ടിപ്പാണ്.
ഇതൊക്കെ ആരു ചോദിക്കാന്‍?
'ആരുണ്ടിവിടെ ചോദിക്കാന്‍, ചുണയുണ്ടെങ്കില്‍ ചോദിക്കിന്‍' എന്നാണ് പാര്‍ട്ടികളുടെ വെല്ലുവിളി തന്നെ. ഇടതായാലും വലതായാലും ഇതാണവസ്ഥ.
സര്‍ക്കാരിന്റെ നിയന്ത്രണങ്ങള്‍ക്കും നിയമങ്ങള്‍ക്കും വിധേയമായി പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്ന സഹകരണസംഘങ്ങളിലെ ലക്ഷക്കണക്കിനു നിക്ഷേപകര്‍ക്ക്, തങ്ങളുടെ പണത്തിനുവേണ്ടി ബാങ്കധികൃതരുടെ കാലുപിടിക്കുകയും കരയുകയും വേണോ?
312 കോടി രൂപ വെട്ടിപ്പു നടന്ന ബാങ്കിന് 42 കോടി ഉടനെ കൊടുക്കുമെന്നു മന്ത്രി പറയുന്നു. അത് എവിടുന്നെടുത്തു കൊടുക്കും? മുപ്പതുലക്ഷം നഷ്ടപ്പെട്ട വൃദ്ധന് രണ്ടു ലക്ഷം കൊടുത്തെന്ന് ഒരു നാണവുമില്ലാതെ പറയുന്നത് എന്തോ ഔദാര്യം ചെയ്തതുപോലെയാണ്.
ചെറിയൊരു പിന്‍നോട്ടം
എഴുത്തുകാര്‍ ചേര്‍ന്ന് എഴുത്തുകാര്‍ക്കുവേണ്ടി എഴുത്തുകാരുടെമാത്രമായ ഒരു സംഘം രജിസ്റ്റര്‍ ചെയ്തു പ്രവര്‍ത്തനം തുടങ്ങി, 1945 ഏപ്രില്‍ 30ന്, സാഹിത്യപ്രവര്‍ത്തക സഹകരണസംഘം (എസ്.പി.സി.എസ്.) എന്ന പേരില്‍.
അന്ന് അതിലെ എല്ലാക്കാര്യങ്ങളും തീരുമാനിച്ചിരുന്നത് എഴുത്തുകാരുടെ ആ സംഘംതന്നെയായിരുന്നു. കാരണം, അത് എഴുത്തുകാരുടെ മാത്രം ക്ഷേമത്തിനുവേണ്ടിയായിരുന്നു. എഴുത്തുകാര്‍ക്കു ലോകത്തൊരിടത്തും അന്നുവരെ കൊടുക്കാത്ത, മുപ്പതു ശതമാനം റോയല്‍റ്റി കൊടുത്തുകൊണ്ട് എസ്.പി.സി.എസ്. ഒരു ലോകോത്തരമാതൃകയായി. തകഴിയും പൊന്‍കുന്നം വര്‍ക്കിയും കാരൂരും എം പി പോളും ഡി സി കിഴക്കേമുറിയും എഴുത്തുകാര്‍ എന്നതിനപ്പുറം വലിയ മനുഷ്യസ്‌നേഹികളുമായിരുന്നു എന്നതിന്റെ തെളിവാണ് എസ്.പി.സി.എസ്.
പക്ഷേ, ഒരു മൂന്നു പതിറ്റാണ്ടു കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ സഹകരണത്തില്‍ നിസ്സഹകരണവും സമരവും രാഷ്ട്രീയവും കടന്നുകൂടി. വിശ്വസ്തവും വിജയകരവുമായി പ്രവര്‍ത്തിച്ചിരുന്ന ഏതൊരു തൊഴിലിടവും മലീമസമായതും തകര്‍ന്നടിഞ്ഞതും പാര്‍ട്ടിരാഷ്ട്രീയം വിഷം കലക്കിയപ്പോഴാണ്.
എഴുത്തുകാരുടെമാത്രമായ സംഘടന, എഴുതാന്‍ പോലുമറിയാത്തവരുടെ കൂത്തരങ്ങായി. ഒരു നോട്ടീസുപോലും എഴുതിയിട്ടില്ലാത്തവര്‍ അതിന്റെ സാരഥികളായി. തകഴിയും വര്‍ക്കിയും ഡി സി യും എം പി പോളുമൊക്കെ ഇരുന്നിടത്ത് പിന്നെ ആരൊക്കെയാണു കേറിയിരുന്നത്? (സംശയമുള്ളവര്‍ക്കു ചരിത്രം പരിശോധിക്കാം). അതോടെ എഴുത്തുകാര്‍ ദാരിദ്ര്യക്കുഴിയിലും പെരുവഴിയിലുമായി.
മാലാഖമാര്‍ കാലുകുത്താന്‍ പേടിക്കുന്നിടത്തു ചെകുത്താന്മാര് കൂത്താടും. ഇവിടെ ചെകുത്താന്മാര് കൂത്താടിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.
തദ്ദേശീയമായി തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ട പ്രതിനിധികള്‍ സഹകരണസംഘങ്ങളെ വിജയകരമായി, വിശ്വസ്തമായി നയിച്ചിരുന്ന ഒരു കാലമുണ്ടായിരുന്നു. അവര്‍ക്ക് ഒറ്റ അജണ്ടയേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ; ജനക്ഷേമം. ഒറ്റ മന്ത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു, അഴിമതിയില്ലാത്ത സേവനം. അങ്ങനെയാണ് സഹകരണപ്രസ്ഥാനം ജനഹൃദയങ്ങളില്‍ ഇടം പിടിച്ചത്. അവിടെയാണ് രാഷ്ട്രീയം കേറി നഞ്ചു കലക്കി നശിപ്പിച്ചത്.
മുപ്പതു വര്‍ഷം മുന്‍പ് സഹകരണസംഘങ്ങളില്‍ രാഷ്ട്രീയ ഇടപെടല്‍ വന്നതോടെ 'സഹകരണത്തിന്റെ' അര്‍ഥം മാറി. ആ പ്രസ്ഥാനം തകര്‍ന്നു.
കേരളത്തില്‍ തകര്‍ന്ന ആദ്യത്തെ സഹകരണ ബാങ്ക് പൊന്‍കുന്നത്തിനടുത്തുള്ള കൂരാലി സഹകരണബാങ്കായിരുന്നു. സഹകരണബാങ്ക് സമിതികളുടെ അധ്യക്ഷനായിരുന്ന വി എന്‍ വാസവന്‍ കോട്ടയം ജില്ലാ സഹകരണബാങ്കില്‍നിന്ന് കോടികള്‍ കൊടുപ്പിച്ച് അതിനെയൊന്നു രക്ഷപ്പെടുത്താന്‍ നോക്കിയെങ്കിലും വിജയിച്ചില്ല.
പ്രാദേശികസഹകരണസംഘങ്ങള്‍, അതിലെ അംഗങ്ങളുടെ നിക്ഷേപത്തിന്റെ സുരക്ഷിതസൂക്ഷിപ്പുകേന്ദ്രങ്ങളും അവയുടെ നടത്തിപ്പുകാര്‍ വിശ്വസ്തരായ കാവല്‍ക്കാരുമായിരുന്നു ഒരു കാലത്ത്. പാര്‍ട്ടിയുടെ ലേബല്‍ ഇല്ലാതെയായിരുന്നു ഭരണസമിതി തിരഞ്ഞെടുപ്പ്. കള്ളക്കണ്ണും ദുഷ്ടലാക്കുമുള്ള പാര്‍ട്ടികളുടെ അടിസ്ഥാനത്തില്‍ തിരഞ്ഞെടുപ്പും ഭരണസമിതികളും വന്നതോടെ സഹകരണസംഘങ്ങള്‍ തകര്‍ന്നു.
കേരളത്തിലെ 1600 സഹകരണബാങ്കുകളില്‍ 164 എണ്ണം തകര്‍ന്നുകഴിഞ്ഞതായി സഹകരണമന്ത്രിതന്നെ പരസ്യപ്പെടുത്തി. പാവപ്പെട്ട എത്രലക്ഷം പേരുടെ പണമാണ് ചുമ്മാ തട്ടിയെടുത്തത്! അലിയും അദാനിയും അംബാനിയുമൊന്നുമായിരുന്നില്ല അവിടത്തെ നിക്ഷേപകര്‍. അന്തോണിയും അവരാച്ചനും ലക്ഷ്മിയും പാറുക്കുട്ടിയും ഒക്കെയായിരുന്നു. വിയര്‍പ്പും വിശപ്പും കണ്ണീരും ചേര്‍ത്ത് ഉരുക്കിയുരുട്ടി അവര്‍ ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത ചില്ലിക്കാശാണ് കരുണയില്ലാത്ത ഈ തട്ടിപ്പുസംഘങ്ങള്‍ കവര്‍ന്നെടുത്തത്.
തട്ടിപ്പിന്റെ സഹകരണസംഘങ്ങളേ, നിങ്ങള്‍ക്കെന്നെങ്കിലും കിട്ടുമോ ഉറക്കം? നിങ്ങള്‍ക്കെന്നെങ്കിലും തോന്നുമോ സമാധാനം?
ഇത്രയൊക്കെ സംഭവിച്ചിട്ടും നിസ്സംഗം, നിഷ്‌കരുണം മൗനം തുടരുന്ന സര്‍ക്കാരിനോടുള്ള പ്രതിഷേധം പറഞ്ഞറിയിക്കാതെ വയ്യ.
