വിശുദ്ധ മത്തായിയുടെ സുവിശേഷം 16-ാമധ്യായം 21-23 വാക്യങ്ങളില്‍ സഹനത്തെക്കുറിച്ച് കര്‍ത്താവ് സംസാരിക്കുന്നു. ജറുസലേമിലേക്ക് സഹിക്കാനും മരിക്കാനുമായിപ്പോകുന്ന യേശുവിനെ പത്രോസു തടയുന്നു. ''നിന്റെ ചിന്ത ദൈവികമല്ല മാനുഷികമാണ്'' എന്ന് യേശു പ്രത്യുത്തരിക്കുന്നു. നമ്മുടെയൊക്കെ ജീവിതങ്ങളില്‍ സഹനങ്ങള്‍ കടന്നുവരാറുമുണ്ട്. മൂന്നുവിധത്തില്‍ ആ സഹനങ്ങളെ നാം നേരിടുന്നു. ഏതു സഹനത്തെയും പൈശാചികമായി നേരിടുന്നവരുണ്ട്. എന്നെ വേദനിപ്പിച്ചവര്‍ക്കും എനിക്കെതിരേ സംസാരിച്ചവര്‍ക്കും തകര്‍ച്ചകള്‍ വരണേ എന്നു ഞാനാഗ്രഹിക്കുമ്പോള്‍ എന്റെ ചിന്ത പൈശാചികമായി മാറും. പരാതികളും ആവലാതികളും പറഞ്ഞുകൊണ്ട് സഹനങ്ങളെ നേരിടുന്നതു മാനുഷികമാണ്. ഏതു തകര്‍ച്ച വന്നാലും അതു ദൈവമറിയുന്നുണ്ട് എന്ന വിശ്വാസത്തോടെ അവയെ സ്വീകരിക്കുന്നതാണ് ദൈവികത. 
സുഖദുഃഖസമ്മിശ്രമാണു ജീവിതം എന്നു കേട്ടിട്ടില്ലേ? പകുതി സന്തോഷവും പകുതി സഹനവും നിറഞ്ഞതാണ് മനുഷ്യജീവിതം. ഒരു ഓര്‍ഗനില്‍ പകുതി കറുത്ത കട്ടകളും പകുതി വെളുത്ത കട്ടകളുമല്ലേ? ഒരു ദിവസത്തിന്റെ പകുതി രാത്രിയും പകുതി പകലുമല്ലേ? ഇപ്രകാരമാണ് മനുഷ്യന്റെ ജീവിതാനുഭവങ്ങളും. ഇരുള്‍ പരക്കുമ്പോള്‍ നക്ഷത്രങ്ങള്‍ തെളിഞ്ഞുനില്‍ക്കും. നക്ഷത്രങ്ങള്‍ എപ്പോഴും ആകാശത്തിലുണ്ട്. പക്ഷേ, അവയെ കാണണമെങ്കില്‍ ഇരുട്ടു പടരണം. ജീവിതത്തില്‍ ദൈവത്തിന്റെ തിളങ്ങുന്ന മുഖം കാണണമെങ്കില്‍ സഹനത്തിന്റെ ഇരുള്‍ പരന്നുതുടങ്ങണം. വേദനകളെയും ദുരിതങ്ങളെയും ദുരന്തങ്ങളായി കാണുന്നവരുണ്ട്. അതു പ്രാര്‍ഥനയില്ലാത്ത ആള്‍ക്കാരാണ്. അല്‍ഫോന്‍സാമ്മയുടെ രോഗങ്ങളും ദുരിതങ്ങളും ദുരന്തങ്ങളായിരുന്നില്ല. അവ അവളെ കര്‍ത്താവിന്റെ അള്‍ത്താരയിലേക്കുയര്‍ത്തിനിറുത്തി.
നോമ്പുകാലം സഹനങ്ങളെക്കുറിച്ചു ധ്യാനിക്കുന്ന കാലമാണല്ലോ. പല ലക്ഷ്യങ്ങളോടെയാണ് ദൈവം നമുക്കു സഹനങ്ങള്‍ നല്‍കുന്നത്. ചെവിക്കു പിടിച്ചു നുള്ളുന്നതുപോലെയാണ് സഹനം. ചെറുതും വലുതുമായ തെറ്റുകള്‍ സംഭവിക്കുമ്പോള്‍, അധ്യാപകന്‍ കുട്ടിയെ നുള്ളുന്നതുപോലെ, ദൈവം നമ്മെ ഒന്നു നുള്ളും. തിരുത്താനും തിരിഞ്ഞുനോക്കാനുമുള്ള ഒരു നുള്ളാണത്. അറിഞ്ഞും അറിയാതെയും വന്നുപോയ നിരവധി പാപങ്ങള്‍ നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലുണ്ട്. അവയ്ക്കുള്ള പരിഹാരമായി സഹനങ്ങളെ നാം സ്വീകരിക്കണം. സഹനത്തെ ധ്യാനപൂര്‍വം വീക്ഷിക്കുമ്പോള്‍ ചില ഉത്തരങ്ങള്‍ നമുക്കു ലഭിക്കും. 
ജീവിതത്തില്‍ ഉയര്‍ന്ന നന്മകള്‍ സംഭവിക്കുന്നതിനുമുമ്പ് ഒരു സഹനമുണ്ട്. യോഹന്നാന്‍ 12/24 ല്‍ പറയുന്നു: ''ഗോതമ്പുമണി നിലത്തു വീണഴിയുന്നില്ലെങ്കില്‍ അതു ഫലം പുറപ്പെടുവിക്കുകയില്ല.'' അഴുകല്‍ എന്ന പ്രക്രിയയിലൂടെ കടന്നുപോയാലേ ഗോതമ്പുചെടിയെന്ന ഉപരിനന്മ മുളയ്ക്കുകയുള്ളൂ. ഈറ്റക്കമ്പ് ഓടക്കുഴലായി മാറുന്നത് വേദനയുടെ സുഷിരങ്ങള്‍ അതില്‍ പതിക്കുമ്പോഴാണ്. മനോഹരമായ അരുളിക്കായുടെ പിന്നില്‍ ചെത്തിമിനുക്കിയ ചെമ്പുതകിടുകളുടെ സഹനമുണ്ട്. ചെറിയ പരീക്ഷകള്‍ ജയിച്ചാല്‍ ചെറിയ പ്രമോഷന്‍ കിട്ടും. വലിയ പരീക്ഷകള്‍ ജയിച്ചാല്‍ വലിയ പ്രമോഷന്‍ ലഭിക്കും. അതുപോലെ, ചെറിയ സഹനങ്ങള്‍ കഴിയുമ്പോള്‍ ചെറിയ ആത്മീയവളര്‍ച്ചയും വലിയ സഹനങ്ങള്‍ കഴിയുമ്പോള്‍ വലിയ ആത്മീയവളര്‍ച്ചയും ലഭിക്കും.
 നിയമാവര്‍ത്തനം 32 ല്‍ പത്തുമുതലുള്ള വാക്യങ്ങളില്‍ ഇങ്ങനെ പറയുന്നുണ്ട്: അമ്മക്കഴുകന്‍ അതിന്റെ കുഞ്ഞിനെ പറക്കാന്‍ പഠിപ്പിക്കുന്നതുപോലെ ഞാന്‍ നിന്നെ പരിപാലിക്കും. കുഞ്ഞിനെ ചുണ്ടില്‍ കൊത്തിയെടുത്തിട്ട് ആകാശത്തിന്റെ അനന്തതയിലേക്ക് തള്ളക്കഴുകന്‍ പറന്നുയരും. ആകാശത്തില്‍നിന്ന് കുഞ്ഞിനെ താഴേക്ക് എറിയും. ചിറകടിച്ചു തളരുന്ന കുഞ്ഞിനെ അമ്മക്കഴുകന്‍ താഴ്ന്നുപറന്ന് ചിറകില്‍ വഹിക്കും. പല പ്രാവശ്യം ഇതാവര്‍ത്തിക്കുമ്പോള്‍ കുഞ്ഞുകഴുകന്റെ ചിറകിനു ബലം വരും. നമ്മുടെ ജീവിതത്തില്‍ ദൈവം ഇപ്രകാരം പ്രവര്‍ത്തിക്കും. എന്നെ പിടിച്ചുകുലുക്കുന്ന അനുഭവങ്ങള്‍ കടന്നുവരും. പക്ഷേ, ഞാന്‍ ഉടയില്ല. വീഴിക്കുന്നതുപോലെ തോന്നും. പക്ഷേ, ദൈവം എന്നെ താങ്ങിനടത്തും. പലവട്ടം വീഴുമ്പോള്‍ നടക്കാനും പലപ്രാവശ്യം കരയുമ്പോള്‍ ചിരിക്കാനും ഞാന്‍ പഠിക്കും. സഹനങ്ങള്‍ എന്നെ മനഃശക്തിയുള്ളവനാക്കി മാറ്റും. 
പച്ചമനുഷ്യരായി നമ്മെ മാറ്റാന്‍ സഹനം സഹായിക്കും. അപരന്റെ വേദന അറിയാനും അവനെ മനസ്സിലാക്കാനും സഹനം നമ്മെ പ്രാപ്തരാക്കുന്നു. കൂടുതല്‍ സഹിക്കുന്നവരാണ് മറ്റുള്ളവരെ കൂടുതല്‍ സഹായിക്കുന്നത്. ഒന്നും രണ്ടും ലോകമഹായുദ്ധങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ജര്‍മന്‍ജനത ദുരിതമനുഭവിച്ചു. പിന്നീട് അവര്‍ പാവപ്പെട്ട രാജ്യങ്ങളെ സഹായിക്കുന്ന 'മിസ്സിയോ' എന്ന സംഘടനയ്ക്കു രൂപം നല്‍കി. കഷ്ടപ്പെട്ടു പഠിച്ച കുട്ടികള്‍ ജോലി കിട്ടി ആദ്യവേതനം കൈപ്പറ്റുമ്പോള്‍ അത് പാവപ്പെട്ട കുട്ടികളുടെ പഠനത്തിനായി നല്‍കാറുണ്ട്. കൂടുതല്‍ സഹിക്കുന്നവര്‍ മറ്റുള്ളവരെ കൂടുതല്‍ സഹായിക്കും.