കാരിത്തടം വര്‍ക്കി 
അച്ഛനെന്നോര്‍ക്കുമ്പോളുള്ളില്‍ തെളിയുന്നു
ജീവന്‍ തുടിക്കുന്ന നന്മമരം...
ബാല്യകൗമാരങ്ങള്‍ വര്‍ണാഭമാക്കിയെന്‍
അച്ഛനോ ദുരിതത്തിന്‍ ബാല്യകാണ്ഡം...
ഉണ്ണിവയര്‍ നാലന്നൂട്ടുവാനച്ഛനോ
രാവന്തിയോളം വിയര്‍പ്പൊഴുക്കി...
ചോറിന്നുകാലമാം മുന്നെവന്നെത്തിടും
കൈകളില്‍ സ്‌നേഹത്തിന്‍ കരുതലുമായ്...
സ്‌നേഹമൂറും പലഹാരം നുണയേ
കുറുമ്പുമായ് ഞങ്ങള്‍ മതിമറക്കും...
അന്നേരമുയരും ശകാരവര്‍ഷങ്ങളാം
അടുക്കളച്ചൂടച്ഛന്‍ ആര്‍ദ്രമാക്കും...
കുട്ടികളായാല്‍ കുറുമ്പു കാണിച്ചീടും
വിട്ടുകളയാന്‍ പറയുമച്ഛന്‍...
അകലെയെന്നാകിലും അരികിലായുണ്ടെന്റെ
ജന്മസാഫല്യമായ് തീര്‍ന്നൊരച്ഛന്‍...
ആ സ്‌നേഹസാന്ത്വനം ലോകമറിഞ്ഞിടാന്‍
എഴുതുമീ വാക്കു തികയുകില്ല...
ആര്‍ദ്രം വിലോലമെന്‍ ഹൃദയം നിറയുന്നു
അച്ഛനെ അത്രമേലേറെയിഷ്ടം...
സന്ധ്യയില്‍ അച്ഛമ്മ മടിയിലിരുത്തീട്ട്
കണ്ണുനീരിറ്റോ പറഞ്ഞുതീര്‍ത്തച്ഛന്റെ
തീരാത്ത നോവിന്‍ ദുരിതബാല്യം...
അച്ഛനു നഷ്ടമായച്ഛന്റെ സ്‌നേഹവും
കരുതലും അതിരറ്റ ലാളനയും...
പുസ്തകം ഭാരമായ് തീരുമെന്നോര്‍ത്തന്ന്
ജീവിതഭാണ്ഡം ചുമലിലേറ്റി...
ബന്ധുക്കളൊക്കെ മുഖം തിരിക്കേ വിധി-
ഒറ്റയ്ക്കു പൊരുതി ജയിച്ചുകേറി...
ആശ്രയമായൊരു കൂട്ടതൊന്നില്ലാത്ത
നൊമ്പരം രാവു പകലാക്കിയോ...
പെറ്റമ്മയെയും ഉടപ്പിറന്നോനെയും
പോറ്റുന്നതെങ്ങനെന്നോര്‍ത്തിരിക്കാം...
അന്നുതൊട്ടേ നാട്ടിലുള്ളവര്‍ക്കും
കുടുംബത്തിനും സ്‌നേഹസ്വരൂപമച്ഛന്‍...
സങ്കടക്കടലു തുഴഞ്ഞച്ഛനൊറ്റയ്ക്കു
മക്കളെ ഒരു കരയ്‌ക്കെത്തിക്കിലും...
നൊമ്പരം മാത്രം തിരികെക്കൊടുത്തവര്‍
വേദന തിന്നു ചിരിച്ചുവച്ഛന്‍....
എന്റെ പൊന്നോമനയ്ക്കച്ഛനില്ലാതാകെ
ഉള്ളു പിടഞ്ഞെന്നെ കാത്ത സ്‌നേഹം...
നര വീണ ദിനരാത്രമൊക്കെയുമിന്നുമാ-
ജീവിതം മക്കള്‍ക്കു മാത്രമായി...
ആ സ്‌നേഹം ഇനിയെത്ര കൈവഴി താണ്ടിലും
എന്നച്ഛനാണെന്നെന്നുമെന്റെ സ്‌നേഹം...
സ്‌നേഹാര്‍ദ്രമായ് അച്ഛനമ്മമാരോടൊപ്പം
കഴിയുന്ന ജീവിതം സുകൃതമല്ലേ...
