അതിര്‍ത്തി എന്ന പദം ഇവിടെ ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്നത് അതിന്റെ സാങ്കേതികമായ അര്‍ത്ഥത്തില്‍ത്തന്നെയാണ്. പ്രൈമറിതലംമുതല്‍ ഹയര്‍ സെക്കന്‍ഡറി തലംവരെയുള്ള പഠനവിനോദയാത്രകള്‍ കേരളത്തിന്റെ അതിര്‍ത്തികള്‍ക്കപ്പുറത്തേക്കാണല്ലോ പതിവായി നടന്നുവരുന്നത്. കേരളമെല്ലാം കണ്ടുകഴിഞ്ഞിട്ടാണോ ഈ പുറംയാത്രകള്‍ എന്നുചോദിച്ചാല്‍ ഉത്തരം അല്ലേയല്ല എന്നുതന്നെയാണ്. മുഴുവന്‍പോയിട്ട് അല്പംപോലും കണ്ടിട്ടില്ല എന്നതാണു പരമാര്‍ത്ഥം. ഊട്ടി, കൊടൈക്കനാല്‍, ബംഗളൂരു, മൈസൂരു തുടങ്ങിയ അന്യസംസ്ഥാനസ്ഥലങ്ങളോടാണ് നമ്മുടെ വിദ്യാലയങ്ങളിലെ ടൂര്‍ കണ്‍വീനര്‍മാര്‍ക്കു താത്പര്യം. കുട്ടികളുടെ ആവശ്യവും ഇതുതന്നെയാണ്. ചീറിപ്പായുന്ന ആഡംബരവാഹനത്തില്‍ അമിതമായി പണവും നല്കി രാത്രിയാത്രചെയ്ത് മാതാപിതാക്കളുടെ കൈയും നോട്ടവും പെട്ടെന്ന് എത്താത്ത ദൂരസ്ഥലങ്ങളിലേക്കു പോയാലേ പഠനവിനോദയാത്രകള്‍  ഗംഭീരമാകുകയുള്ളൂ എന്നു നമ്മള്‍ ധരിച്ചുവശായിയിരിക്കുന്നു. കേരളത്തിനു പുറത്തേക്കുള്ള ഇത്തരം യാത്രകള്‍ വേണ്ടാത്തതാണെന്നു പറയുന്നില്ല. എന്നാല്‍, ഇത്തരം യാത്രകള്‍ മാത്രമേ പഠനവിനോദയാത്രകളാകുകയുള്ളൂ എന്ന കാഴ്ചപ്പാട് തീര്‍ത്തും വിഡ്ഢിത്തമാണ്. 
നാടുകളെ അറിയാനും ആ പ്രദേശങ്ങളിലെ വിസ്
മയങ്ങളെയും ചരിത്രത്തിന്റെ അടയാളങ്ങളെയും അപൂര്‍വങ്ങളായ വാസ്തവങ്ങളെയും നേരിട്ടു കണ്ടുമനസ്സിലാക്കാനും മനസ്സറിഞ്ഞ് ഉല്ലസിക്കാനുംവേണ്ടിയാണല്ലോ ഇത്തരം യാത്രകള്‍ നമ്മള്‍ ഒരുക്കുന്നത്. വിശാലമായ ലോകത്തെ വിവിധങ്ങളായ കാഴ്ചാനുഭവങ്ങള്‍ നേരിട്ടുള്ള അറിവായി ലഭിക്കുമ്പോള്‍ ഉണ്ടാകുന്ന നേട്ടവും വളരെ വലുതാണ്. ഇവിടെയാണ് നമ്മള്‍ ചില യാഥാര്‍ത്ഥ്യങ്ങള്‍ മറന്നുപോകു
ന്നത്. അന്യസംസ്ഥാനങ്ങളിലേക്കു പോയെങ്കില്‍ മാത്രമേ കുട്ടികള്‍ക്കുവല്ലതും കാണാനാവുകയുള്ളൂ എന്നു നമ്മള്‍ വിചാരിക്കും. എന്നാല്‍, ഈ കൊച്ചുകേരളത്തില്‍ പതിന്നാലു ജില്ലകളിലായി എന്തെല്ലാമാണ് നമ്മെ കാത്തിരിക്കുന്നത്. പക്ഷേ, അവയെയെല്ലാം പാടേ അവഗണിച്ചുകൊണ്ടാണ് ഈ പുറംയാത്രകള്‍ നമ്മള്‍ ചെയ്യുന്നത്. ആഴ്ചകളോളം സഞ്ചരിച്ചു കാണുന്നതിനുള്ള നിരവധിയായ അദ്ഭുതദൃശ്യങ്ങള്‍ കേരളത്തിലുണ്ട്. ഏറ്റവും കുറഞ്ഞ ചെലവില്‍ വളരെ ഭംഗിയായി കുട്ടികളെ അതു കാണിക്കാമെന്നിരിക്കേ, കേരളത്തില്‍  അത്തരത്തില്‍ കാര്യമായ ശ്രമങ്ങളൊന്നും നടക്കുന്നില്ല എന്നതാണു ദുഃഖകരം. 
നൈല്‍നദിയുടെ ദാനമാണ് ഈജിപ്ത് എന്നു പഠിക്കുകയും പമ്പയുടെ ദാനമാണ് കുട്ടനാട് എന്ന് അറിയാതിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന അജ്ഞതയുടെ തുടര്‍ച്ചയാണ് ഇതും. ഇതു മാറേണ്ടതുണ്ട്, വിദ്യാലയത്തില്‍നിന്നു കുട്ടികളെ നിരന്തരം ഇത്തരം യാത്രകള്‍ക്കു കൊïുപോകുന്ന ഒരു അധ്യാപകനാണ് ഇതെഴുതുന്നത്. ഏറ്റവുമൊടുവില്‍, കോട്ടയം ജില്ലയില്‍ തുടങ്ങി ആലപ്പുഴയിലേക്കു നടത്തിയ പഠനയാത്രയുടെ ത്രില്‍ കുട്ടികളിലും കുറഞ്ഞിട്ടില്ല. ഓരോ കുട്ടിയും മുന്നൂറു രൂപമാത്രമാണ് ഇതിലേക്കു നല്‍കിയത്. ചങ്ങനാശേരിയില്‍ മന്നത്തു പദ്മനാഭന്റെ സ്മാരകം, എടത്വാപ്പള്ളി, തകഴിസ്മാരകം, കരുമാടിക്കുട്ടന്‍ മണ്ഡപം, കുഞ്ചന്‍ നമ്പ്യാര്‍ ഉറങ്ങിപ്പോയി എന്നു ചരിത്രത്തില്‍  രേഖപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്ന അമ്പലപ്പുഴ കൂത്തമ്പലം, കുമാരനാശാന്‍ അന്ത്യനിദ്രകൊള്ളുന്ന പല്ലന കുമാരകോടി, കൃഷ്ണപുരം കൊട്ടാരം, ശങ്കേഴ്‌സ് മ്യൂസിയം, അഴീക്കല്‍ ബീച്ച്, ഓച്ചിറ പടനിലം എന്നിവിടങ്ങളിലൂടെയുള്ള ഈ യാത്ര എത്രയോ അറിവും അളവറ്റ സന്തോഷവുമാണ് കുട്ടികള്‍ക്കു നല്‍കിയത്. ഇങ്ങനെ എത്രയെത്ര സാധ്യതകള്‍! പ്രാദേശികമായ ഈ കാഴ്ചകളെ പ്രദേശവാസികള്‍പോലും കാണുകയും അറിയുകയും ചെയ്യുന്നില്ല എന്നതാണ് സങ്കടകരം. 
ഈരാറ്റുപേട്ടക്കാരന്‍ കുട്ടി ഇല്ലിക്കല്‍ക്കല്ലും ഇലവീഴാപ്പൂഞ്ചിറയും ഇതുവരെ കണ്ടിട്ടില്ല. എന്നാലും അവന്‍ കൊടൈക്കനാലിലെ സൂയിസൈഡ് പോയിന്റ് കണ്ട് അന്തംവിടും. കാഴ്ചകള്‍ രണ്ടും രണ്ടുതന്നെ. എങ്കിലും നാടിനെ അറിയേണ്ടത് അനിവാര്യമല്ലേ? തിരുവനന്തപുരംമുതല്‍ കാസര്‍ഗോഡുവരെ  ഓരോ ജില്ലയിലും നേരറിവിന്റെ ഇത്തരം വിസ്മയങ്ങള്‍ നിരവധിയാണ്. മലപ്പുറം ജില്ലയിലെ തേക്കുമ്യൂസിയവും പൂന്താനത്തിന്റെ മനയും തിരുനാവായയും ലോകനാര്‍കാവുമൊക്കെ തൊണ്ണൂറു ശതമാനം കുട്ടികളും കണ്ടിട്ടുണ്ടാവില്ല. പത്തനംതിട്ട ജില്ലയിലെ കോന്നി ആനപ്പന്തിയും ഗവിയും തണ്ണിത്തോട്ടിലെ കൊട്ടവഞ്ചിയും പെരുന്തേനരുവിയുമൊക്കെ ജില്ലയിലെ എത്ര കുട്ടികള്‍ നേരില്‍ കണ്ടിട്ടുണ്ടാവും? ഇങ്ങനെയിങ്ങനെ ഒരു ദിവസം നീണ്ടുനില്‍ക്കുന്ന പഠനവിനോദയാത്രകള്‍ കേരളത്തില്‍ നടത്താനാകും.
തലസ്ഥാനജില്ലയുടെ സാധ്യതകള്‍ മിക്കവര്‍ക്കും അറിയാം. എന്നാല്‍, അതിന്റെ തൊട്ടടുത്ത ജില്ലയായ കൊല്ലം ജില്ലയിലെ ജടായുപ്പാറ ടൂറിസവും പാലരുവിയും അഡ്വഞ്ചര്‍ പാര്‍ക്കും പോലീസ് മ്യൂസിയവും മണ്‍റോത്തുരുത്തുമൊക്കെ കേരളത്തിലെ അധികം വിദ്യാര്‍ത്ഥികളും കണ്ടിട്ടുണ്ടാവില്ല. കോട്ടയം ജില്ലയിലെ കൊട്ടാരത്തില്‍ ശങ്കുണ്ണിസ്മാരകവും ഡി സി കിഴക്കെമുറി ഇടവും അരുവിക്കുഴി വെള്ളച്ചാട്ടവും മലരിക്കല്‍ ആമ്പല്‍ വസന്തവും വൈക്കം കായല്‍ക്കാഴ്ചകളും മലയാളിക്കുട്ടികളില്‍ എത്രപേര്‍ കണ്ടിട്ടുണ്ടാകും? 
ഇങ്ങനെ പരിശോധിച്ചാല്‍ ഓരോ വിദ്യാര്‍ത്ഥിക്കും പലതരത്തിലും പ്രയോജനപ്പെടുന്ന അറിവിന്റെയും വിനോദത്തിന്റെയും നേരറിവുകള്‍ കേരളത്തിന്റെ അതിര്‍ത്തിക്കുള്ളില്‍ എത്രയോ കാണുന്നു. അമിതമായ പണച്ചെലവില്ലാതെയും അനാവശ്യമായ തിരക്ക് ഒഴിവാക്കിയും തികഞ്ഞ സ്വസ്ഥതയോടെ ഈ കേരളയാത്ര നമുക്കു നടത്താനാവുമെന്നിരിക്കേ, അതിര്‍ത്തികള്‍ക്കപ്പുറത്തേക്കുള്ള യാത്ര കേരളത്തെ നന്നായി അറിഞ്ഞിട്ടുപോരേ?
കേരളത്തെ മുഴുവന്‍ കണ്ണീരിലാഴ്ത്തിയ ടൂറിസ്റ്റ് ബസപകടത്തിന്റെ സങ്കടക്കാഴ്ചയില്‍ നിന്നുകൊണ്ടുകൂടിയാണ് ഇതെഴുതുന്നത്. സീസണ്‍ നഷ്ടപ്പെടുത്താതിരിക്കാന്‍ വിശ്രമമില്ലാതെ അഹോരാത്രം പണിയെടുക്കുന്ന ബസ് ജീവനക്കാര്‍. ഉറക്കമില്ലായ്മകൊണ്ടുണ്ടാകുന്ന അപകടങ്ങള്‍ ചിന്തിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. എന്നും എപ്പോഴും ഇങ്ങനെയൊന്നും ഉണ്ടാകാറില്ലല്ലോ എന്നാശ്വസിക്കാം. പക്ഷേ, സാധ്യതകള്‍ വളരെയുണ്ട്. ദൂരങ്ങളിലേക്കുള്ള യാത്രകള്‍ വേണ്ടതുതന്നെയാണ്. അതിന്റെ അനുഭവവും ആസ്വാദ്യതയും ഒന്നു വേറേതന്നെയാണല്ലോ. എങ്കിലും കേരളത്തില്‍ത്തന്നെ ഏറെദൂരം സഞ്ചരിച്ചു പഠനവും വിനോദവും സാധ്യമാക്കാനും നമുക്കു കഴി യുമെന്ന വാസ്തവം ദീര്‍ഘകാലാനുഭവത്തിന്റെ വെളിച്ചത്തില്‍ പറഞ്ഞുവെന്നേയുള്ളൂ.