സി.എല്. ജോസ്
ഒരാഴ്ചയായി കോരിച്ചൊരിയുന്ന മഴയാണ്. തുള്ളിക്കൊരുകുടം എന്നപോലെയുള്ള കനത്ത മഴ. വീശിയടിക്കുന്ന കാറ്റുമുണ്ട്. നിലയ്ക്കാത്ത പേമാരിയും ശമിക്കാത്ത കാറ്റും. പ്രകൃതിക്ക് കലിയിളകിയതുപോലെ. പേമാരി മൂലം ആ കായലോരപ്രദേശമാകെ വെള്ളത്തില്‍ മുങ്ങി. ഘോരമായ വെള്ളപ്പൊക്കത്തില്‍ ചെറിയ വീടുകളും വാഹനങ്ങളും മുങ്ങിപ്പോയി. പല വലിയ വീടുകളും തകര്‍ന്നു. വലിയ കെട്ടിടങ്ങള്‍ക്കും ഭീഷണിയായി. വെള്ളം പടിപടിയായി ഉയര്‍ന്നു. അടുത്ത കാലത്തൊന്നും സംഭവിച്ചിട്ടില്ലാത്ത വിധത്തിലുള്ള പ്രളയവും പ്രകൃതിക്ഷോഭവും.
സദാസമയവും ജപമാലയും പ്രാര്‍ത്ഥനയുമായി കഴിയുന്ന വൃദ്ധയായ ഒരു ഭക്തസ്ത്രീ ഒരു വീട്ടില്‍ ഒറ്റയ്ക്കാണു താമസം. വേലയ്ക്കു നില്‍ക്കുന്നവള്‍ എന്നും രാവിലെ വന്നു പണികള്‍ കഴിച്ചുവച്ചു പോവുകയാണു പതിവ്. നാലഞ്ചു ദിവസമായി അവള്‍ വന്നിട്ടില്ല. വെള്ളപ്പൊക്കത്തില്‍ വൃദ്ധയ്ക്കു രക്ഷപ്പെടാന്‍ പറ്റാത്ത അവസ്ഥ. വീടിന്റെ താഴത്തെ നിലയില്‍ വെള്ളം കയറിയപ്പോള്‍ ആത്മരക്ഷാര്‍ത്ഥം അടുത്ത നിലയിലേക്ക് അവര്‍ കയറിക്കൂടി. വേവലാതിയോടെ വെളിയിലേക്കു നോക്കിയിരിക്കുകയാണവര്‍. അപ്പോഴും ഉള്ളുരുകി പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
ഈ സമയത്തു തോണി തുഴഞ്ഞുവന്ന ഒരു യുവാവ് വൃദ്ധയെ രക്ഷപ്പെടുത്താന്‍ സന്നദ്ധനായി.
''അമ്മൂമ്മേ ഈ തോണിയിലേക്കു ചാടിക്കൊള്ളൂ. ഞാന്‍ രക്ഷിക്കാം.''
ഭക്തസ്ത്രീ വൈമനസ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു:
''അയ്യോ, തോണിയിലേക്കു ചാടാനോ? എന്നെക്കൊണ്ടു വയ്യ. മോന്‍ പൊയ്‌ക്കൊ. ദൈവം എന്നെ എങ്ങനെയെങ്കിലും രക്ഷിച്ചോളും.''
യുവാവു രണ്ടുമൂന്നു വട്ടം നിര്‍ബന്ധിച്ചെങ്കിലും വല്യമ്മ കൂട്ടാക്കിയില്ല. യുവാവു തോണി തുഴഞ്ഞുപോയി.
കുറെക്കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ആ നിലയിലും വെള്ളം കയറി. ക്രമാതീതമായ ഒഴുക്കുമുണ്ട്. ഇത്രയുമായപ്പോള്‍ ഭക്തസ്ത്രീ പരിഭ്രാന്തയായിത്തുടങ്ങി. ചുറ്റുമുള്ള വീടുകള്‍ മിക്കതും മുങ്ങിപ്പോയിരിക്കുന്നു. വല്യമ്മ ഒറ്റപ്പെട്ടതുപോലെയായി. അപ്പോഴേക്കും പുറംചുമരില്‍ ചാരിവച്ചിരിക്കുന്ന കോണി ശ്രദ്ധയില്‍പ്പെട്ടു. അവര്‍ പ്രാണഭയത്താല്‍ അതില്‍ വലിഞ്ഞുകയറി വിഷമിച്ചുനിന്നു. വെള്ളം താനേ ഇറങ്ങുമെന്നും അപ്പോള്‍ കോണിയില്‍നിന്നിറങ്ങി രക്ഷപ്പെടാമെന്നും വല്യമ്മ കണക്കുകൂട്ടി. പക്ഷേ, ആ കണക്കുകൂട്ടല്‍ തെറ്റിച്ചുകൊണ്ട് വെള്ളം പടിപടിയായി ഉയര്‍ന്നുകൊണ്ടേയിരുന്നു.
ഭയനിര്‍ഭരമായ ആ നിമിഷങ്ങളില്‍ ഏതാണ്ടൊരദ്ഭുതം പോലെ അതാ ഒരു മോട്ടോര്‍ബോട്ട് അകലെനിന്നു പാഞ്ഞുവരുന്നു. ദൂരെനിന്നുതന്നെ ബോട്ട് ഡ്രൈവര്‍ കോണിയില്‍ അള്ളിപ്പിടിച്ചു നില്‍ക്കുന്ന വല്യമ്മയെ കണ്ടു. നല്ലവനായ ഡ്രൈവര്‍ ഉടനെ ബോട്ടിനെ ആ ഭാഗത്തേക്കു തിരിച്ചു. വല്യമ്മയുടെ അവസ്ഥയും നിസ്സഹായതയും മനസ്സിലാക്കി ഏതു വിധേനയും രക്ഷപ്പെടുത്താന്‍വേണ്ടി അയാള്‍ വിളിച്ചുപറഞ്ഞു:
''അമ്മൂമ്മേ, വേഗം ഇതിലേക്കു ചാടൂ. ഞാന്‍ താങ്ങിക്കോളാം... ധൈര്യമായി ചാടൂ!''
''അയ്യോ, ചാടാന്‍ എനിക്കു പേടിയാ.''
വല്യമ്മ ശങ്കിച്ചു നിന്നതേയുള്ളൂ''
''ചാടിക്കോളൂ. ഒന്നും പേടിക്കേണ്ട. വല്യമ്മയെ താങ്ങാനുള്ള കരുത്തെനിക്കുണ്ട്. ഒരു ഭയവും വേണ്ട... ഉം... ചാടിക്കോളൂ... വേഗമാകട്ടെ...''
''ഇല്ല വേണ്ട... ദൈവം എന്നെ രക്ഷിക്കും. അവിടുന്ന് ഒരു വഴി കണ്ടിട്ടുണ്ടാവും.''
മോട്ടോര്‍ ബോട്ട് അതിവേഗം തിരിച്ചുപോയി. അല്പം കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും തള്ളിവന്ന വെള്ളത്തിന്റെ ശക്തിയാല്‍ കോണി ഇളകിമറിഞ്ഞു വീണു. ഒപ്പം ഭക്തസ്ത്രീയും വീണുമുങ്ങി. ഒഴുക്കില്‍പ്പെട്ട് അവരെ കാണാതായി. ദാരുണമായ അന്ത്യം!
മരിച്ചു സ്വര്‍ഗത്തില്‍ ചെന്ന വല്യമ്മ ദൈവത്തെ ഒന്നു കാണണമെന്നു മനോവിഷമത്തോടെ ആവശ്യപ്പെട്ടു. അതനുസരിച്ച് അവരെ ദൈവത്തിന്റെ മുമ്പിലേക്കാനയിച്ചു.
ഭക്തസ്ത്രീ: (വല്ലാത്ത പരിഭവത്തോടെ.) ഞാന്‍ തികഞ്ഞൊരു ഭക്ത. മുടങ്ങാതെ പള്ളിയില്‍പോയിരുന്നവള്‍. തുടരെ ജപമാല ചൊല്ലുന്നവള്‍. പാവങ്ങളെ ധാരാളം സഹായിച്ചവള്‍. എന്നിട്ടും ആപത്ഘട്ടത്തില്‍ എന്റെ ജീവന്‍ രക്ഷിക്കാന്‍വേണ്ടി അവിടുന്ന് ഒന്നും ചെയ്തില്ലല്ലോ, വല്ലാത്ത ചതിയായിപ്പോയി. എനിക്കു സങ്കടമുണ്ട്.''
ദൈവം: ഒന്നും ചെയ്തില്ലെന്നോ? നിന്റെ അവസ്ഥയും വിഷമവും മനസ്സിലാക്കി, നിന്നെ രക്ഷിക്കാന്‍വേണ്ടിയാണ് നിനക്കു മാത്രമായിട്ട് ഒരു തോണി ഞാന്‍ പറഞ്ഞയച്ചത്. നീ അതില്‍ കയറിയില്ല. അതിനു ശേഷം കുറേക്കഴിഞ്ഞ് ഒരു ബോട്ടും ഞാന്‍ പറഞ്ഞുവിട്ടു. അവര്‍ രണ്ടുപേരും മാറി മാറി നിര്‍ബന്ധിച്ചില്ലേ? എല്ലാ സഹായവും വാഗ്ദാനം ചെയ്തില്ലേ? ജീവന്‍ രക്ഷിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചില്ലേ? എന്നിട്ടും നീ...! രക്ഷപ്പെടാത്തത് പിന്നെ എന്റെ കുറ്റമാണോ?''
