ഫാ. മാത്യു കോശി
ഡിസംബര്‍ മനോഹരമായ മാസമാണ്. പ്രകൃതി ആകര്‍ഷണീയമായ ഒരു സംക്രമണത്തിലേക്കു പ്രവേശിക്കുന്ന കാലം. ഇലകള്‍ പൊഴിച്ചുനില്‍ക്കുന്ന വൃക്ഷങ്ങള്‍ വസന്തകാലത്തെ വരവേല്‍ക്കുവാന്‍ തയ്യാറെടുക്കുന്നു. മഞ്ഞിന്റെ കുളിര്‍മയുള്ള പകലുകള്‍! എവിടെയും നക്ഷത്രവിളക്കുകളും ദീപാലങ്കാരങ്ങളും; ഉണ്ണിയേശുവിന്റെ ദിവ്യജനനം വൈവിധ്യമാര്‍ന്ന രീതിയില്‍ ലോകമെങ്ങും ആഘോഷിക്കുന്നു.
ക്രിസ്മസ് ചിന്തകള്‍ ധാരാളമുണ്ട്. അതില്‍ രണ്ടു ചിന്തകള്‍ നമുക്കു പരിശോധിക്കാം. കന്യകാജനനം ചരിത്രത്തില്‍ ഒരിക്കല്‍മാത്രം സംഭവിച്ച ദൈവത്തിന്റെ ഇടപെടലാണ്. ഇതിനെപ്പറ്റി നൂറ്റാണ്ടുകള്‍ക്കു മുമ്പുതന്നെ സൂചനകള്‍ നല്‍കപ്പെട്ടിരുന്നു. ക്രിസ്തുവിന്റെ തിരുജനനത്തിന് എഴുനൂറു വര്‍ഷംമുമ്പു ജീവിച്ചിരുന്ന പ്രവാചകനായ ഏശയ്യ കന്യകാജനനം സംഭവിക്കുമെന്നു പ്രവചിച്ചു: ''അതുകൊണ്ടു കര്‍ത്താവുതന്നെ നിങ്ങള്‍ക്ക് ഒരു അടയാളം തരും; കന്യക ഗര്‍ഭിണിയായി ഒരു മകനെ പ്രസവിക്കും; അവന് ഇമ്മാനുവേല്‍ എന്നു പേര്‍ വിളിക്കും'' (ഏശയ്യ. 7:14).
ഇവിടെ കന്യക ഗര്‍ഭം ധരിക്കുന്ന സ്വാഭാവിക മനുഷ്യപ്രകിയയെക്കുറിച്ചല്ല സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. പകരം സ്ത്രീപുരുഷസംയോഗം കൂടാതെ ദൈവത്തിന്റെ പരിശുദ്ധാത്മശക്തിയാല്‍ സംഭവിക്കുന്ന ഗര്‍ഭധാരണമാണത്. മാനവബോധത്തിനും യുക്തിക്കും അതീതമായ ഈ രഹസ്യത്തില്‍ മാതാവിന്റെ കന്യകാത്വം സുരക്ഷിതമായി സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നു. പരിശുദ്ധ കന്യകാമറിയം നിത്യകന്യകയാണെന്നുള്ള വിശ്വാസത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനം 'കന്യകാത്വം' എന്ന സംഞ്ജയിലാണു രൂഢമൂലമായിരിക്കുന്നത്. 'കന്യകാത്വം' നൈര്‍മല്യത്തിന്റെയും വിശുദ്ധിയുടെയും പ്രതീകമായിട്ടാണ് ക്രിസ്തീയചിന്തയില്‍ പരിഗണിക്കപ്പെടുന്നത്. പരിശുദ്ധ മറിയത്തിന്റെ നിത്യകന്യകാത്വം ഓരോ വിശ്വാസിയും സ്വജീവിതത്തില്‍ നിലനിര്‍ത്തേണ്ട വിശുദ്ധിയിലേക്കാണു വിരല്‍ ചൂണ്ടുന്നത്. ക്രിസ്തുവിന്റെ തിരുജനനം പ്രപഞ്ചത്തെയും മനുഷ്യനെയും വീണ്ടെടുക്കാനും വിശുദ്ധീകരിക്കാനും വേണ്ടിയുള്ളതായിരുന്നു. ദൈവവും മനുഷ്യനും തമ്മിലുള്ള ബന്ധത്തില്‍ ഏറ്റവും പ്രധാനം മനുഷ്യന്‍ നിരന്തരമായി നിലനിര്‍ത്തേണ്ട വിശുദ്ധീകരണംതന്നെയാണ്. മനുഷ്യവര്‍ഗത്തിന്റെ ഏറെ അടിയന്തരമായ ഇന്നത്തെ ആവശ്യവും ഇതുതന്നെയാണ്.
ക്രിസ്മസ് ചിന്തയില്‍ രണ്ടാമത്തേത് ദര്‍ശനഭാഗ്യം ലഭിച്ചവരെപ്പറ്റിയുള്ളതാണ്. ഭരണാധികാരികളോ പ്രഭുക്കളോ മന്ത്രിപുംഗവരോ പുരോഹിതശ്രേഷ്ഠരോ ഒന്നുമായിരുന്നില്ല അവര്‍. ആടുകള്‍ക്കൊപ്പം കാവല്‍ കിടന്നിരുന്ന ഇടയന്മാര്‍ക്കും കിഴക്കുനിന്നു വന്ന ജ്യോതിശാസ്ത്രജ്ഞര്‍ക്കും പിന്നെ കാലികള്‍ക്കുമൊക്കെയായിരുന്നു തിരുജനനത്തിന്റെ സാക്ഷികളാകാന്‍ കഴിഞ്ഞത്. ജ്യോതിശാസ്ത്രജ്ഞര്‍ തങ്ങളുടെ നക്ഷത്രപഠനങ്ങളിലൂടെ തിരുപ്പിറവി ഗ്രഹിച്ചതുമൂലമാണ് ദേശങ്ങളും കാലങ്ങളും കടന്ന് യഥാസമയം ബേത്‌ലഹേമില്‍ എത്തിച്ചേര്‍ന്നത്. നിഷ്‌കളങ്കരായ ഇടയര്‍ തങ്ങളുടെ ജോലിയുടെ മധ്യത്തിലാണു ദൈവദര്‍ശനഭാഗ്യത്തിനു യോഗ്യരായിത്തീരുന്നത്. ഈശ്വരദര്‍ശനം ആത്യന്തികമായി ദൈവത്തിന്റെ ഇച്ഛയിലുള്ള വെളിപ്പെടലാണ്. എന്നാല്‍, മനുഷ്യന്റെ ഭാഗധേയം ഈ വെളിപ്പെടലിനുവേണ്ടിയുള്ള ആഗ്രഹവും പ്രയത്‌നവുമാണ്. ജ്യോതിശാസ്ത്രജ്ഞരുടെ അന്വേഷണപഥങ്ങളില്‍ 'അദ്ഭുതജനനം' ദൈവം വെളിപ്പെടുത്തുന്നു. എല്ലാ മനുഷ്യപ്രയത്‌നങ്ങളുടെയും അന്വേഷണങ്ങളുടെയും പിന്നില്‍ 'ഈശ്വരദര്‍ശനം' എന്ന ആത്മാര്‍ത്ഥമായ അഭിവാഞ്ഛ നിലനില്‍ക്കുന്നുവെങ്കില്‍ അത് സാര്‍ത്ഥകമാകുമെന്നതാണു ചരിത്രത്തിലുള്ള ദൈവത്തിന്റെ ഇടപെടലുകളില്‍ ദൃശ്യമാകുന്നത്. മനുഷ്യന്റെ ഏതു കര്‍മപഥങ്ങളിലും ഇതിനുള്ള അവസരം ലഭ്യമായിരിക്കുന്നുവെന്നതാണ് ഇടയരും ജ്യോതിശാസ്ത്രജ്ഞരും ഓര്‍മപ്പെടുത്തുന്നത്. ജീവിതത്തിന്റെ സമസ്തമേഖലകളില്‍നിന്നും മനുഷ്യന്‍ ദൈവത്തെ പുറത്താക്കിയിരിക്കുന്നു. ശാസ്ത്രസാങ്കേതികജ്ഞാനം ദൈവചിന്തയ്ക്കു വിരുദ്ധമാണെന്ന ആത്മീകവാദം ശക്തിപ്രാപിച്ചുകഴിഞ്ഞു. എന്നാല്‍, ദൈവത്തെക്കൂടാതെ സ്വയം ദൈവമായി വാഴാനുള്ള മനുഷ്യന്റെ പരിശ്രമങ്ങള്‍ തികച്ചും ആത്മഹത്യാപരമാണെന്ന സത്യം കാലം നമ്മെ പഠിപ്പിച്ചുകഴിഞ്ഞു. ദൈവത്തിലേക്കുള്ള മടങ്ങിവരവും ജീവിതപാതകളിലുള്ള ഈശ്വരാന്വേഷണവും മനുഷ്യവര്‍ഗത്തെ വീണ്ടും നന്മയിലേക്കും ദര്‍ശനസാഫല്യത്തിലേക്കും നയിക്കുകതന്നെ ചെയ്യും.
