ഡോ. ജോര്ജ് ഓണക്കൂര്
അനന്തമായ ജീവിതവഴിത്താരയില്‍ അലഞ്ഞുതളരുമ്പോള്‍ ആശ്വാസദായകമായ ഒരു ശബ്ദം നാം ശ്രവിക്കുന്നു; ''തളരാതെ യാത്ര തുടരുക; ഞാന്‍ ഒപ്പമുണ്ട്.'' മരുഭൂമിയില്‍ ദാഹാര്‍ത്തനായി വലയുമ്പോഴും അതേ സ്വരം; ''മുന്നോട്ടുപോവുക. ലക്ഷ്യം അകലെയല്ല.''
ചരിത്രാതീതകാലത്തുനിന്ന് മനുഷ്യന്‍ യാത്രയാരംഭിക്കുന്നു. കഠിനമായ അദ്ധ്വാനം. നെറ്റിയിലെ വിയര്‍പ്പുകൊണ്ട് ആഹാരത്തിനു വഴിതേടണം. തനിക്കും താന്‍ രൂപംകൊടുത്ത കുടുംബത്തിനും വിജയമാര്‍ഗം കണ്ടെത്തേണ്ടത് സ്വന്തം ഉത്തരവാദിത്വം. പലപ്പോഴും സഞ്ചാരഗതി ദുര്‍ഘടമാകും. മനംമടുത്തു പിന്തിരിയാന്‍ നോക്കും. ഒറ്റയ്ക്കു ജീവിതഭാരമത്രയും താങ്ങുക അസാധ്യം.
അതേ, ദുര്‍ഘടസന്ധികള്‍ വളരെ. അതു തനിയെ തരണം ചെയ്യാന്‍ താന്‍ ശപിക്കപ്പെട്ടത് എന്തുകൊണ്ടാണ്? സ്വയം പരിതപിക്കും. ശാപമോ? അത്തരമൊരു ജീവിതചിന്ത മനസ്സില്‍ രൂപംകൊണ്ടത് എങ്ങനെയാണ്? നീ ദൈവസാദൃശ്യത്തില്‍ സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടവന്‍. സൃഷ്ടികളില്‍ പൂര്‍ണത പ്രാപിച്ചവന്‍ എന്ന സ്വകാര്യ അഹംബോധം. പിന്നെന്തുകൊണ്ട് ആത്മനിന്ദ? പറുദീസാനഷ്ടത്തിനു പകരമായി ഭൂമിയില്‍ പാലും തേനും ഒഴുകുന്ന കാനാന്‍ദേശം. സ്വന്തം ഭൂമിയില്‍നിന്നു ബഹിഷ്‌കൃതനായി പ്രവാസജീവിതം വിധിയായി. ഒടുവില്‍ വാഗ്ദത്തഭൂമിയിലേക്കു പ്രത്യാനയിക്കാന്‍ പ്രവാചകസാന്നിധ്യം. കാലാകാലങ്ങളില്‍ നേര്‍വഴി നിര്‍ദേശിക്കാന്‍ ന്യായാധിപന്മാര്‍. ശത്രുക്കളില്‍നിന്നു സംരക്ഷണമേകുന്ന രാജാക്കന്മാര്‍...
എന്നിട്ടും കാലുകള്‍ ഇടറിയതെന്തേ? മനം പതറിയതും എന്തുകൊണ്ട്? കാലപ്പകര്‍ച്ചയില്‍ നന്മയുടെ സ്വരം പതറി. ഇടയനില്ലാത്ത ആട്ടിന്‍കൂട്ടംപോലെ ചിതറിപ്പോയ മനുഷ്യവര്‍ഗം. ശാപവാക്കുകളും ശിക്ഷാനിയമങ്ങളും ജീവിതവിധിയായിത്തീര്‍ന്ന ജനസമൂഹത്തിന് ആരാണു വഴികാട്ടുക? ആകാശത്തിന്റെ കോണില്‍ എപ്പോഴാണ് ഒരു നക്ഷത്രം ഉദയം ചെയ്യുക?
ജറൂസലേം കന്യകമാര്‍ വിളക്കുകൊളുത്തി രക്ഷകന്റെ വരവിനു കാത്തു. നിനച്ചിരിയാത്ത നേരത്ത് അവന് വരും. പുരോഹിതന്മാരും പരീശന്മാരും ഒരുക്കിയ കര്‍ശനനിയമങ്ങളുടെ കെട്ടുകള്‍ അഴിച്ചുകളയും. സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ പനിനീര്‍ തളിര്‍ക്കും.
ശിക്ഷയില്‍നിന്നു രക്ഷയിലേക്ക്; പാപത്തിന്റെ കറുത്ത നിഴലുകള്‍ മാഞ്ഞ് അനുഗ്രഹത്തിന്റെ ദിവ്യപ്രഭയിലേക്ക്... രക്ഷകന്‍ എവിടെനിന്നാണു വരുന്നതെന്നറിയാന്‍ പുരോഹിതന്മാരും നിയമജ്ഞരുമൊക്കെ വേദഗ്രന്ഥത്തിന്റെ താളുകള്‍ തിരഞ്ഞു. ആ നാളുകളിലൊന്നില്‍ നസറേത്ത് എന്ന ചെറുപട്ടണത്തിലേക്കു ദൈവദൂതന്റെ അറിയിപ്പ് ഒഴുകിയെത്തി; യൗസേപ്പ് എന്ന നീതിമാനായ യുവാവിനു വിവാഹം നിശ്ചയിക്കപ്പെട്ട കന്യകയുടെ ഹൃദയത്തിലേക്ക്...
അവളുടെ പേര്‍ മറിയം എന്നായിരുന്നു. രാത്രിയില്‍ പ്രകൃതി മുഴുവന്‍ ഉറക്കത്തില്‍ ലയിച്ചുകിടക്കുമ്പോള്‍ ആ സ്വരം മറിയത്തെ ഉണര്‍ത്തി:
''ദൈവകൃപ നിറഞ്ഞവളേ, നിനക്കു സമാധാനം. കര്‍ത്താവു നിന്നോടുകൂടെയുണ്ട്. നീ ഗര്‍ഭം ധരിച്ച് ഒരു പുത്രനെ പ്രസവിക്കും. അവന് യേശു എന്നു പേര്‍ നല്‍കണം. അവന് വലിയവനായിരിക്കും. അത്യുന്നതന്റെ പുത്രന്‍ എന്നു വിളിക്കപ്പെടും. ദാവീദിന്റെ സിംഹാസനം ദൈവമായ കര്‍ത്താവ് അവനു നല്‍കും. അവന്റെ രാജ്യത്തിന് അതിരുകള്‍ ഉണ്ടായിരിക്കുകയില്ല.''
മറിയം പരിഭ്രമിച്ചു. അവളുടെ നേര്‍ബുദ്ധിയില്‍ ഈ വാക്കുകള്‍ അവിശ്വസനീയമായിരുന്നു. താന്‍ പുരുഷനെ അറിയാത്തവള്‍. ഇത് എങ്ങനെയാണു സംഭവിക്കുക?
''പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെ ശക്തി നിന്റെമേല്‍ വരും. അത്യുന്നതന്റെ ചൈതന്യം നിന്നില്‍ ആവസിക്കും. നിനക്കു പിറക്കാന്‍ പോകുന്ന പൈതല്‍ ദൈവപുത്രന്‍ എന്നു വിളിക്കപ്പെടും. ദൈവത്തിന് അസാധ്യമായി ഒന്നും തന്നെയില്ല.'' സ്വര്‍ഗത്തിന്റെ സംഗീതം അവള്‍ക്ക് ആശ്വാസം പകര്‍ന്നു.
മറിയം പറഞ്ഞു:
''ഇതാ, ഞാന്‍ കര്‍ത്താവിന്റെ ദാസി. ഈ അനുഗ്രഹം എനിക്ക് അനുഭവമാകട്ടെ.''
അത് അങ്ങനെതന്നെ സംഭവിക്കുന്നു. യൗസേപ്പ് നീതിമാനാകയാല്‍ അവളെ അവിശ്വസിച്ചില്ല. ആര്‍ദ്രമനസ്സോടെ മറിയത്തെ സംരക്ഷിച്ചുപൊന്നു.
അക്കാലത്ത് ഒരുദിവസം ഓരോരുത്തരും തങ്ങളുടെ പിതൃനഗരത്തില്‍ എത്തി ജനസംഖ്യാരജിസ്റ്ററില്‍ പേരെഴുതിക്കണമെന്നു ചക്രവര്‍ത്തിയുടെ കല്പനയുണ്ടായി. യൗസേപ്പ് ദാവീദിന്റെ വംശത്തില്‍ പിറന്നവനാകയാല്‍ പേരു ചാര്‍ത്തുന്നതിനു നസറേത്തില്‍നിന്ന് ദാവീദിന്റെ പട്ടണമായ ബേത്‌ലഹേമിലേക്കു യാത്രയായി. ഗര്‍ഭിണിയായ മറിയത്തെയും ഒരുമിച്ചുചേര്‍ത്തു.
ബേത്‌ലഹേമില്‍ ആയിരിക്കുമ്പോള്‍ മറിയത്തിനു പ്രസവസമയമടുത്തു. ജനത്തിരക്ക് ഏറിയിരുന്നതിനാല്‍ അവര്‍ക്ക് സ്വസ്ഥമായി കഴിയുന്നതിനു സ്ഥലം ലഭിച്ചില്ല. ഒരു സത്രത്തോടു ചേര്‍ന്ന് കാലികളെ സൂക്ഷിക്കുന്ന തൊഴുത്തില്‍ മറിയം ശിശുവിനു ജന്മം നല്‍കി. പിള്ളക്കച്ചകൊണ്ടു പൊതിഞ്ഞ് പുല്‍ത്തൊട്ടിയില്‍ കിടത്തി.
വയലുകളില്‍ ആടുകളെ രാത്രി കാത്തുകഴിഞ്ഞ ഇടയന്മാരുടെ അടുത്തേക്ക് ദൈവദൂതന്റെ സ്‌നേഹഗീതമെത്തി. എങ്ങും നക്ഷത്രവെളിച്ചം നിറഞ്ഞു. അവര്‍ ഭയപ്പെട്ടു.
''ഭയപ്പെടേണ്ടാ, ഇതാ, സകലജനത്തിനുംവേണ്ടി സംഭവിച്ചിരിക്കുന്ന വലിയ സന്തോഷത്തിന്റെ സദ്വാര്‍ത്ത നിങ്ങള്‍ക്കു നല്‍കപ്പെടുന്നു. ദാവീദിന്റെ പട്ടണത്തില്‍ നിങ്ങള്‍ക്കായി ഒരു രക്ഷകന്‍ പിറന്നിരിക്കുന്നു. പിള്ളക്കച്ചകൊണ്ടു പൊതിഞ്ഞ് പുല്‍ത്തൊട്ടിയില്‍ കിടത്തിയിരിക്കുന്ന ശിശുവിനെ ചെന്നുകാണുക.''
ദൂതന്റെ വാക്കുകള്‍ക്കൊപ്പം എങ്ങും വലിയ പ്രകാശം പരക്കുകയും സ്വര്‍ഗീയസംഗീതം പ്രകൃതിയെ ഉണര്‍ത്തുകയും ചെയ്തു.
''അത്യുന്നതങ്ങളില്‍ ദൈവത്തിനു മഹത്ത്വം. ഭൂമിയില്‍ സന്മനസ്സുള്ളവര്‍ക്കു സമാധാനം.''
എങ്ങും അതിന്റെ മാറ്റൊലി.
യുഗാന്തരങ്ങളായി ആ ശാന്തിയുടെ സംഗീതം ഉയര്‍ന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ദൈവത്തിനു മഹത്ത്വവും നല്ല മനസ്സുള്ള മനുഷ്യര്‍ക്കു ശാന്തിയും ആശംസിച്ചുകൊണ്ട് ഡിസംബര്‍ മാസത്തണുപ്പിനുള്ളില്‍ സ്‌നേഹത്തിന്റെ ഇളംചൂടായി, ഇരുളിനിടയില്‍ പ്രകാശകിരണമായി ദൈവപുത്രന്റെ ജനനം. ദുഃഖിതരായ മനുഷ്യര്‍ക്ക് ആശാകിരണം. നിരാശരായി തളര്‍ന്നുവീഴുന്നവര്‍ക്ക് ആശ്വാസത്തിന്റെ കൈത്താങ്ങ്. കര്‍ക്കശനിയമങ്ങള്‍ വരിഞ്ഞു മുറുക്കിയ മനസ്സുകളില്‍ നീതിയുടെ നക്ഷത്രവെളിച്ചം.
ക്രിസ്മസ് സമാധാനം ആശംസിക്കുന്നു. സന്തോഷത്തിന്റെ പ്രകാശയുഗത്തെ വരവേല്‍ക്കുന്നു. പ്രതീക്ഷാപൂര്‍വം കാത്തിരിക്കുന്നവര്‍ക്കു ജീവന്റെ പുതിയ പ്രഭാതം. അസ്വസ്ഥതയുടെ ഇരുളലകള്‍ മായുന്നു. അസ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ കുരുക്കുകള്‍ അഴിഞ്ഞ് സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ ആനന്ദം അനുഭവവേദ്യമാക്കുന്നു.
തളര്‍ന്നുവീഴാതെ കാക്കുന്ന സ്‌നേഹത്തിന്റെ സ്വരം; ആശ്വാസത്തിന്റെ സംഗീതം. യാത്ര തുടരുക. ഞാന്‍ ഒപ്പമുണ്ട്.
ക്രിസ്മസ്! ദൈവപുത്രന്‍ നമ്മുടെ രക്ഷയ്ക്കു മനുഷ്യനായി പിറന്നിരിക്കുന്നു. എപ്പോഴും ഒപ്പമുള്ള സ്‌നേഹസ്വരൂപന്‍.
അതേ, ക്രിസ്മസ് സ്‌നേഹത്തിന്റെ പ്രകാശമാണ്. ശാന്തിയുടെ കുളിര്‍ക്കാറ്റാണ്. ആശ്വാസം പകരുന്ന ദൈവാനുഭവമാണ്, അനുഗ്രഹമാണ്.
