ത്രേസ്യാമ്മ ജോസഫ്
സ്‌നേഹിക്കാനും സ്‌നേഹിക്കപ്പെടാനും ആഗ്രഹിക്കാത്തവര്‍ ആരാണുള്ളത്? അധികംപേരും അപരന്റെ നന്മയില്‍ അസൂയ കൊള്ളുന്നവരാണ്. അതിരാവിലെ ദൈവാലയത്തില്‍പോയി പരിശുദ്ധ കുര്‍ബാനയില്‍ സംബന്ധിക്കുകയും എല്ലാ ഭക്തസംഘടനകളുടെയും മുന്‍നിരയില്‍നിന്നു പ്രവര്‍ത്തിക്കുകയും ചെയ്തുകൊണ്ട് നല്ലപിള്ള ചമയുന്നവരുടെ സമൂഹത്തില്‍ എത്ര പേരുണ്ട്, തന്റെ സഹോദരര്‍ക്കുവേണ്ടി അല്പനേരമെങ്കിലും ചെലവഴിക്കാന്‍. അവര്‍ക്കു ഭയങ്കര തിരക്കാണ്. ഒന്നിനും സമയമില്ല. അന്യനെ നിന്ദിക്കാനും അവഹേളിക്കാനും അവര്‍ എങ്ങനെയും സമയം കണ്ടെത്തും. നാം നമ്മുടെ കണ്ണിലെ കരടെടുത്തു കളഞ്ഞിട്ടുവേണം അന്യന്റെ കണ്ണിലെ കരടുനീക്കാനെന്നു പ്രത്യേകം ഓര്‍ത്തിരിക്കുന്നതു നന്ന്.
മറ്റുള്ളവരെ സ്‌നേഹിച്ചില്ലെങ്കിലും വേദനിപ്പിക്കാതിരിക്കാന്‍ നാം പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിക്കണം. നമ്മുടെ ഒരു നോട്ടംപോലും അന്യനെ വേദനിപ്പിക്കുന്നതാകരുത്. അതിരുകളില്ലാത്ത സ്‌നേഹം- അതാണ് യേശു നമ്മോടാവശ്യപ്പെടുന്നത്. ഒരു വാക്കുകൊണ്ടോ പ്രവൃത്തികൊണ്ടോ ഒരാളെ സ്‌നേഹിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് അപരനു മനസ്സിലാകുമെങ്കില്‍ നമ്മുടെ ജീവിതം ധന്യമായി. സ്‌നേഹത്തിന്റെ പാരമ്യത്തിലാണ് യേശുനാഥന്‍ ഗാഗുല്‍ത്തായില്‍ തന്റെ ജീവന്‍ മനുഷ്യമക്കള്‍ക്കായി ഹോമിച്ചത്. അവിടുത്തെ പിന്‍ഗാമികളായ നാമും സ്‌നേഹം മുഖമുദ്രയാക്കാന്‍ അവിടുന്നാഗ്രഹിക്കുന്നു. സ്‌നേഹമുണ്ടെങ്കില്‍ നമുക്കൊന്നിനും കുറവുവരില്ല. അതില്ലെങ്കില്‍ നോക്കുന്നതും കാണുന്നതുമെല്ലാം അരോചകമായിട്ടു തോന്നാം.
സ്‌നേഹത്തോടുകൂടിയുള്ള ഒരു പുഞ്ചിരി, ഒരു സാന്ത്വനം, ഒരു പ്രോത്സാഹനം എല്ലാം അന്യനെ സന്തോഷിപ്പിക്കുമെന്നുള്ളതു തീര്‍ച്ച. അതേസമയം തന്നെ നമ്മുടെ സല്‍പ്രവൃത്തികള്‍ക്കു കൂലി നല്ലവനായ ദൈവം അളന്നു തൂക്കി കാത്തുവച്ചിട്ടുണ്ടാവും. അതു വാങ്ങണമെന്ന് അല്പമെങ്കിലും ആഗ്രഹമുണ്ടെങ്കില്‍ നമ്മുടെ അയല്‍ക്കാരെ, നമ്മുടെ സഹോദരരെ, സ്‌നേഹിച്ചും പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചും സഹായിച്ചും മുന്നേറുക. ജീവിതവിജയം സുനിശ്ചയം.
