ടി.പി. ശാസ്തമംഗലം
ചലച്ചിത്രഗാനങ്ങളില്‍ അര്‍ത്ഥം തിരയേണ്ടതില്ലെന്നു വാദിക്കുന്നവരുണ്ട്. ഭാഷയും സാഹിത്യവും ശരിയായ വളര്‍ച്ച പ്രാപിക്കണമെന്ന വിചാരമില്ലാത്തവരാണ് അക്കൂട്ടര്‍ എന്നു പറയേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഗാനങ്ങള്‍ കേള്‍ക്കാനുള്ളതാണ് എന്ന മുരട്ടുന്യായത്തിനപ്പുറം ആശയോദീരണം സാധിക്കേണ്ടതുകൂടിയല്ലേ? അവര്‍ ഏതു പാട്ടും തൊണ്ട തൊടാതെ വിഴുങ്ങിയെന്നു വരാം. എന്നാല്‍, വരികളുടെ സ്വാരസ്യം അന്വേഷിക്കുന്നവരുടെ എണ്ണം നാള്‍ക്കുനാള്‍ വര്‍ദ്ധിക്കുമ്പോള്‍ പല പ്രയോഗങ്ങളും ചെടിപ്പുളവാക്കുകതന്നെ ചെയ്യും.
''സീമന്തരേഖയില്‍ ചന്ദനം ചാര്‍ത്തിയ
ഹേമന്തനീലനിശീഥിനീ''
(ചിത്രം - ആശീര്‍വാദം; രചന - ഭരണിക്കാവ് ശിവകുമാര്‍; സംഗീതം - എം.കെ. അര്‍ജുനന്‍; ആലാപനം - വാണി ജയറാം.)
ഇവിടെ സീമന്തരേഖയും ചന്ദനം ചാര്‍ത്തലും ഹേമന്തനീലനിശീഥിനിയുമൊക്കെ നമ്മുടെ ശ്രദ്ധയില്‍വരുമ്പോള്‍, തലയില്‍ നടുവേ മുടി പകുത്തിടുമ്പോള്‍ ഉണ്ടാകുന്ന രേഖയാണ് സീമന്തമെന്നറിയാവുന്ന നാം അതിനോടു ചേര്‍ന്നുനില്ക്കുന്ന രേഖയുടെ അധികപ്പറ്റു കണ്ട് കഷ്ടം കൂറിയാല്‍ അദ്ഭുതമില്ല. സീമന്തത്തില്‍ ചന്ദനമല്ല സിന്ദൂരമേ ചാര്‍ത്താറുള്ളൂ എന്നുകൂടി ഓര്‍മിക്കുമ്പോള്‍ ഈ ഗാനം അഗണ്യകോടിയില്‍ അകപ്പെടും.
''പാലപ്പൂവേ, നിന്‍ തിരുമംഗ ല്യത്താലി തരൂ
മകരനിലാവേ, നീയെന്‍ നീഹാര ക്കോടി തരൂ''
(ചിത്രം-ഞാന്‍ ഗന്ധര്‍വന്‍; രചന - കൈതപ്രം; സംഗീതം - ജോണ്‍സണ്‍; ആലാപനം - കെ.എസ്. ചിത്ര).
പാലപ്പൂവിനെ തോഴിയായി സങ്കല്പിച്ചുകൊണ്ടാണ് നായിക താലി തരാന്‍ ആവശ്യപ്പെടുന്നത്. ഒരു പെണ്ണിനോട് 'നിന്‍ തിരുമംഗല്യത്താലി' (നിന്റെ കെട്ടുതാലി) തരണമെന്ന് മറ്റൊരു പെണ്ണ് ആവശ്യപ്പെടുന്നത് അവളുടെ ഭര്‍ത്താവിനെ ചോദിക്കുന്നതിനു തുല്യമല്ലേ? പാലപ്പൂവിനോട് താലിയൊരുക്കിത്തരൂ എന്നു ചോദിക്കേണ്ടതിനു പകരമാണ് ഈ തോന്നിയവാസം എന്നോര്‍ക്കുക.
''കുളിര്‍പിച്ചിപ്പൂമണം ഒഴുകിവരും
കുറുമൊഴിമുല്ലതന്‍ സൗരഭ്യമേ''
(ചിത്രം - സീമന്തിനി; രചന- ബിജു പൊന്നേത്ത്; സംഗീതം - ജയവിജയ; ആലാപനം - യേശുദാസ്)
എത്ര പെട്ടെന്നാണ് പിച്ചിപ്പൂമണം കുറുമൊഴിമുല്ലയുടെ സൗരഭ്യമായി മാറിയതെന്നു നോക്കൂ. മാന്ത്രികന്‍ ഗോപിനാഥ് മുതുകാടിനുപോലും ഇത്തരമൊരു മാന്ത്രികവിദ്യ അസാധ്യമായെന്നു വരാം. പാട്ടെഴുത്തുകാര്‍ പലപ്പോഴും ഇത്തരം കണ്‍കെട്ടുവിദ്യകൊണ്ടാണ് രക്ഷപ്പെട്ടുപോകുന്നത്.
''പൊന്നാമ്പല്‍പ്പുഴയിറമ്പില്‍
നമ്മള്‍ അന്നാദ്യം കണ്ടതോര്‍മയില്ലേ?''
(ചിത്രം - ഹരികൃഷ്ണന്‍സ്; രചന - കൈതപ്രം; സംഗീതം - ഔസേപ്പച്ചന്‍; ആലാപനം-യേശുദാസ്, കെ.എസ്. ചിത്ര).
ഒഴുക്കുവെള്ളത്തില്‍ ആമ്പല്‍പോലുള്ള ജലസസ്യങ്ങള്‍ ഉണ്ടാവുകയില്ല എന്നറിയാമായിരുന്നെങ്കില്‍ ഈ അബദ്ധം രചയിതാവിനു വന്നുപിണയുമായിരുന്നോ? ചിന്തയ്ക്കു തീരെ സ്ഥാനം കല്പിക്കാത്തവരാണ് ചില പാട്ടെഴുത്തുകാര്‍ എന്നതിന് ഇതിലും വലിയ തെളിവെന്തിന്?
''മഞ്ഞില്‍ മുങ്ങി തെന്നല്‍
വന്നു മാവേലിക്കാവില്‍
ഒറ്റയ്‌ക്കൊരു കൊമ്പില്‍
കൂടും കൂട്ടി നീ
ചൊടിയിണകളിലമൃതമോടി
വനതുവഴി വന്നു
ഒരു ചെറുകുളിരലയിളകി നിന്നോമല്‍ക്കരളില്‍''
('മഞ്ഞില്‍വിരിഞ്ഞ പൂക്കള്‍' എന്ന ചിത്രത്തിലെ 'മഞ്ഞണിക്കൊമ്പില്‍' എന്ന ഗാനത്തില്‍നിന്ന്. രചന - ബിച്ചു തിരുമല; സംഗീതം - ജെറി അമല്‍ദേവ്; ആലാപനം - എസ്. ജാനകി.)
ഇണ എന്നാല്‍ ഇരട്ട, ജോടി എന്നൊക്കെ അര്‍ത്ഥം. ചൊടിയിണ എന്നെഴുതിയാല്‍ നായകന്റെ രണ്ടു ചുണ്ടുകളും എന്നര്‍ത്ഥം വന്നുകഴിഞ്ഞു. നായകന് കുറഞ്ഞപക്ഷം നാലു ചുണ്ടുകള്‍ ഉണ്ടെങ്കിലേ 'ചൊടിയിണകള്‍' എന്ന പ്രയോഗം സാധുവായിത്തീരുകയുള്ളൂ.
വയലാര്‍ രാമവര്‍മയുടെ കാലശേഷം കടന്നുവന്ന രചയിതാക്കളില്‍നിന്നാണു കൂടുതല്‍ അപഭ്രംശങ്ങള്‍ ഗാനങ്ങളില്‍ കേള്‍ക്കാനിടയായത്. കവിതയെഴുതി കൈത്തഴക്കം വന്നവരായിരുന്നു മുമ്പു പാട്ടെഴുത്തുകാരായി മാറിയത്. എന്നാല്‍, പിന്നീട് ആ സ്ഥിതി മാറി. ഇന്നാകട്ടെ അതിന്റെ ഏറ്റവും ശോചനീയമായ അവസ്ഥയിലെത്തിനില്ക്കുകയാണ് ഗാനരംഗം. സഹിക്കുകയല്ലാതെ മറ്റെന്താണ് കരണീയമായിട്ടുള്ളത്?
