ഡോ. ചെറിയാന്‍ കുനിയന്തോടത്ത്
വെയിലിന്റെ നീരാളിക്കൈകളാവീഥിയില്‍
വലയങ്ങള്‍ തീര്‍ക്കുകയായിരുന്നു.
ഗഗനതലത്തിലെ വെള്ളിമേഘങ്ങള്‍പോല്‍
ഖഗരാജി പാറിപ്പറന്നിരുന്നു.
അവ തെല്ലു ജലധാര തേടി ജലാശയം
അവനിയിലെങ്ങും തിരഞ്ഞിരുന്നു
മണല്‍ചുട്ടുപൊള്ളുന്ന നേരമായ്, സഞ്ചാരം
മനതാരില്‍ വേദന തീര്‍ത്തിരുന്നു
പുലരിമുതല്‍ യാത്രയാകയാലേശുവിന്‍
പദപദ്മയുഗ്മം ചെമന്നിരുന്നു...
വിവശരാം ശിഷ്യരും കൂടെ നടന്നേറെ-
ത്തളരുകയായ്പ്പശി വളരുകയാല്‍...
പശിനീക്കാന്‍ മാര്‍ഗമാ നയനങ്ങള്‍ തേടവേ
പറവകള്‍ കളകളനാദമാര്‍ന്നു
അകലെയാപ്പാതതന്നരികിലായ്ക്കണ്ടുടന്‍
തികവാര്‍ന്നു നില്ക്കുമൊരത്തിവൃക്ഷം...
അതിലേറെയുണ്ടാകാം പഴമെന്ന ചിന്തയാ-
ലരികിലേക്കണയുകയായി നാഥന്‍
ദലജാലമിടതൂര്‍ന്നു നില്ക്കുമാവൃക്ഷത്തില്‍
ഫലമൊന്നുപോലുമേ കണ്ടതില്ല!
തണലിനു മാത്രമേ, ഫലവൃക്ഷമെന്നോര്‍ത്തു
തളരുന്ന ശിഷ്യരും നോക്കിനിന്നു...
കനിയൊന്നുമില്ലെന്നു തീര്‍ച്ചയായേശുവോ
കനിവെല്ലാം ഹൃത്തിലൊതുക്കിനിന്നു
''ഇനിയൊരുനാളും നീ പൂക്കാതിരിക്കട്ടെ,
കനി നിന്നില്‍ കണികാണാതായിടട്ടെ''
അതുകേട്ടു ശിഷ്യന്മാരാകുലഭാവമാര്‍-
ന്നൊരു നോക്കു നോക്കിയാ ശാഖകളില്‍!
കരിയുകയാമോരോ ദലവുമാ ശാപത്തി-
ന്നനലന്‍ പുകഞ്ഞു പിടിച്ചപോലെ!
നിമിഷങ്ങള്‍ക്കുള്ളിലാ വൃക്ഷമെരിഞ്ഞുപോയ്,
സകലരും ഭീതരായ് നോക്കിനിന്നു.
'കരിയുവാന്‍ കാരണ'മെന്തെന്നു ചോദ്യമായ്
പരിമിതബുധരാകും ശിഷ്യരപ്പോള്‍
''പറയുന്നു സത്യമായ് നിങ്ങളില്‍ വിശ്വാസം
നിറയുകില്‍ നിങ്ങള്‍ക്കുമിപ്രകാരം
തരുവോടു മാത്രമല്ലകലെയാമലയോടു
കടലില്‍പ്പതിക്കുവാന്‍ ചൊന്നാലാവും...
അണുപോലും വിശ്വാസമുണ്ടെങ്കില്‍ നിങ്ങള്‍ക്കു
സകലവും നേടിടാം പ്രാര്‍ത്ഥനയാല്‍...''
* * * * *
ഫലമൊന്നും നല്കാത്ത വൃക്ഷങ്ങളൊക്കെയും
എരിതീയില്‍ വീഴുമെന്നോര്‍ക്കണം നാം,
ഒരു വൃക്ഷമാവുക, ഫലമേറെ നല്കുക-
ധരണിയിലിതുതന്നെ ധന്യധന്യം...
