അകലത്തിന് ആഗോളതലത്തില്‍ അഭൂതപൂര്‍വമായ പ്രസക്തിയും പ്രാധാന്യവുമുള്ള ഒരു പ്രത്യേകസാഹചര്യത്തിലൂടെയാണ് മനുഷ്യസമൂഹം ഇന്നു സഞ്ചരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. ''അടുത്താല്‍ അടി'' എന്നു കുട്ടികള്‍പോലും പറയുന്ന കാലം. അനുദിനപ്രാരബ്ധങ്ങള്‍ക്കും തിരക്കുകള്‍ക്കും ആകുലതകള്‍ക്കും ആഘോഷങ്ങള്‍ക്കുമിടയില്‍ മനുഷ്യന്‍ മറക്കരുതാത്ത ശാരീരികശുചിത്വത്തെക്കുറിച്ചും അവശ്യം പാലിക്കേണ്ട അകലങ്ങളെക്കുറിച്ചുമൊക്കെ ഓര്‍മിപ്പിക്കാന്‍ ഒരു വലിയ പരിധിവരെ ഈ കൊറോണക്കാലം സഹായകമാകുന്നുണ്ട്. ആവശ്യമായ അകലങ്ങള്‍ ആരോഗ്യകരങ്ങളാണെന്നും അനാവശ്യമായ അടുപ്പങ്ങള്‍ അപകടകരങ്ങളാണെന്നുമുള്ള  അടിസ്ഥാനപരമായ അറിവ് കൊവിഡ്-19 പാഠപുസ്തകം പകര്‍ന്നുതരുന്നു.
അകലത്തിന് അഭിവാദ്യവും അടുപ്പത്തിന് അയിത്തവും കല്പിക്കുന്ന ഇക്കാലത്ത്  ക്രിസ്ത്യാനികള്‍ അമ്പതുനോമ്പിന്റെ ആത്മീയനാളുകളിലേക്കു  പ്രവേശിക്കുകയാണ്. ചില അകലങ്ങളുടെയും അടുപ്പങ്ങളുടെയും ആകത്തുകയാണ് ക്രിസ്തുശിഷ്യത്വത്തിന്റെ വില എന്നത് ഓരോ ക്വിസ്ത്വനുയായിയും ഹൃദയവാതിലില്‍ കൊത്തിവയ്‌ക്കേണ്ടത്. 'കൊറോണക്കാലത്ത് ശാരീരികമായി അകന്നിരിക്കുമ്പോഴും, ഹൃദയങ്ങള്‍ അടുത്തിരിക്കണം' എന്ന ഫ്രാന്‍സീസ് പാപ്പായുടെ വാക്കുകള്‍ നോമ്പുകാല ആത്മീയതയില്‍ ആഴപ്പെടാന്‍ പ്രേരകമാവണം.
അവിശുദ്ധിയില്‍നിന്നുള്ള അകലം
അശുദ്ധിയില്‍നിന്നുതന്നെയാണ് ആത്യന്തികമായി ഓരോ മനുഷ്യനും അകലേണ്ടത്. കാരണം, ആത്മാവിനും ആരോഗ്യത്തിനും ഒരുപോലെ ആപത്കരമായിട്ടുള്ളത് ആന്തരികവും ബാഹ്യവുമായ അശുദ്ധി ഒന്നു മാത്രമാണ്. ശാരീരികാശുദ്ധി ശാരീരികരോഗങ്ങള്‍ക്കു കാരണമാകുന്നതുപോലെ ആത്മീയാശുദ്ധി ആത്മീയവ്യാധികള്‍ക്കും ഹേതുവാകുന്നു. ആരോഗ്യമുള്ള ആത്മാവുള്ളവര്‍ക്കേ ആരോഗ്യമുള്ള ശരീരമുണ്ടാകൂ. അങ്ങനെ വരുമ്പോള്‍, അടിസ്ഥാനപരമായി 'അശുദ്ധി'യാണ് മനുഷ്യന്റെ വിനാശകാരണമായ 'വൈറസ്'. അതില്‍നിന്നു നാം പാലിക്കുന്ന അകലമാണ് അനശ്വരമായ ജീവനിലേക്കും രക്ഷയിലേക്കുമുള്ള അടുപ്പം. അശുദ്ധിയുടെ നിറവും മണവും രുചിയും സ്വരവും സ്പര്‍ശവുമുള്ള സകലതില്‍നിന്നും സമദൂരം കാക്കാന്‍ കരുത്താര്‍ജിക്കണം. 'പഞ്ചേന്ദ്രിയജയം' എന്നു സാധാരണ പറയാമെങ്കിലും ആറാമത്തെ ഒരു ഇന്ദ്രിയത്തിന്റെ നിയന്ത്രണമാണ് പരമപ്രധാനമായിട്ടുള്ളത്. അതു ഹൃദയമാകുന്ന ഇന്ദ്രിയത്തിന്റെ നിഗ്രഹമാണ്. ഹൃദയമാണ് ഇദംപ്രഥമമായി നിയന്ത്രണവിധേയമാകേണ്ടതും വിശുദ്ധീകരിക്കപ്പെടേണ്ടതും. കാരണം, ഉള്ളില്‍നിന്ന് ഉദ്ഭവിക്കുന്നവയാണ് ആരെയും അശുദ്ധരാക്കുന്നത് (മത്തായി 15:18).
അകലം പാലിക്കുക എന്നാല്‍ 'അരുത്'  എന്നു പറയുന്നതിനു തുല്യമാണ്. ആരില്‍നിന്നും എന്തില്‍നിന്നുമൊക്കെ നാം അകന്നുനില്ക്കുന്നുവോ അവയോടൊക്കെ ഒരു 'നോ' മനോഭാവം നാം പുലര്‍ത്തുന്നുണ്ട് - അങ്ങനെയാകുമ്പോള്‍ 'നോമ്പു'കാലം, ചില 'മ്പ്' കളോട് 'നോ' പറയാനുള്ള കാലംകൂടിയാണ്. അവയില്‍ ആദ്യത്തേത് 'കൊമ്പ്' ആണ്. അഹങ്കാരം ഇതിന്റെ പര്യായമാണ്. 'വല്യ കൊമ്പുള്ളയാളാ' എന്നു ചിലരെപ്പറ്റി നാംതന്നെ വിലയിരുത്താറില്ലേ? ഉള്ളതിലധികം ഭാവിക്കുന്ന ദുസ്സ്വഭാവമാണിത്. നമ്മെക്കുറിച്ചുള്ള തെറ്റുധാരണയാണ് നിഗളത്തിലേക്കു നമ്മെ നയിക്കുന്നത്. ജീവിതം പിച്ചച്ചട്ടിയാണെന്നും അതില്‍ കിട്ടിയിട്ടുള്ളവയൊക്കെയും കേവലം ഭിക്ഷയാണെന്നുമുള്ള ഒന്നാം പാഠം നോമ്പുകാലത്ത് പലവുരു ഉരുവിട്ടു ഹൃദിസ്ഥമാക്കാം. അഹങ്കാരം അലങ്കാരമല്ല, അപകടമാണ് എന്നുള്ള തിരിച്ചറിവോടെ തെളിമയുള്ള എളിമയ്ക്കായി, വിനയമെന്ന വലിയ പുണ്യത്തിനായി തൊഴുത്തോളം താഴ്ന്നവനോടു പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാം (സുഭാ. 16:18). 
രണ്ടാമത്തേത്, 'കുശുമ്പ്' ആണ്. അസൂയ ഇതിന്റെ അപരനാമമാണ്. മറ്റുള്ളവരിലെ നന്മയെ അംഗീകരിക്കാന്‍ കഴിയാതെവരുമ്പോള്‍ നമ്മിലുണ്ടാകുന്ന ഒരു തോന്നലാണിത്. ഈ ദുര്‍ഗുണത്തോട് 'നോ' പറയാന്‍ പഠിക്കണം.  നമ്മിലില്ലാത്ത നന്മകള്‍ മറ്റുള്ളവരില്‍ കാണുന്നതുകൊണ്ടല്ല മറിച്ച്, നമ്മിലെ നന്മയെ കാണാനും അവയെ അംഗീകരിക്കാനും നമുക്ക് കഴിയാത്തതുമൂലമാണ് അന്യരോട് അസൂയ തോന്നുന്നത്. നമ്മിലേക്കു നല്ലവണ്ണം നോക്കാന്‍ നോമ്പിന്റെ നാളുകളില്‍ പരിശ്രമിക്കാം. അപ്പോള്‍ കുശുമ്പുകുത്താന്‍ സമയം കാണില്ല. പരപ്രശംസയ്ക്ക് നേരം പോരാതെയും വരും (സുഭാ. 14:30).
മൂന്നാമത്തേത്, 'വമ്പ്' ആണ്. വീമ്പ് ഇതിന്റെ വിളിപ്പേരാണ്. പൊങ്ങച്ചം പറയുക എന്ന ദുസ്സ്വഭാവമാണിത്. പരമാര്‍ഥത്തിനു മേമ്പൊടി ചേര്‍ത്ത് പൊലിപ്പിച്ചുള്ള ഈ സംസാരശൈലിയില്‍ അസത്യങ്ങള്‍ക്ക് അഴകും ആകര്‍ഷണവും കൊടുക്കാനാണ് നാം ശ്രമിക്കുന്നത്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഈ ദുശ്ശീലത്തെ ദൂരെയകേറ്റണ്ടത് ആവശ്യമാണ്. പൊടിപ്പും തൊങ്ങലുമില്ലാത്ത 'അതേ'കള്‍ക്കും 'അല്ല'കള്‍ക്കും ഇനിമുതല്‍ നമ്മുടെ നാവിന്‍തുമ്പില്‍ ഇടംകൊടുക്കാന്‍ ശ്രദ്ധിക്കാം (സുഭാ. 27:2). 
നാലാമത്തേത് 'അലമ്പ്' ആണ്. വൃത്തികേട് എന്നാണ് ഇതിനര്‍ത്ഥം. വിവിധ തരത്തിലുള്ള വൃത്തിയില്ലായ്മയുണ്ട്. ബാഹ്യമായ ശുദ്ധിരാഹിത്യത്തെ ഇല്ലാതാക്കാന്‍ ശരീരത്തെയും ജീവിതയിടങ്ങളെയും വൃത്തിയായി സൂക്ഷിക്കണം. ആന്തരികശുദ്ധിശൂന്യത പരിഹരിക്കാന്‍ വാക്കുകളെയും ചിന്തകളെയും കര്‍മ്മങ്ങളെയും ശുദ്ധമായി കാക്കണം. വൃത്തികേടുള്ള യാതൊന്നിനും നമ്മുടെ ജീവിതവൃത്തത്തിനുള്ളില്‍ സ്ഥാനം കൊടുക്കാതിരിക്കാം (മത്താ 23:27). 
അഞ്ചാമത്തേത്, 'അമ്പ്' ആണ്. അന്യരില്‍ അകാരണമായി നാം ഏല്പിക്കുന്ന ഉള്‍മുറിവ് ഉപേക്ഷിക്കാന്‍ നാം തയ്യാറാകണം. ആരും മുറിവേല്ക്കാന്‍ നാം കാരണമാകരുത്. മനോവ്രണങ്ങള്‍ മായാന്‍ വൈകുമെന്നു മറക്കരുത്. അബദ്ധപ്രചാരണങ്ങളും അസത്യസാക്ഷ്യങ്ങളും അവഹേളനവചസ്സുകളും അവസാനിപ്പിക്കാം. ആരെയും വ്യക്തിഹത്യ ചെയ്യാതിരിക്കാം. വെറുപ്പും വൈരാഗ്യവും വെടിയാം. കുറ്റാരോപിതര്‍ കുറ്റക്കാരാകണമെന്നില്ല. മുന്‍വിധിയോടുകൂടി അവര്‍ക്കുനേരേ മുഷ്ടിചുരുട്ടാതിരിക്കാം (പുറ 23:1). ഇത്യാദി കാമ്പില്ലാത്ത 'മ്പ്' കളെ കഴിവതും അകറ്റി നമ്മുടെ കൊച്ചുജീവിതത്തെ കൂടുതല്‍ 'കഴമ്പ്' ഉള്ളതാക്കി മാറ്റാം. വിശുദ്ധിക്കു വിഘാതമായി നില്ക്കുന്ന എല്ലാറ്റിനോടും വിടചൊല്ലാനുള്ള ചങ്കൂറ്റവും വിവേകവും വലിയനോമ്പില്‍ സ്വന്തമാക്കാന്‍ നമുക്കു സാധിക്കണം.
അതിശുദ്ധിയിലേക്കുള്ള അടുപ്പം
അതിശുദ്ധിയോടുതന്നെയാണ് അടിസ്ഥാനപരമായി നാം അടുക്കേണ്ടത്. ആത്മാവിനും ആരോഗ്യത്തിനും ഒരുപോലെ ആവശ്യമായിട്ടുള്ളത് ആന്തരികവും ബാഹ്യവുമായ ശുദ്ധി ഒന്നു മാത്രമാണ്. 'ശുദ്ധി' തന്നെയാണ് ആയുസ്സിന്റെ ആധാരം.  ദൈവം വിശുദ്ധിയും, ദൈവികമായവയൊക്കെ വിശുദ്ധവുമാണ്. ആകയാല്‍, അവയോടൊക്കെയാണ് നാം അനുനിമിഷം അടുക്കേണ്ടത്. പരിശുദ്ധിയിലേക്കു നമ്മെ അടുപ്പിക്കുന്ന മൂന്നു പാതകളിലൂടെയുള്ള പ്രയാണമാണ് നോമ്പുകാലജീവിതം. 
അവയില്‍ ആദ്യത്തേത് പ്രാര്‍ഥനപാതയാണ്. പ്രാര്‍ഥന പരമമായും ഒരു കൊടുക്കല്‍ പ്രക്രിയയാണ്. സര്‍വതിനും ഉടയവനായ ദൈവത്തിനു നാം സമയവും സ്ഥലവും  നല്കുന്ന പ്രവൃത്തിയാണത്. അതുവഴി നിത്യനായവന്‍ നിസ്സാരരായ നമ്മുടെ അസ്തിത്വത്തിന്റെ ഭാഗമായിത്തീരുകയാണു ചെയ്യുന്നത്. അവിടുന്നു നമ്മെ എത്രമാത്രം ആവരണം ചെയ്യുന്നുവോ അത്രമാത്രം നമ്മുടെ ആയുസ്സിന് അഴകും അര്‍ഥവുമുണ്ടാകും. നമ്മെ കര്‍ത്താവിനു കുറച്ചുകൂടി വിട്ടുകൊടുക്കാന്‍ പ്രാര്‍ഥനവഴിയിലൂടെയുള്ള സഞ്ചാരം സഹായിക്കും. പതിവുള്ളതിന്റെ പാതികൂടിയെങ്കിലും നേരം തമ്പുരാന്റെ തിരുമുമ്പിലിരിക്കാന്‍ പരിശ്രമിക്കാം (മത്താ 26:41; സങ്കീ. 141:2).
രണ്ടാമത്തേത്, പശ്ചാത്താപപാതയാണ്. പറ്റിപ്പോയ തെറ്റുകളെപ്പറ്റിയുള്ള മായമില്ലാത്ത മനസ്താപമാണിത്. അപരാധങ്ങള്‍ ആവര്‍ത്തിക്കില്ല എന്നുള്ള ദൃഢനിശ്ചയം അനുതാപത്തിന്റെ ഭാഗമാകുമ്പോഴാണ് അതിനു പ്രസക്തിയും പ്രയോജനവുമേറുന്നത്. അമ്പതുനോമ്പുകാലം ആത്മാര്‍ത്ഥമായ അനുതാപത്തിന്റെ ദിനരാത്രങ്ങളുടേതാകട്ടെ. ചില കണ്ണുനനയലുകളുടെ അനുഭവങ്ങളിലൂടെ കടന്നുപോയെങ്കിലേ നോമ്പിനു കാമ്പുണ്ടാകൂ (ലൂക്കാ 5:32; എസെക്കി. 18:30). 
മൂന്നാമത്തേത്, പരിഹാരപാതയാണ്. നമ്മുടെ കടങ്ങളും പാപങ്ങളും നാമും നാമുമായും നാമും മറ്റുള്ളവരുമായും, നാമും ദൈവവുമായുമുള്ള ബന്ധങ്ങളില്‍ പല വിള്ളലുകളും ശൂന്യതകളും സൃഷ്ടിക്കുന്നുണ്ട്. അനുയോജ്യമായ പ്രായശ്ചിത്തപ്രവൃത്തികളിലൂടെ മാത്രമേ അവയെ പരിഹരിക്കാനാവൂ. വിശുദ്ധവചനമാകുന്ന 'വാക്‌സിന്‍', പരിശുദ്ധ കൂദാശകളാകുന്ന 'സാനിറ്റൈസര്‍', വിശ്വാസമാകുന്ന 'മാസ്‌ക്' മുതലായവ ആത്മീയയാത്രയില്‍  വേണ്ടുവോളം കൈയില്‍ കരുതാം. ദാനധര്‍മം, സത്കൃത്യങ്ങള്‍ എന്നിവയിലൂടെയൊക്കെ  പിണഞ്ഞുപോയ പിഴകള്‍ക്കു പരിഹാരം ചെയ്യാം (ലൂക്കാ 13:3; എസെക്കി. 18:21). അമ്പതുനോമ്പ് ഇപ്രകാരമുള്ള പവിത്രമായ അനുഷ്ഠാനങ്ങളുടെയും അവസരമാകട്ടെ.