കേരളത്തില്‍ ടെലിവിഷന്റെ ആവിര്‍ഭാവത്തിനുമുമ്പ് കുടുംബസദസ്സുകളുടെ ഏറ്റവും വലിയ വിനോദോപാധി റേഡിയോനാടകങ്ങളായിരുന്നു. പതിനഞ്ചും മുപ്പതും അറുപതും മിനിറ്റുകള്‍ ദൈര്‍ഘ്യമുള്ള റേഡിയോനാടകങ്ങള്‍ കേരളത്തിലെ ആകാശവാണിനിലയങ്ങള്‍ തുടരെത്തുടരെ പ്രക്ഷേപണം ചെയ്തിരുന്നു. അവയ്‌ക്കെല്ലാം മകുടം ചാര്‍ത്തിക്കൊണ്ട് വര്‍ഷംതോറും ആകാശവാണിനിലയങ്ങളുടെ സംയുക്താഭിമുഖ്യത്തില്‍ റേഡിയോനാടകവാരവും നടത്തിയിരുന്നു. ആദ്യകാലത്തു തിരുവനന്തപുരത്തും കോഴിക്കോട്ടും മാത്രമേ റേഡിയോസ്റ്റേഷനുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. 

   നാടകവാരം മലയാളിക്കുടുംബങ്ങളെ സംബന്ധിച്ച് ഒരു നാടകോത്സവംതന്നെയായിരുന്നു. പ്രശസ്തരായ എഴുത്തുകാര്‍ എഴുതി, പേരെടുത്ത നടീനടന്മാര്‍ അഭിനയിക്കുന്ന നാടകങ്ങള്‍. അവ കേള്‍ക്കാന്‍ ജനങ്ങള്‍ക്ക് എന്തൊരു ഹരവും ആവേശവുമായിരുന്നു! രാത്രി 9.30 ന് ആരംഭിക്കുന്ന നാടകങ്ങള്‍ ആസ്വദിക്കാന്‍ വീട്ടമ്മമാരും കുടുംബാംഗങ്ങളും വീട്ടുജോലികളും പ്രാര്‍ഥനകളും മറ്റും നേരത്തേതന്നെ തീര്‍ത്ത് റേഡിയോയുടെ മുമ്പില്‍ കാതുകൂര്‍പ്പിച്ചിരിക്കും.

ഞാന്‍ സ്റ്റേജുനാടകങ്ങള്‍ എഴുതിത്തുടങ്ങിയത് 1956 ലാണെങ്കിലും ആദ്യമായി റേഡിയോനാടകമെഴുതിയത് 1964 ലാണ്. ഒരു ദിവസം തൃശൂര്‍  മംഗളോദയത്തില്‍വച്ച് പ്രസിദ്ധ എഴുത്തുകാരനും നാടകകൃത്തുമായ തിക്കോടിയനെ പരിചയപ്പെട്ടു. അന്നു തിക്കോടിയന്‍ കോഴിക്കോട് ആകാശവാണിയില്‍ ഡ്രാമാ പ്രൊഡ്യൂസറും സംവിധായകനുമാണ്. തൃശൂരും മറ്റു പ്രദേശങ്ങളും അന്നു കോഴിക്കോട് നിലയത്തിന്റെ കീഴിലാണ്. തിക്കോടിയന്‍ ആവശ്യപ്പെട്ടു: ''ജോസ് റേഡിയോയ്ക്കുവേണ്ടി ഒരു നാടകം എഴുതി അയച്ചുതരൂ! 

    ''റേഡിയോ നാടകമെഴുതാന്‍ എനിക്കറിയില്ല, പരിചയമില്ല.'' ''അത്ര വലിയ പരിചയമൊന്നും വേണ്ട. ഒരു കാര്യം മനസ്സിലാക്കിയാല്‍ മതി. സ്റ്റേജുനാടകത്തില്‍ കഥാപാത്രങ്ങള്‍ രംഗത്തുവന്ന് അഭിനയിക്കുന്നു. സംഭാഷണം നടത്തുന്നു. ജനങ്ങള്‍ കാണുന്നു. എന്നാല്‍, റേഡിയോനാടകത്തില്‍ കഥാപാത്രങ്ങള്‍ അദൃശ്യരായി നിന്നുകൊണ്ട് സംഭാഷണം നടത്തുന്നു. ജനങ്ങള്‍ കേള്‍ക്കുന്നു. ശബ്ദവൈവിധ്യംകൊണ്ടു കഥാപാത്രങ്ങളെ നമ്മള്‍ തിരിച്ചറിയുന്നു. ഇതു മനസ്സില്‍വച്ച് എഴുതിയാല്‍ മതി'' തിക്കോടിയന്‍ എനിക്ക് ആത്മവിശ്വാസം പകര്‍ന്നുതന്നു.

    ഞാന്‍ നാടകം ചിന്തിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. റേഡിയോനാടകത്തില്‍ ശബ്ദംകൊണ്ട് എല്ലാം മനസ്സിലാവണം. കഥാപാത്രങ്ങള്‍ ഉള്ളില്‍ പതിയണം. ഇതിവൃത്തം മനസ്സില്‍ വിരിയണം. ചുരുക്കത്തില്‍, സ്റ്റേജില്‍ കാണുന്ന നാടകത്തിന്റെ പ്രതീതി ജനങ്ങളില്‍ ജനിപ്പിക്കണം. സ്റ്റേജിലെ നാടകം കണ്ണുകൊണ്ടും മനസ്സുകൊണ്ടും നമ്മള്‍ ആസ്വദിക്കുമ്പോള്‍, റേഡിയോനാടകം ചെവികൊണ്ടും മനസ്സുകൊണ്ടുമാണ് ആസ്വദിക്കുന്നത്.

'ഒരു  ചിത്രം പൂര്‍ത്തിയായി' എന്ന അരമണിക്കൂര്‍നാടകം എഴുതിയതോടെ എന്റെ ആദ്യ റേഡിയോനാടകം പൂര്‍ത്തിയായി. ദരിദ്രനായ ഒരു ചിത്രകാരന്റെ  ഹൃദയസ്പര്‍ശിയായ കഥ. തിക്കോടിയന്റെ സംവിധാനത്തില്‍ അതു പ്രക്ഷേപണം ചെയ്യപ്പെട്ടു. തുടര്‍ന്നു 'ശപഥം' എന്ന ചെറിയ നാടകം അയച്ചുകൊടുത്തു. അങ്ങനെ ചെറുതും വലുതുമായ ധാരാളം റേഡിയോനാടകങ്ങള്‍ കോഴിക്കോട് നിലയം പ്രക്ഷേപണം ചെയ്തു. 1968 വരെ ആ ബന്ധം തുടര്‍ന്നു. പിന്നീട് തൃശൂര്‍ തിരുവനന്തപുരം നിലയത്തിന്റെ പരിധിയിലായി.

   തിരുവനന്തപുരം ആകാശവാണിയിലെ നാടകസംവിധായകനും ഡ്രാമാ പ്രൊഡ്യൂസറുമായിരുന്നു ടി.എന്‍. ഗോപിനാഥന്‍ നായര്‍. ധാരാളം സ്റ്റേജുനാടകങ്ങളുടെയും എണ്ണമറ്റ റേഡിയോ നാടകങ്ങളുടെയും കര്‍ത്താവാണദ്ദേഹം. 1958 ല്‍ തിരുവനന്തപുരം ആകാശവാണിയില്‍ നിയമിതനായ അദ്ദേഹം നീണ്ട ഇരുപതുവര്‍ഷക്കാലം ഡ്രാമാ പ്രൊഡ്യൂസറായും സംവിധായകനായും സേവനമനുഷ്ഠിച്ചു. ഈ കാലയളവില്‍ അദ്ദേഹം ആകാശവാണിയുടെ നാടകപരിപാടികളില്‍ വരുത്തിയ പുതുമകളും പരിഷ്‌കാരങ്ങളും ഏറെ ശ്ലാഘനീയമാണ്. കേരളത്തില്‍ ആദ്യമായി റേഡിയോ നാടകവാരം സംഘടിപ്പിച്ചത് ടി.എന്‍. ആയിരുന്നു. അതില്‍ ഒരു നാടകത്തില്‍ അക്കാലത്തെ പ്രസിദ്ധ സിനിമാതാരങ്ങളെയും പങ്കെടുപ്പിച്ചിരുന്നു. തുടര്‍നാടകപരിപാടി (ഫാമിലി സീരിയല്‍) ആകാശവാണിയില്‍ തുടങ്ങിവച്ചതും ടി.എന്‍. ഗോപിനാഥന്‍നായരാണ്.

   ടി.എന്‍. ഗോപിനാഥന്‍നായരും ഞാനും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം ആരംഭിക്കുന്നത് 1960 കളിലാണ്. സ്‌നേഹസമ്പന്നനും പരമസാത്വികനും വിനയാന്വിതനുമായ അദ്ദേഹം എന്നെ ഒരനുജനെപ്പോലെയും സഹോദരനെപ്പോലെയും സുഹൃത്തിനെപ്പോലെയുമാണ് കണ്ടത്. എന്റെ ഏറെ പ്രസിദ്ധമായ 'മണല്‍ക്കാട്' നാടകം വായിച്ച് അഭിപ്രായം അറിയിക്കണമെന്നഭ്യര്‍ഥിച്ചുകൊണ്ട് 1968 ല്‍ ഞാനദ്ദേഹത്തിന് അയച്ചുകൊടുത്തു. വായിച്ചിട്ടു നല്ല അഭിപ്രായം കുറിച്ചെന്നു മാത്രമല്ല, അത് ഒരു മണിക്കൂറിന്റെ റേഡിയോനാടകമാക്കി അയച്ചുകൊടുക്കാന്‍ എന്നോടാവശ്യപ്പെടുകയും ചെയ്തു.

രണ്ടരമണിക്കൂറിന്റെ സ്റ്റേജു നാടകമാണ്. അത് ഒരു മണിക്കൂറിന്റെ റേഡിയോനാടകമാക്കി രൂപാന്തരപ്പെടുത്തണം. വളരെ സൂക്ഷ്മതയോടെ ചെയ്യേണ്ട ശ്രമകരമായ ജോലി.

നാടകത്തെ പ്രേക്ഷകന്റെ ലോകത്തുനിന്ന് ശ്രോതാക്കളുടെ ലോകത്തേക്കു മാറ്റണം. സ്റ്റേജുനാടകത്തില്‍ കഥാപാത്രങ്ങളുടെ അഭിനയം, ഭാവപ്രകടനങ്ങള്‍, അമര്‍ഷം, പൊട്ടിത്തെറി, പൊട്ടിക്കരച്ചില്‍ എന്നിവയെല്ലാം നേരിട്ടുകാണുന്നു. എന്നാല്‍, റേഡിയോനാടകത്തില്‍ ഒന്നും കാണാനില്ല. കഥാപാത്രങ്ങളുടെ ശബ്ദംമാത്രം. സ്റ്റേജില്‍ കാണുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന ആനന്ദവും അനുഭൂതിയും കേള്‍വിയിലൂടെ ശ്രോതാവിനു ലഭിക്കണം. കഥാപാത്രങ്ങളെ കാണുന്ന പ്രതീതി മനസ്സില്‍ ജനിപ്പിക്കണം. അവരുടെ വികാരങ്ങളില്‍ പങ്കുകൊള്ളാന്‍ കഴിയണം. ശബ്ദവ്യത്യാസംകൊണ്ടു കഥാപാത്രങ്ങളെ തിരിച്ചറിയണം. ചുരുക്കത്തില്‍, റേഡിേയാനാടകത്തില്‍ ചെവിയാണ് കണ്ണ്.

ആവശ്യപ്പെട്ടതുപോലെ ഒരു മണിക്കൂര്‍ നാടകമാക്കി 'മണല്‍ക്കാട്' ടി.എന്‍. ന് അയച്ചുകൊടുത്തു. അദ്ദേഹം അത് ആ വര്‍ഷത്തെ റേഡിയോ നാടകവാരത്തില്‍ ഉള്‍പ്പെടുത്തി പ്രക്ഷേപണം ചെയ്തു. റേഡിയോയില്‍ വരുന്ന എന്റെ ആദ്യത്തെ സമ്പൂര്‍ണനാടകം!

    അഭിനയിക്കാനുള്ള വാസന എനിക്കു ചെറുപ്പംമുതലേ ഉള്ളതിനാലും സ്റ്റേജുനാടകങ്ങളില്‍ പലതിലും അഭിനയിച്ചതുകൊണ്ടും ഞാനെഴുതി സംവിധാനം ചെയ്യുന്ന നാടകങ്ങളില്‍ ഭേദപ്പെട്ട ഏതെങ്കിലും റോളില്‍ ഞാന്‍ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നതുകൊണ്ടും റേഡിയോനാടകത്തിലും അഭിനയിച്ചാല്‍ കൊള്ളാമെന്നു മോഹമുണ്ടായി. അതിന് ആകാശവാണിയുടെ ഓഡിഷന്‍ ടെസ്റ്റ്  (ശബ്ദപരിശോധന) പാസ്സാവണം. 

   ടി.എന്‍. ഗോപിനാഥന്‍നായര്‍ക്കു കത്തെഴുതി എന്റെ ഇംഗിതം അറിയിച്ചു. ഓഡിഷന്‍ ടെസ്റ്റു നടക്കുന്ന സമയമാകുമ്പോള്‍ അറിയിക്കാമെന്നും പൂരിപ്പിച്ചയയ്‌ക്കേണ്ട ഫോറങ്ങള്‍ യഥാസമയം അയച്ചുതരാമെന്നും മറുപടി വന്നു.

ടെസ്റ്റിന്റെ സമയം വന്നപ്പോള്‍ എനിക്കയച്ചു തന്ന ഫോറം പൂരിപ്പിച്ച് ആകാശവാണിക്ക് അയച്ചുകൊടുത്തു. ആഴ്ചകള്‍ക്കുശേഷം ഓഡിഷന്‍ ടെസ്റ്റിന് തിരുവനന്തപുരംനിലയത്തിലേക്കു ക്ഷണിച്ചുകൊണ്ടു കത്തുവന്നു.

ഞാന്‍ ആകാശവാണിയില്‍ ചെല്ലുമ്പോള്‍ അവിടത്തെ രംഗംകണ്ട് അമ്പരന്നുപോയി. ഒട്ടനവധി യുവതികളും യുവാക്കളും എത്തിയിട്ടുണ്ട്. എല്ലാവരും ഓഡിഷന്‍ ടെസ്റ്റിനു വന്നവര്‍. കൂട്ടത്തില്‍ പ്രായക്കൂടുതല്‍ എനിക്കാണ്. അവരെന്നെ കൗതുകത്തോടെ നോക്കി.

''സാറ് എന്തിനാ വന്നിരിക്കുന്നത്?'' ഒരു യുവാവിന്റെ ചോദ്യം.

''ഓഡിഷന്‍ ടെസ്റ്റിന്.''

''എവിടന്നാ വരുന്നേ?'' തൃശൂര്‍നിന്ന്.''

''എന്താ പേര്?''

  ഞാന്‍ നാടകകൃത്ത് സി.എല്‍. ജോസാണെന്നറിഞ്ഞപ്പോള്‍ അവിടെ കൂടിയവര്‍ക്കെല്ലാം എന്തെന്നില്ലാത്ത വിസ്മയഭാവം. ഏതാണ്ടെല്ലാവരുംതന്നെ എന്റെ വിവിധ നാടകങ്ങളില്‍ അഭിനയിച്ചവര്‍. എന്നെ മുമ്പു കാണാത്തവര്‍, അറിയാത്തവര്‍. പലരും അവര്‍ അവതരിപ്പിച്ച എന്റെ നാടകത്തിന്റെയും കഥാപാത്രങ്ങളുടെയും പേരു പറഞ്ഞ് ആരാധനാഭാവത്തില്‍ എന്റെ ചുറ്റുംകൂടി. എനിക്കതു സന്തോഷത്തിന്റെയും അഭിമാനത്തിന്റെയും നിമിഷങ്ങളായിരുന്നു.

മണിക്കൂറുകളുടെ കാത്തിരിപ്പിനുശേഷം ഓഡിഷന്‍ ടെസ്റ്റു കഴിഞ്ഞു ഞാന്‍ മടങ്ങി. ടെസ്റ്റില്‍ പാസ്സായോ ഇല്ലയോ എന്ന വിവരം പോസ്റ്റലായി അയച്ചുതരുമെന്ന് ടി.എന്‍. പറഞ്ഞു. രണ്ടാഴ്ചയ്ക്കകം, ടെസ്റ്റില്‍ പാസ്സായി എന്നറിയിച്ചുകൊണ്ടുള്ള ആകാശവാണിയുടെ കത്തുവന്നു. ടെസ്റ്റു പാസ്സായിട്ട് ആദ്യം പങ്കെടുത്തതുതന്നെ 1969 ലെ നാടകവാരത്തിലെ ഒരു നാടകത്തില്‍. പൊന്‍കുന്നം വര്‍ക്കിയുടെ 'കതിരു കാണാക്കിളി' എന്ന നാടകം!