പ്രഫ. തോമസ് കണയംപ്ലാവന്‍ ത്യൂഷകാലം; പാരിജാതത്തിന്‍ കുടക്കീഴില്‍
മുറ്റത്തു കാറ്റും വെയ്‌ലുമേറ്റു ഞാനിരിക്കവേ,
അഞ്ചിതള്‍പ്പൂവെന്‍ മുമ്പില്‍ മിഴികള്‍ തുറക്കുന്നു;
സഞ്ചിതകുതുകം ഞാനതു കണ്ടിരിക്കുന്നു!
കാട്ടുപൂവാണെന്നാലും നാട്ടുപൂവിനെക്കാളും
കാന്തിയും പ്രസാദവും കാണുന്നൂ ദലങ്ങളില്‍
മൂളിക്കൊണ്ടണയുന്നു ചെറിയ തേനീച്ചകള്‍;
മൂളക്കം ചെവികളില്‍ മധുരഗാനാലാപം!
ശബളാഭമാം ശലഭങ്ങളിങ്ങെത്തുംമുമ്പേ
മധുസംഭരിക്കുവാനെത്തിയിത്തേനീച്ചകള്‍;
നിത്യവിസ്മയം ജന്മവാസന; തേനാടകള്‍
നിറയുംവരെപ്പൂന്തേനവ സംഭരിക്കുന്നു!
മര്‍ത്ത്യനു സ്വാദിഷ്ഠമാം ഭക്ഷണമായിട്ടതു
ഹൃദ്യമാം വിരുന്നിന്റെ ഭാഗമായ് ഭവിക്കുന്നു.
എന്തു വിസ്മയ,മാരുണ്ടോര്‍ക്കുകില്‍ നിഗൂഢമാം
ബന്ധുരപ്രപഞ്ചത്തിന്‍ കുരുക്കൊന്നഴിക്കുവാന്‍
താണുകൂപ്പിടാം നമുക്കീവിശ്വവിധാനത്തെ
താങ്ങിനിര്‍ത്തീടും പരാശക്തിതന്‍ തിരുമുമ്പില്‍!
