നിഥിന് കുമാര്
''മ്മ്... എഴുന്നേല്‍ക്ക്.''
വീണ്ടും വടികൊണ്ട് കൂട്ടില്‍ തട്ടിക്കൊണ്ട് ഗ്രാമത്തലവന്‍ പറഞ്ഞു. ഉറക്കത്തില്‍നിന്നു പെട്ടെന്നുണര്‍ന്ന ഡോസി മനസ്സില്‍ ചിന്തിച്ചു.
''ഓ. ഇതാണല്ലേ ഗ്രാമത്തലവന്‍. എല്ലാവരുടെയും യജമാനന്‍. അപ്പോള്‍ എന്നെ ഇവിടെ കൊണ്ടുവന്നത് വേറെ ആളുകളാണ്. ഗ്രാമത്തലവന്റെ ജോലിക്കാര്‍.''
ഡോസി ഉടനെതന്നെ നല്ല ഊര്‍ജത്തോടെ ചാടിയെഴുന്നേറ്റു. എന്നിട്ട് ഗ്രാമത്തലവനെ വണങ്ങി. അതുകണ്ടപ്പോള്‍ ത്തന്നെ ഡോസിയോട് ഒരിഷ്ടം ഗ്രാമത്തലവനു തോന്നി. അയാള്‍ പുഞ്ചിരിച്ചു.
''നീ മിടുക്കനാണല്ലോ.'' ഡോസി തലയാട്ടി.
''ശരി. നമുക്കു പുറത്തു പോകണം, ഗ്രാമച്ചന്തയില്‍. കുറച്ചു സാധനങ്ങള്‍ ചന്തയില്‍നിന്നു വാങ്ങിവരണം. എന്റെയൊപ്പം അനുസരണയോടെ വരണം. കുറുമ്പുകാണിച്ചാല്‍ കാലു ഞാന്‍ തല്ലിയൊടിക്കും. പിന്നെ നിനക്കു നടക്കാന്‍ പറ്റില്ല.''
ഗ്രാമത്തലവന്‍ കൈയിലെ വടി നീട്ടിക്കൊണ്ടു പറഞ്ഞു. ഡോസിയുടെ കണ്ണുകള്‍ രണ്ടും വടിയില്‍ത്തന്നെയായിരുന്നു. ഗ്രാമത്തലവന്‍ പറഞ്ഞതുപോലെ ഒരു കുറുമ്പും കാണിക്കാതെ ഡോസി ഒപ്പം നടന്നു. അവനു നന്നായി പേടി തോന്നി. അവര്‍ ഗ്രാമച്ചന്ത ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു.
കുറച്ചുദൂരം ചെന്നപ്പോള്‍ ദൂരെയായി ഗ്രാമച്ചന്ത ഡോസി കണ്ടു.
''അതാണല്ലേ ഗ്രാമച്ചന്ത! നല്ല ദൂരമുണ്ടല്ലോ.''
അങ്ങനെ ചിന്തിച്ചുനടക്കുന്നതിനിടയില്‍ ഗ്രാമത്തലവന്‍ കഴുതയെയൊന്നു തട്ടി.
''നീ കണ്ടോ.. അതാണു ഗ്രാമച്ചന്ത.'' ഡോസി തലയാട്ടി.
ഗ്രാമച്ചന്തയിലെ എല്ലാവരും ഗ്രാമത്തലവനെ വണങ്ങുന്നതു കണ്ടപ്പോള്‍ ഡോസിക്കു മനസ്സിലായി, യജമാനന്‍ ഈ ഗ്രാമത്തിലെ അത്രയും പ്രധാനപ്പെട്ട ഒരാളണെന്ന്.
''ഇത്രയും വലിയ ആളിന്റെ കൈയില്‍നിന്നും എങ്ങനെ രക്ഷപ്പെടും? അത് കൂടുതല്‍ അപകടമാകില്ലേ?'' അപ്പോഴേക്കും ഗ്രാമച്ചന്തയിലെ, യജമാനന്റെ സാധനങ്ങള്‍ വച്ചിരുന്ന കടയില്‍ ഇരുവരും എത്തിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു.
''അയ്യോ യജമാന്‍. അങ്ങ് എന്തിനാണു വന്നത്. ഞാന്‍ തലയില്‍വെച്ചു കൊണ്ടുത്തരുമായിരുന്നല്ലോ.'' കടക്കാരന്‍ പറയുന്നതു കേട്ടപ്പോള്‍ ഡോസി അത്ഭുതപ്പെട്ടു.
''അതൊന്നും സാരമില്ല. പുതിയ കഴുതയൊരെണ്ണം കിട്ടിയേപ്പാള്‍ അതിന്റെ കഴിവ് ഒന്നറിയാന്‍വേണ്ടിക്കൂടിയാണ് ഞാന്‍ തന്നെ വന്നത്.'' ഗ്രാമത്തലവന്‍ കടക്കാരനോടു പറയുന്നതു കേട്ടപ്പോള്‍ ഡോസിക്കു കാര്യം മനസ്സിലായി.
''ഓഹോ. അപ്പോള്‍ ഇതൊരു പരീക്ഷണംകൂടിയാണ്...'' കടക്കാരന്‍ ഡോസിയെ സാധനങ്ങള്‍ ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചു.
''നോക്ക്. അതാണ് നീ കൊണ്ടുപോകേണ്ടത്.''
''അയ്യോ അതൊരു കുന്നിന്റെ അത്രയും ഉണ്ടല്ലോ. ഇതെങ്ങനെ ഞാന്‍ ഒറ്റയ്ക്കുകൊണ്ടു പോകും... നടു ഒടിഞ്ഞതുതന്നെ.'' ഡോസി അമ്പരന്നുപോയി. പെട്ടെന്നുതന്നെ കഴുതയുടെ പുറത്തേക്ക് കടക്കാരന്‍ സാധനങ്ങള്‍ എടുത്തുവച്ചു കൊടുത്തു. കഴുത ഒന്നു കുനിഞ്ഞുപോയി.
''അമ്മേ. എന്തൊരു ഭാരം.'' കഴുതയുടെ കണ്ണുനിറഞ്ഞു.
''വേഗം നടക്ക്.'' ഗ്രാമത്തലവന്‍ പറഞ്ഞു. ഡോസി ഭാരം താങ്ങാന്‍ കഴിയാതെ പതിയെ നീങ്ങി.
''അയ്യോ. അമ്മേ എനിക്കു നടക്കാന്‍ വയ്യായേ.'' അവന്‍ കരയുകയാണ്
''വേഗം നടക്കാന്‍.'' ഗ്രാമ ത്തലവന്‍ ഉറക്കെ പറഞ്ഞു. ഡോസി പേടിച്ചുപോയി. അവന്‍ നായകള്‍ പറഞ്ഞതും കീര പറഞ്ഞതും ഓര്‍ത്തു.
''ഞാന്‍ വീണുപോയാല്‍ എന്നെ യജമാനന്‍ തല്ലിച്ചതയ്ക്കും. പാടില്ല. തല്ലു കൊള്ളാന്‍ പറ്റില്ല.'' ഡോസി വേഗത്തില്‍ നടക്കാന്‍ തുടങ്ങി. ഇടയ്ക്ക് ഡോസി ഗ്രാമത്തലവനെ നോക്കുന്നുണ്ട്. ചൂരല്‍വടി അന്തരീക്ഷത്തില്‍ അയാള്‍ വീശുകയാണ്. അതിന്റെ ശബ്ദം ഡോസിയുടെ കാതില്‍ മുഴങ്ങി.
'''നിനക്കറിയാമോ ഡോസീ, എനിക്കു പണ്ടൊരു കുതിരയുണ്ടായിരുന്നു... മൃണ. അവന്‍ എന്നെ വഞ്ചിച്ചു. ഞാന്‍ അവനെ ആഹാരം കൊടുക്കാതെ പൂട്ടിയിട്ടു. ഒടുക്കം അവന്‍... ഹാ ഹാ.''
''അപ്പോള്‍ മൃണയിപ്പോള്‍ ജീവിച്ചിരിപ്പില്ല.'' കഴുതയ്ക്ക് ഒരുപാട് വിഷമം തോന്നി. ഇനി എങ്ങനെയും രക്ഷപ്പെട്ടു പോയേ തീരൂ. ഡോസി നോക്കുമ്പോള്‍ ദൂരെ ഒരു കല്ലിന്റെ മറവില്‍ കീര നില്‍ക്കുന്നു. ഡോസിയെ കണ്ടതും കീര എന്തോ പറഞ്ഞു. പക്ഷേ, വളരെ പതിയെയാണ് കീര പറഞ്ഞത്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഡോസി കേട്ടില്ല. അതു മനസ്സിലാക്കിയ കീര റായലിനെ ഡോസിയുടെ അടുത്തേക്കു പറഞ്ഞുവിട്ടു.
''റായലേ നീ ഡോസിയുടെ അടുത്തേക്കുചെന്നു കാര്യങ്ങള്‍ പറ.''
കീര അങ്ങനെ പറഞ്ഞാണ് റായലിനെ വിട്ടത്. ഗ്രാമത്തലവന്‍ കാണാതെ റായല്‍ ഡോസിയുടെ പുറത്തേക്കു വലിഞ്ഞുകയറി. പുറത്ത് സാധനങ്ങള്‍ നിറച്ച ചാക്കുകള്‍ ഉള്ളതിനാല്‍ അതിന്റെ ഇടയിലൂടെ തേള്‍, ഡോസിയുടെ കാതിന്റെ അടുത്തെത്തി.
''ഡോസീ. ഞാനാണു റായല്‍'' ഡോസി ഒന്നും മിണ്ടാതെ റായല്‍ പറയുന്നതു ശ്രദ്ധിക്കാന്‍ തുടങ്ങി.
''ഇപ്പോള്‍ രക്ഷപ്പെടാന്‍ ശ്രമിക്കരുത്. അത് അപകടമാണ്. വൈകുന്നേരം ഗ്രാമത്തലവന്‍ നിന്നെ ഒരു പുല്‍മേട്ടില്‍ കൊണ്ടുചെല്ലും. അവിടെ നിനക്കു കഴിക്കാന്‍ നിറയെ പച്ച പ്പുല്ല് കിട്ടും. കുറച്ച് അധികം നേരം നിന്നെ അവിടെ നിര്‍ത്തും. ആ സമയമാണ് രക്ഷപ്പെടാന്‍ നല്ലത്. കീര പറഞ്ഞതാണ്. അവള്‍ക്ക് ഇതിനെപ്പറ്റി നല്ലറിവാണ്.'' റായല്‍ അത്രയും പറഞ്ഞിട്ട് ഡോസിയുടെ പുറത്തുനിന്നു താഴേക്കു ചാടി. ഡോസി, റായല്‍ പറഞ്ഞതുപോലെ അനുസരിക്കാന്‍ തീരുമാനിച്ചു. അല്ലാതെ എടുത്തു ചാടുന്നത് ആപത്താണ്. ഗ്രാമത്തിലെ ആളുകള്‍ എല്ലാം ഗ്രാമ ത്തലവന്റെ ആളുകളാണ്. ഡോസി ചുറ്റുംനോക്കി. ഓരോ ആളുകളും, നടന്നു പോകുന്നവരും നില്‍ക്കുന്നവരും ജോലി ചെയ്യുന്നവരുമെല്ലാം ഗ്രാമത്തലവനെ വണങ്ങുന്നതാണ് ഡോസി കാണുന്നത്.
''ഈ ഗ്രാമത്തലവന്‍ ഇത്രയും പ്രധാന്യമുള്ള ആളാണോ? അമ്പോ!'' അവന്‍ പുറത്തെ ഭാരവുംകൊണ്ട് നടന്നു. കുറച്ചു ദൂരം ചെന്നപ്പോള്‍ ഡോസിയോടു ഗ്രാമത്തലവന്‍ നില്‍ക്കാന്‍ പറഞ്ഞു. ഒരു ആശ്വാസത്തോടെ കഴുത നിന്നു. അവന്‍ പ്രതീക്ഷയോടെ ഗ്രാമത്തലവനെ നോക്കുകയാണ്.
''നീ സാധനങ്ങള്‍ ഇവിടേക്ക് ഇട്ടോളൂ.'' ഗ്രാമത്തലവന്റെ വാക്കുകള്‍ കേട്ടതും ഒരുപാട് സന്തോഷം തോന്നിയ ഡോസി സാധനങ്ങള്‍ പതിയെ താഴേക്കിട്ടു. അതെല്ലാം ഗ്രാമത്തലവന്‍ ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് ഡോസിക്കു അറിയാം. കഴിഞ്ഞ രാത്രി കീര പറഞ്ഞ കാര്യം ഇതാണ്. ഓരോ ചെറിയ കാര്യങ്ങളും ഗ്രാമത്തലവന്‍ ശ്രദ്ധിക്കും. പെട്ടെന്ന് ഗ്രാമത്തലവന്‍ കഴുതയുടെ പുറത്തായി തട്ടി.
(തുടരും)
